در آستانه اخذ رأی اعتماد برای رضا اردکانیان وزیر پیشنهادی نیرو این نوشته را یکی ار کاربران که خود کارشناس صنعت برق و حوزه انرژی است ارسال داشته است:

پایان جنگ دوم جهانی و آغاز برنامه توسعه در کشورهای اروپایی ، در کنار افزایش جمعیت و شتاب روزافزون تکنولوژی ، نیاز به انرژی ، بخصوص انرژی الکتریکی را هر روز گسترده تر و محسوس تر کرد.

شاید در ابتدا کمتر کسی به لزوم تعادل اقتصادی هزینه و سرمایه و همچنین تبعات زیست محیطی روش های سنتی تولید برق توجه داشت ، اما دو شوک نفتی دهه هفتاد میلادی ، به همراه آثار مخرب استفاده از سوخت های فسیلی در تولید برق بر محیط زیست و تبعات ناشی از تغییر اقلیم ، صورت بندی جدید تکنولوژی تولید انرژی الکتریکی و مسائل زیست محیطی را به دغدغه های اصلی این مفهوم تبدیل کرد.

آنچه از اواخر دهه هفتاد میلادی مدنظر سیاست گذاران انرژی در کشورها قرار گرفت ، حرکت به سوی انرژی های پاک ، افزایش راندمان نیروگاهی و البته در کنار آن ، مدیریت مصرف انرژی الکتریکی بود.

در این میان ، موضوعی که به سرعت خود را نمایان کرد و به یکی از مسائل اساسی اقتصاد انرژی تبدیل شد ، لزوم سرمایه گذاری در این بخش و به تبع آن یافتن منابعی برای سرمایه گذاری بود ، به گونه ای که هم تامین انرژی پاک و قابل دست رس ، با قیمت مناسب را تضمین کند و هم متضمن حضور و تمایل سرمایه گذاران برای ورود به این بخش باشد.

هر چند کشور ما با 77 هزار مگاوات ظرفیت نصب شده نیروگاهی در رتبه چهاردهم بین المللی و نخست منطقه قرار دارد رشد مصرف برق و بالابودن شدت انرژی ، راندمان پایین نیروگاه ها در مقایسه با فناوری روز دنیا ، عدم اصلاح تعرفه فروش و انشعاب برق متناسب با نرخ تورم ، عدم تخصیص منابع عمومی برای برای ایجاد زیرساختهای مورد نیاز در شبکه انتقال و فوق توزیع و انباشت حجم بدهی های صنعت برق به تولید کنندگان بخش خصوصی و پیمانکاران ، اقتصاد انرژی الکتریکی را با چالش های جدی مواجه کرده است.

از همین رهگذر می توان به اهمیت فزاینده جذب سرمایه در این بخش در کنار بهبود فضای کسب و کار و گسترش خصوصی سازی و همچنین ارتقا و توسعه مدیریت تقاضا و اصلاح الگوی مصرف ، اهمیت ویژه به توسعه و بازسازی شبکه های فرسوده انتقال و توزیع ، افزایش راندمان نیروگاه ها و کاهش تلفات برق ، افزایش صادرات برق به کشورهای همسایه و حمایت موثر از تولید داخل دربخشهای مختلف صنعت برق و حمایت از تولید داخل پی برد که می تواند راهگشای مشکلاتی باشد که هم اکنون گریبان گیر صنعت برق در بخش های گوناگون است.

نیک بختانه بخش برق در برنامه های وزیر پیشنهادی نیرو از اشراف او بر مباحث انرژی و برنامه ریزی حداقل به لحاظ نظری مدون و به سامان در این بخش حکایت می کند.

در این برنامه چالش های صنعت برق دیده شده و بهبود فضای کسب و کار از طریق توسعه خصوصی سازی ، گسترش مشارکت و ارتقای توان مندی های بخش خصوصی و توسعه بازارهای رقابتی ، افزایش معاملات در بورس انرژی و گسترش سهم معاملات دوجانبه برق در بازار ، از اولویت های راه کارهای ارتقای صنعت برق در نظر گرفته شده است.

همچنین تاکید بر بهره برداری 20 هزار مگاوات ظرفیت جدید نیروگاهی در کنار افزایش تولید برق تجدید پذیر به 4 هزار مگاوات ، تک رقمی کردن تلفات در شبکه توزیع،بهبود شاخصهای بهره وری و قابلیت اطمینان شبکه و توسعه هوشمند سازی شبکه برق کشور و ایجاد ارزش افزوده ازطریق ارائه خدمات مخابراتی و انتقال دیتا ، از جمله مواردی است که در برنامه درنظر گرفته شده و فعالان صنعت برق امیدوارند تحقق یابد.