مصطفی اقلیما، استاد دانشگاه در روزنامه جهان اقتصاد نوشت:
درجامعه ایران در نگرش به اصحاب قدرت یا افراطی نگاه میشود یا تفریطی. بهگونهای که یا افراد تا آخر عمر به دلیل برخیخدمات پاس داشته میشوند یا اینکه به علت همان خدمات حذف میشوند.
رئیس دولت اصلاحات از جمله افرادی است که به رغم تجربه از دوران جنگ تا وزاتخانه گرفته تا دو دوره ریاست جمهوریاش تجربیات فراوانی را با خود به همراه داد. او و بسیاری دیگر از ظرفیتهای نظام بدون توجه به تجربه وتاثیرگذاری فعلی آنها از معادلات سیاسی دور نگاه داشته میشوند.
امروز در دانشگاهها همن قواعد حاکم است. استادی با ۳۰ سال سابقه و تجربه یک شبه بازنشسته میشود و فردی جوان بدون تجربه جای او را میگیرد. درحالی که افرادی که دارای قدرت مدیریت و کارشناسی بالایی هستند بعد از دوران بازنشستگی کنار گذاشته نمیشوند، بلکه دستگاههای اجرایی از این افراد به عنوان مشاور استفاده میکنند.
یک وزیر یا رئیس جمهور جوان بدون استفاده از تجربات گذشتگان چگونه میتواند به مردم خدمت رسانیکند. درایران چنین تفکری حاکم نیست و از این نظر همواره هزینههای زیادی به جامعه تحمیل میشود. از سوی دیگر البته مشکلات به عدم استفاده از تجربه با تجربگان خلاصه نمیشود وحتی افراد غیرکارشناس با مناصب مختلف در پستهای حاکمیتی قرار میگیرند.
علت این که عموما بزرگان کنارگذاشته میشوند در این موضوع است که ضمن اینکه مدیران جدید آشنایی با وظایف خود ندارند، از ترس تمسخر هراس دارند که از مدیران باتجربه با اندوخته بالا که قبلا در همان سمت قرار داشتند، استفاده کنند. افراد کوچک بزرگ نمیاندیشند.
در همین پدیده زلزله، هرچند سال در ایران شاهد این پیده طبیعی هستیم، اما متاسفانه به علت نبود مدیریت بحران اگر همین امروز درغرب کشور زلزله بیاید باید صبر کرد تا از مرکز یا شرق ایران امکانات اولیه ارسال شود. مشکل اینجاست که علاقهای به استفاده از تجربیات دیگران نداریم و هر مدیری در کشورمان علاقه مند است از صفر شروع کند. ملتی هزینه دادهاند تا فردی رئیس جمهور شده و او مدیریت اجرایی کشور را در دست بگیرد. اما بعد از ۱۰ سال بدون در نظر گرفتن هزینههای ملی این فرد کنار گذاشته میشود.
در اینجاست که یک جامعه هر روز با مشکلات اجتماعی بیشتری به شکل روزانه روبرو میشود. تا زمانی که اشخاص کارشناس با استفاده از تجربیات گذشتهگان در راس امور قرار نگیرد با چنین مشکلاتی روبرو خواهیم بود. ریشه حل مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه ایران در عدم استفاده از تجربیات گذشتگان است و تا زمانی که به این موضوع توجه نشود، این مشکلات باقی خواهند ماند.