زنان اقلیتی اجتماعی هستند که از نظر کمی اقلیت نیستند اما از نظر در حاشیه قرار گرفتن همواره یک اقلیت بوده‌اند/ اجرای مواد 15 و 19 قانون اساسی تقریبا در همه انتخابات گذشته لااقل از 76 تا الآن مطرح بوده است.

عصرایران؛ یاسر موسوی - اولین مناظره میان کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری با تنش میان 3 کاندیدا از 6 کاندیدا به پایان رسید. افکار عمومی نیز به اتهاماتی که دو طرف در مناظره روانه یکدیگر کردند مشغول است.

در این میان برخی کنشگران سیاسی از نپرداختن کاندیداها به برخی مسائل گلایه کردند و برخی نسبت به سطح پایین صحبت‌های رد و بدل شده میان کاندیداها خرده گرفتند.

در این باره می‌توان به چند نکته که از سوی منتقدان مطرح شده است، اشاره کرد:

الف: انتخابات ریاست جمهوری سال 96 از چند جهت با انتخابات ریاست جمهوری سال‌های گذشته متفاوت است. مسائل اقتصادی و معیشتی بر انتخابات کنونی سایه انداخته و همه را درگیر کرده است. مطالبات بخش بزرگی از جامعه، معیشتی است و برنامه‌های کاندیداها هم حول محور مسائل معیشتی مردم می‌چرخد.

بر خلاف انتخابات سابق در انتخابات ریاست جمهوری 96 کمتر درباره مطالبات بخش جوان و روشنفکر جامعه مانند مطالبات مربوط به حقوق شهروندی سخن گفته می‌شود. این مطالبات دغدغه اصلی نسل جدید هستند و اهمیت زیادی در کسب آرای این بخش از جامعه دارند.

ب: روحانی از سمنان، جهانگیری از کرمان، قالیباف و رئیسی از مشهد، هاشمی طبا از اصفهان و میر سلیم از تهران است. در انتخابات سابق معمولا چنین نبود. این مسئله شاید برای نخستین بار در تاریخ جمهوری اسلامی ایران اتفاق افتاد.

اقوام و زنان؛ حلقه‌های مفقود مناظره‌های انتخابات ریاست جمهوری 96

ج: مطالبات قومی حلقه مفقوده دیگر این انتخابات است. اجرای مواد 15 و 19 قانون اساسی تقریبا در همه انتخابات گذشته لااقل از 76 تا الآن مطرح بوده است. کاندیداها معمولا برای گرفتن رای اقوام یا تحت تاثیر فضای کشور شعارهای مربوط با حقوق اقوام را در برنامه انتخاباتی خود قرار می‌دادند اما در این انتخابات این مسئله اتفاق نیافتاده است.

د: مسائل زنان از دیگر مسائل فراموش شده در این انتخابات است. زنان صاحب بخش بزرگ یا بخش بزرگ‌تر آرای انتخابات هستند. زنان اقلیتی اجتماعی هستند که از نظر کمی اقلیت نیستند اما از نظر در حاشیه قرار گرفتن همواره یک اقلیت بوده‌اند.

این اقلیت همانند اقوام گاهی به این خاطر که احقاق حقوق آنها بخشی از گفتمان سیاسی کاندیدا است و گاهی فقط برای کسب آرای آنان مورد توجه قرار می‌گرفتند.

شگفت‌آور آنکه زنان و اقوام که بیشترین آرا را شکل می‌دهند در این دوره از انتخابات و لااقل در نخستین مناظره از نظر کاندیداها دور ماندند.

بی‌اعتنایی کاندیداها به مسائل زنان، اقوام و جوانان که مسائل هویتی مهم امروز جامعه هستند دو دلیل می‌تواند داشته باشد؛ یا ناشی از بی‌اهمیت بودن این مطالبات در میان عامه مردم است یا ناشی از بی اهمیت بودن این مطالبات برای کاندیداها.

اگر فرض نخست درست باشد باید گفت که نهادهای جامعه مدنی که در راستای احیای مطالبات زنان، اقوام و جوانان فعالیت می‌کنند به موزه‌های تاریخ پیوسته‌اند. البته این فرض نمی‌تواند درست باشد زیرا خیلی از زنان ترجیح می‌دهند که وضعیت اقتصادی و معیشتی بدی داشته باشند اما در وضعیت اجتماعی برابر با مردان باشند و بسیاری از اقوام ترجیح می‌دهند که قبل از حل مشکل اقتصادی و معیشتیشان مشکل دوگانگی زبانی کودکان آنها در مدارس ابتدایی حل شود و چالش‌های هویتی خود و فرزندان خود را حل شده ببینند.

واگر فرض دوم درست باشد این به معنی بیگانه بودن کاندیداها با دغدغه‌های بخش بزرگ‌تر جامعه است. این به این معناست که دولت آینده نماینده مردم و پیگیر دغدغه‌های آنها نخواهد بود.

تا پایان مدت تبلیغات 2 مناظره دیگر باقی‌ مانده است. این 2 مناظره نشان خواهد داد تکاپوی جامعه ایران برای پرداختن به حقوق اقلیت‌ها همانند گذشته ادامه خواهد یافت یا اینکه ساختار سیاسی (شامل همه کنشگران سیاسی از جمله مردم و کاندیداها) از فعالیت سابق خود پشیمان است و قصد دارد با پاک کردن صورت مسئله‌ها و انکار بسیاری از دغدغه‌ها به چند دهه پیش برگردد.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه