آغوشت را که باز می کنی برایم
گناه پدرم آدم را
فراموش می کنم
بیچاره حق داشت
من هم تاب مقاومت ندارم
پیش وسوسۀ سیب!
_________________________________________
چه قدر چای که ننوشیدم
در کافههایی که با تو نرفتم
و چه نیمکتها که مرا کنار تو ندیده
فراموش کردند …
_________________________________________
هر ثانیه که میگذرد
چیزی از تو را با خود میبرد
زمان غارتگر غریبی است
همه چیز را بی اجازه میبرد
و تنها یک چیز را همیشه فراموش میکند …
حس” ِ دوست داشتن ِ” تو را…
_________________________________________
روزی یک قدم جلومی آیم
روزی یک آجربالامی روی
ما
هیچ وقت همدیگر را نخواهیم دید.
تو همیشه فراموش می کنی
برای قلعه ات
پنجره بگذاری!
_________________________________________
خودم را به "آن راه” هم که میزنم
باز هم تو در انتهایش هستی
میبینی ؟
فراموش کردن تو محال ترین نوع ِ آلزایمر است
_________________________________________
من….. جام را…..تا به آخر نوشیده ام…
حالا….مست و حیران…..به جست جویت…..
تمام شهر را…زیر پا گذاشته ام.
_________________________________________
اسمـــــت چی بــــــود؟؟؟
می خــــــــــواهم بن بســـــــت های زندگیـــــــــم
را به نامـــــــــــــت بکنــــــــــــم….
_________________________________________
نمـی دانـَم آلزایـمر بودی یا عـشق؟!
از روزی کـه مُبتلایَت شُدم
خـودم را از یـاد بردم!!!