عصرایران- آژانس بین المللی انرژی اتمی که دفتر مرکزی آن در وین قرار دارد، از پنجاه سال قبل فعالیت خود را برای توسعه ایده " استفاده صلح آمیز از اتم" آغاز کرد.

از سال 1970 میلادی نیز منع تولید تسلیحات هسته ای آغاز شد و با گذشت دو دهه از تصویب این قانون در آژانس، کاشف به عمل آمد که عراق قصد تولید تسلیحات اتمی میکروبی دارد. دروغ و غیر آن، فعالیت عراق با سرنگونی رژیم صدام متوقف شد و بعد قضیه محور شرارت پیش آمد و تخلف کره شمالی. بعد از قضیه کره شمالی، موضوع هسته ای ایران مورد توجه قدرت های اروپایی و آمریکا واقع شد و هنوز هم این روند ادامه دارد.

به گزارش عصرايران( asriran.com )، هفته نامه نیوزویک پیش از دیدار محمد البرادعی رییس آژانس بین المللی انرژی اتمی با کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه آمریکا در دوشنبه هفته جاری با وی مصاحبه ای در مورد فعالیت اتمی ایران و کره شمالی صورت داده که مشروح آنرا می خوانید:

نیوزویک: در حال حاضر از آژانس بین المللی انرژی اتمی انتظار می رود تا با استفاده از کشورهای مختلف و یا حتی شبکه هایی که خارج از هر کشوری می توانند فعالیت اتمی را ردیابی کنند، تخلفات اتمی و فعالیت های اینچنینی را ردیابی کند. آیا چنین امکاناتی در اختیار دارید؟

محمد البرادعی: همه می گویند که تروریسم هسته ای موضوع امنیتی درجه یک ملی و بین المللی است. اما تا زمانی که آنها به این خطر با عینک دلار و سنت می نگرند، نمی توانیم میزان خطری را که با آن روبه رو هستیم را درک کنیم. مساله واقعا ساده است. بودجه محافظتی ما سالانه 120 میلیون دلار است و با تکیه بر این بودجه می بایست سر از اتفاقات سراسر دنیا درآوریم. من مطمئنم حتی پلیس وین - در اتریش - هم بودجه ای بیش از ما دریافت می کند.

علاوه بر این زمانی که فعالیت های اتمی به زیر زمین منتقل می شود و یا فعالیت هسته ای کوچکی در کشوری بزرگ ادامه می یابد، کشف آن نیاز به بودجه فوق العاده زیادتر از آن چیزی که ما دریافت می کنیم دارد.

برای دستیابی به موقعیتی که هر گونه فعالیت اتمی را شناسایی کنید، به چه ابزاری نیاز دارید؟

در درجه اول، مجوز قانونی برای انجام تحقیقات الزامی است. البته برای 78 کشور جهان از مجموع 183 کشور، مجوز بازدید ناگهانی داریم که هنوز به میزان کافی رشد نکرده است و آمار ناامید کننده ای است.

برای شناسایی فعالیت های اتمی غیر قانونی، سیستم تصویربرداری ماهواره ای نیاز است و برای خرید وسایلی که نیاز داریم با مشکل روبه رو هستیم. در عین حال به دلیل وجود این مشکل مالی باید چشم به گزارشات شخصی بدوزیم که عمدتا اهداف سیاسی پشت اخبار آنها نهفته است. منظورم آن است که آنها چیزی را به من می رسانند که خودشان می خواهند و این امر با آنکه خواسته خودم را شخصا آماده کنم متفاوت است.

ممکن است توضیح بیشتری بدهید؟

ببینید، این مساله واقعا احمقانه است که من از کشوری ثالث گزارشی در مورد تخلف کشوری دیگر دریافت کنم و قطعات نیروگاه اتمی را به آزمایشگاهی غیر از آزمایشگاه آژانس بین المللی انرژی اتمی بفرستم و منتظر جواب آنها باشم. ما در آژانس هیچ چیز تخصصی نداریم و دل به گزارش های آزمایشگاهی کشورهای غربی بسته ایم. آنها هم هر چه دلشان می خواهد می گویند.

مثالی هم برای گفته خودتان دارید؟

اگر به مساله روز - اوضاع کره شمالی و ایران - نگاهی بیندازیم، آنگاه نتیجه بهتری پیدا خواهیم کرد. ما باید از این ایده که فکر می کنیم گفتگو " پاداش" رفتار خوب است دوری کنیم. زیرا گفتگو زمانی لازم است که با رفتاری بد مواجه هستید و این نکته زمانی کاربردی است که بخواهید رفتار کسی را اصلاح کنید. همانطور که جیمز بکر وزیر امور خارجه زمان جورج بوش پدر گفت: گفتگو با دشمن منجر به تسکین و فروکش درد نمی شود.

سیاستمداران آمریکا معتقدند که شما در قبال کشورهایی نظیر ایران نرم برخورد می کنید.

آژانس بین المللی انرژی اتمی بی عیب و نقص کار می کند و اگر چنین نباشد از هم پاشیده خواهد شد. زمانی که که کسی حجب و متانت ما را زیر سوال می برد واقعا تنم می لرزد.

خیلی از مقامات رسمی آمریکا و تحلیلگران گفته اند که بر خلاف تمام انکارهای انجام شده، ایران برنامه هسته ای نظامی دارد. اما شما معتقدید که هیچ گاه موفق به اثبات چنین چیزی نشده اید.

نه. گاهی اوقات مردم سه عنصر دانش، ظرفیت صنعتی و خیالات و غرض ورزی را با یکدیگر قاطی می کنند. در حال حاضر هیچ سوالی در مورد واقعیتی که ایران دانش غنی سازی را دارد موجود نیست و ما هم با بازرسی متوالی این امر را ثابت کرده ایم. در عین حال گزارشی مبنی بر ورود این دانش به ظرفیت صنعتی ندیده ایم. این توان تولید سلاح هسته ای است؟

اخیرا صحبت جان نگرو پونته آمریکایی را خواندم که گفته بود که فکر می کند ایران بین سال 2010 تا 2015 می تواند به سلاح اتمی دست پیدا کند. درست یا غلط بودن این ایده به من ربطی ندارد زیرا ما بر اساس شواهد روز کار می کنیم نه بر پایه ایده و افکار دیگران که چهار تا 9 سال آینده قرار است چه اتفاقی روی دهد. در ضمن اگر آنها فکر می کنند ایران تصمیم به تولید سلاح اتمی دارد ممکن است تصمیم ایران یک شبکه در طول این سالها تغییر کند و اصلا سلاحی هم تولید نمی شود. بیایید موضوع را همینطور که من گفتم ببینیم.

حتما رفتار ایران چنین ایده ای را القا نمی کند.

نمونه عراق به ما درس خوبی داد که نتیجه گیری ها می تواند دو گزینه شدیدا متفاوت جنگ و صلح را در پی داشته باشد.

تا جایی هم که من به واسطه ارتباطم با تمام سرویس های جاسوسی می دانم، در بدبینانه ترین حالت، چندین سال از آنچه ما فکر می کنیم تا ساخت سلاح اتمی فاصله دارد. من زمان زیادی برای صحبت با آنها دارم، من زمان زیادی برای مذاکره با آنها دارم و برای تشویق آنها به ادامه همکاری با آژانس، مولفه های بیشتری نیاز دارم.

علاوه بر این،" افسانه "دیگری نیز موجود است و آن اینکه سلاح اتمی در دست " بچه های خوب" بلامانع است و در دست " بچه های بد" مشکل زاست. تنها یک راه پیش روست و آن اینکه هیچ کشوری نباید برای دفاع از خود روی تسلیحات اتمی فکر کند.