مرضيه برومند: بعضي از راننده ها همه لاين هاي خيابان را باهم مي خواهند

ساعت ها هم كه بگذرد، از گپ زدن با خالق مجموعه هاي محبوب "قصه هاي تا به تا" و " خونه مادربزرگه" و فيلم "شهرموش ها" خسته نمي شويد. چه برسد به اين كه بحث، سوژه جذاب و همه گيري مثل ترافيك و رانندگي روزمره باشد كه همه مان را چه سواره چه پياده درگير خودش كرده است.

مرضيه برومند جزو هنرمنداني است كه وقتي سوژه گفت‌وگو را به او مي گوييم از بحث كردن درباره آن به شدت استقبال مي كند و با اينكه اين روزها مشغله اش زياد است، اما چون مساله فرهنگ ترافيك و رانندگي را بسيار "مهم" مي داند، وقتش را در اختيارمان قرار مي دهد و نظرات و انتقاداتش را با ما در ميان مي گذارد.

بعضي خاطرات و مشكلات رانندگي در شهر را با همان قريحه طنز مخصوص خودش آنقدر بامزه و جذاب تعريف مي كند كه يادمان مي رود همين مشكلات در شهر گاهي باعث چه دعواهايي كه نمي شوند! مثلا درباره پارك دوبل بعضي شهروندان بي خيال مي‌گويد: "من معمولا يك توقف كوتاه مي كنم و مادرانه اعتراض ميكنم، اگر من را بشناسند سر تكان مي دهند و مي گويند ببخشيد ، در غير اين صورت يك فحش هم نثارم ميكنند و مي گويند به تو چه!"

در ادامه گفت و گوي سايت راهور با كارگردان محبوب سريال ها و فيلم هاي نوستالژيك و ماندگار را مي خوانيم. كارگرداني دوست داشتني كه همه ما با آثارش خاطراتي خوب و شيرين داريم و هنوز هم از يادآوري شان لبخند به لبمان مي نشيند.

-نظرتان درباره فرهنگ رانندگي در ايران؟

فرهنگ رانندگى در مملكت ما و به ويژه شهر تهران اسف بار است. اين مشكل متاسفانه ناشى از خودخواهى و خودمحورى و بى اخلاقى اكثريت مردم است.(من) مفهوم (ما) را از بين برده ، آثار اين بى اخلاقى و خودخواهى در عرصه هاى اجتماعى ديگر هم به خوبى مشهود است.

-از كي گواهينامه گرفتيد؟رانندگي تان چطور است؟ محتاط هستيد؟ در جاده هم پشت فرمان مي نشينيد؟

من سال ١٣٥٦ گواهينامه گرفتم ولى از سال٦٥ پشت رل نشستم ، اولين ماشينم را هم دزد برد و ديگر پيدا نشد.رانندگى من بد نيست و بسيار قانونمند و محتاط رانندگى ميكنم، در بزرگراهها هرگز بيشتر از هشتاد كيلومتر نمي روم. در جاده هم رانندگى ميكنم ولى در سالهاى اخير راههاى دور را سعى ميكنم خودم رانندگى نكنم ، اگرچه هر وقت با برادرم سفر ميكنم اعصابم از رانندگيش خرد مي شود و مي گويم كاش خودم رانندگى ميكردم.

-خلاف هم تا به حال داشته ايد؟ چه خلاف هايي؟رانندگي بين خطوط را رعايت مي كنيد؟

واى چه سؤال خوبى! من هرگز خلاف نكرده ام! نه از ترس جريمه بلكه به خاطر انجام وظيفه شهروندى، اما در كمال تاسف و حيرت و ناباورى می بینم بعضا برايم جريمه هاى عجيب و نادرست در محله ها و خيابان هايي مي آيد كه اصلا گذرم به آنجا نيفتاده و من بيچاره هم كه گردنم از مو باريكتر است پرداختشان ميكنم! همين ماه گذشته برايم پيامكي آمد مبنى بر توقف روى خط عابر پياده! من سالهاست كه به شكل بسيار اغراق آميز و نمايشى ، به محض رسيدن به هر خط عابري-چه جلويم چراغ باشد چه نباشد- توقف ميكنم و با لبخند به هر عابر، با دست اشاره ميكنم كه بفرماييد و عبور كنيد و معمولا هم با يك لبخند حاكى از رضايت و امتنان روبرو مي شوم و خيلى كيف مي كنم ، بعد دیدم پیامک جريمه توقف روى خط عابر برایم آمد.

-از چه نوع رانندگي و خلاف هايي كلافه هستيد و بيشتر در خيابان ها مي بينيد؟به نظرتان امكانات مان هم نقص هايي دارند؟

مشكل بزرگ تايمر چراغهاى سر چهاراه ها اين است كه ناگهان از مثلا هشت مي شود دو يا يك، و اين بسيار خطرناك است و گاهى باعث مي شود كه راننده ها مجبور شوند وسط چهارراه يا روى خط عابر توقف كنند.

در مورد يك موضوع يعني رانندگى بين خطوط اصلا تعصب و وسواس دارم و نسبت به راننده هايى هم كه رعايت نمي كنند معمولا عكس العمل نشان مي دهم و با دست اشاره مي كنم كه برو توى خط خودت! ماشين بعضى از راننده ها نصفشان توي اين خط است و نصفشان توى آن يكي خط ، هر دوتا را مي خواهند !

انتظارتان از رانندگي شهروندان؟

انتظار و توصيه من اين است كه قانونمند رانندگى كنند و اينقدر لاين عوض نكنند و تلاش بیهوده نکنند كه زودتر برسند ، اگر همه قانون رارعايت كنند به خدا هم خودشان زودتر مي رسند هم ديگران !

-چه توصيه اي براي فرهنگ رانندگي و ترافيك داريد؟

ماشاالله تا دلتان بخواهد موارد آزاردهنده مي بينيم ، اما چيزى كه اين روزها واقعا من را حيرت زده و ناراحت مي كند توقف اتومبيل ها درست وسط خيابان هاي اكثرا باريك است! معمولا هم راننده-كه اغلب خانم است- با خيال راحت نشسته و مثلا با موبايلش سرگرم است، انگار نه انگار كه راه را بند آورده و باعث مزاحمت شده ، من معمولا يك توقف كوتاه مي كنم و مادرانه اعتراض ميكنم، اگر من را بشناسند سر تكان مي دهند و مي گويند ببخشيد ، در غير اين صورت يك فحش هم نثارم ميكنند و مي گويند به تو چه! مردم ما خودخواهند ، حاضر نيستند دو قدم راه بروند، همه ميخواهند درست مقابل جايي كه كار دارند توقف كنند ، براى همين اينقدر چاق هستند !

-از وسايل حمل و نقل عمومي هم استفاده مي كنيد؟

متاسفانه خيلى كم ، خانه من در يك محله شيب دار و پر از سربالايى و سرازيري است و براى رسيدن به ايستگاههاى وسايل نقليه عمومى بايد آژانس بگيرم! علاوه بر اين بعضى وقتها كارم طول مي كشد و بسيار دير به خانه بر مي گردم، ولى همه اين ها بهانه است و بايد سعى كنم بيشتر از مترو و اتوبوس استفاده كنم.

-فكر مي كنيد بهترين و سريع ترين راه حل براي رفع ترافيك در كلانشهرها و بهبود فرهنگ رانندگي شهروندان چه مي تواند باشد؟

وقتى از مشكل ترافيك حرف ميزنيم بيشتر منظورمان شلوغى و راهبندان است، ولى مشكل رانندگى بد در خيابان هاي خلوت و شب ها توى بزرگراهها را نبايد ناديده گرفت ، من بنا به ضرورت شغلم بسيارى از مواقع شب دير وقت در بزرگراهها رانندگى مي كنم و بعضى وقتها مرگ را به چشم مي بينم ، كاميونهاى سنگين ، راننده هاى سر به هوا ! شبها هيچ اثرى هم از مامورين راهنمايى و رانندگي نيست !

موتور سوارهاى جورواجور هم مشكل ترافيك را دوچندان كرده اند ، مي دانم كه معضل اين بيچاره ها بيكارى و دراوردن يك لقمه نان است ولى بايد عبور موتورى ها هم قانونمند شود ، موتورسوارها هيچ قانونى را رعايت نميكنند و به هيچ صراطي مستقيم نيستند، آلودگي صوتى و آلودگي هوا بيشتر به خاطر همين موتورهاست ، جانشان هم كه درخطر است!

براى بهبود ترافيك پيشنهاد ميكنم كه راهنمايى و رانندگى به جاى اينكه سعى كند از تخلفات مردم پول در بياورد ، واقعا به فكر بهبود فرهنگ ترافيك مردم باشد و به جا و درست و عادلانه جريمه كند، شبها هم نرود خانه اش بخوابد ! معضل ترافيك تقصير همه است هم مردم و هم مسئولين.

-تا حالا شده به خاطر زن بودنتان، موقع رانندگي اذيت تان كنند؟ به نظرتان اين مشكل در جامعه چطور حل مي شود؟

جوان كه بودم گاهى اذيت مي شدم ولى حالا نه ، خودمانيم! خانومها هم بعضي هايشان بد رانندگى ميكنند ، مثلا توى لاين وسط با سرعت چهل كيلومتر ! خب خطرناك است! مردها هم لجشان مي گيرد يك چيزى مي گويند!

گفتگو از فرنوش آبا - سایت راهور 120