عصر ایران - حقوق بشر هم از آن داستان‌های طنز تلخ تاریخ است. بعد از جنگ جهانی دوم کشورها تصمیم گرفتند کاری کنند که انسان‌ها در دنیایی برابر در کنار هم زندگی کنند. در ۱۰ دسامبر سال ۱۹۴۸ میلادی اعلامیه حقوق بشر برای زندگی بهتر انسان تصویب شد.

این اعلامیه یک مقدمه دارد و 30 ماده که در تمام آن به دفاع از حق انسان و برابری آدم‌ها از هر رنگ و نژادی سخن به میان می‌آید. کشورهای بسیاری این اعلامیه را امضا کرده‌اند از جمله میانمار!

آری، دولت میانمار هم متعهد شده است که حقوق بشر را رعایت کند. این کشور متعهد شده است به انسان‌ها اجازه بدهد با هر نژاد و تفکری در کنار هم آزادانه زندگی کنند.

طنز تلخ تاریخ دقیقا از همین جا شروع می‌شود. از جایی که انسانیت قربانی سیاست می‌شود.

ماجرا از این قرار است که دولت میانمار تلاش می کند به یکدست سازی جامعه خود دست بزند. دولت میانمار قصد دارد بخش مسلمان نشین جامعه این کشور را حذف کند تا جامعه این کشور یکدست بودایی باشد. ارتش میانمار به همراه نیروهای نظامی همسو، به روستاهای مسلمان نشین در مناطق مرزی میانمار حمله می کنند روستاها را آتش می زنند مردان را می کشند و زنان و کودکان و سالمندان را از کشور اخراج می کنند.

این روزها مسلمانان میانمار روزهای سختی را تجربه می‌کنند. روزهایی که در آن از کودک و بزرگ قربانی، نژاد پرستی شده‌اند. تصاویری که از میانمار مخابره می‌شود حکایت از نسل کشی دارد. عکس‌های حوادث این کشور به قدری تلخ است که دیدنش اشک را از چشم جاری می‌کند.

حقوق بشر اما در ماجرای میانمار چشمان خود را بسته است و به خوابی عمیق فرو رفته است. خوابی که به نظر می‌رسد فعلا به بیداری ختم نشود.

گویا وقتی جهان اخبار میانمار را می‌شنود، شبکه را عوض می‌کند و ترجیح می‌دهد آهنگ‌های آرام گوش کند و از دنیا لذت ببرد.

به نظر می‌رسد جهان تصمیم گرفته است برای چند صباحی میانمار از از نقشه جهان حذف کنند تا مجبور نشوند بخوانند و ببیند که در جنوب شرق آسیا انسان در حال قربانی شدن و سوختن است.

حقوق بشر تبدیل به آدم چاقی شده که روبروی یک تلویزیون بزرگ نشسته است و در حال بالا و پایین کردن شبکه‌هاست. او از هر شبکه‌ای خوشش نمی‌آید به سرعت از آن می‌گذرد.

حقوق بشر، مسلمانان میانمار را دوست ندارد اما عاشق شهروندان اروپا و آمریکاست و برخی کشورهای آسیایی است. او خیلی از کشورهای جهان و آدم‎ها را دوست ندارد.

در دنیای امروز، انسانیت قربانی سیاست است. منافع آدم‌های سیاسی باعث شده است تا حقوق بشری که گاهی صدای «وا انسان‌ها» ی او گوش جهان را کر می‌کرد، الان در برابر اتش زدن کودکان مسلمانان میانماری خود را به کوری زده است.

فاجعه میانمار بازهم نشان داد که حقوق بشر یک اعلامیه است نه بیشتر. اعلامیه‌ای که برای همه آدم‌های روی زمین نیست. برای این اعلامیه برخی بشرها بشرترهستند.

مسلمانان میانمار باید بسوزند و بسازند آنها مورد ظلم و ستم و حذف قرار می گیرند صرفا به دلیل اینکه مسلمان هستند.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه