برترین ها - از اواخر قرن هجدهم، بسیاری از صاحبخانه‌ها و صنعتگران انگلیسی شروع به ساخت روستاهایی به منظور فراهم کردن خانه برای کارگران و خانواده هایشان در نزدیکی محل کارشان کردند. این نوع مسکن که شهرک‌های شرکتی نام دارند در بریتانیا روستاهای مدل نامیده می‌شوند.

این روستا‌ها حول صنایعی مث صابون تا شکلات شکل گرفته اند. وقتی آن‌ها در قرن‌های ۱۸ و ۱۹ در سراسر بریتانیا ظاهر شدند، به شدت در تضاد با شرایط زندگی شلوغ مناطق کارگری بریتانیا در آن زمان بودند.

روستاهای مدل استانداردهای زندگی بالاتر و مسکن‌های باکیفیت، امکانات رفاهی عمومی، فضاهای باز و محیط جذابتری داشتند که کارگران بریتانیا به آن دسترسی نداشتند. دلیل اصلی برخی از اولین روستاهای مدل زیباشناختی بود. کلبه‌های قدیمی متعلق به طبقه فقیر و کارگر اغلب منظره خوبی نداشت و زیبایی کشور را زیر سوال می‌برد؛ بنابراین صاحبان زمین آن‌ها را خراب کردند و مردم به اولین روستاهای مدل با منظره جدید منتقل شدند. بعدها، وقتی انقلاب صنعتی اتفاق افتاد، بسیاری از صنعتگران که کارخانه‌ها را در مناطق روستایی ساختند، برای کارگران نیز در اطراف محل کار مسکن فراهم کردند. برخلاف زمینداران، برخی از این صنعتگران نگران آسایش کارگرانشان بودند و متوجه شدند که با فراهم کردن محیط مسکونی سالم‌تر می‌توانند کارگران را شادتر نگه دارند که کلید افزایش بازدهی و کسب و کار موفق‌تر بود. زمانی حدود ۴۰۰ شهرک برنامه ریزی شده در بریتانیا بود.

نمونه اولیه نیو لانارک در اسکاتلند است که توسط رابرت اون برای کارخانه پنبه اش ساخته شد. نیولانارک اکنون سایت میراث جهانی یونسکو است. یکی از مشهورترین روستاهای مدل، پورت سان لایت است که توسط ویلیام هسکت برای کارگران کارخانه صابون ساخته شد. بین سال‌های ۱۸۹۹ و ۱۹۱۴ لور حدود ۸۰۰ خانه برای ۳۵۰۰ نفر ساخت.

هر خانه معماری متفاوتی داشت و در نتیجه ترکیب منحصربفردی از سبک‌ها ایجاد شد. این روستا ساختمان‌های عمومی از جمله گالری هنر لیدی لور، بیمارستان، مدرسه، سالن کنسرت، استخر فضای باز، کلیسا و هتل داشت. لور طرح‌های رفاهی را در نظر گرفت و آموزش و سرگرمی نیروی کار را فراهم کرد، آن‌ها را تشویق به هنر، ادبیات، علوم و موسیقی کرد. امروزه پورت سان لایت حدود نهصد خانه درجه دو دارد.