اعتماد نوشت: «مردی در حین خواندن «مسخ» کافکا با تماسی تلفنی روبه‌رو می‌شود و...» این جمله‌ای است که احمد آرام درباره رمان تازه‌اش می‌گوید. نویسنده جنوبی بعد از هشت سال انتظار موفق شد مجوز انتشار رمان وهم‌انگیز خود را دریافت کند.

انتظار چند ساله براي انتشار، اجرا، ساخت يا نمايش يك اثر هنر اتفاقي تازه نيست و بسياري از هنرمندان در سال‌هاي فعاليت خود با آن رو به رو مي‌شوند و احمد آرام هم از اين قاعده مستثني نيست. اين نويسنده نيز هشت سال انتظار كشيد تا براي كتاب تازه‌اش مجوز انتشار بگيرد.

او درباره چاپ آثار تازه‌اش مي‌گويد: «چند اثر دارم كه به زودي به چاپ خواهند رسيد ولي رماني كه انتشارش از همه نزديك‌تر است، كتابي است به نام «باغ استخوان‌هاي نمور» كه به مدت هشت سال در محاق بود و خوشبختانه در دولت جديد اجازه نشر گرفت و قرار است از سوي نشر «نيماژ» منتشر شود.»

آرام درباره فرم نگارش اين رمان نيز توضيح مي‌دهد: «اين رمان نسبت به كارهاي قبلي‌ام به ويژه رمان «حلزون‌هاي پسر» راه جداگانه‌اي مي‌رود كه مسير بسيار تازه‌اي است در روايت و در اين مسير، روايت جاندار مي‌شود. »

احمد آرام نيز مانند بسياري ديگر از هنرمندان جنوبي تحت تاثير فضاي شگفت‌انگيز جنوب است با همه رازها و رمزها و عجايبش. موضوع و درونمايه اين رمان درباره تروريسم در جهان است منتها نطفه اين داستان در خاورميانه بسته مي‌شود: «مردي در حين خواندن كتاب «مسخ» كافكا با تماسي تلفني روبه‌رو مي‌شود و رويدادهاي ديگري به صورت لايه‌هاي مختلف در رمان دنبال خواهد شد. فضاي رمان وهم‌انگيز است و مسير روايت به گونه‌اي است كه خواننده نمي‌تواند كنش بعدي را حدس بزند.»

اما چرا اين رمان اين همه سال در انتظار دريافت مجوز بوده است؟ آرام پاسخ مي‌دهد كه به او نيز مانند هيچ هنرمند ديگري توضيحي ارايه نشده است كه مشكل اين رمان چيست.

در اينگونه موارد، شكل طبيعي اين است كه هنرمند با حجمي از اصلاحيه‌ها روبه‌رو شود؛ به اين معنا كه برخي از مطالب مشكل‌ساز بوده‌اند و حالا هنرمند ناچار است براي گذر از سد سانسور، اين موارد را اصلاح كند اما نكته جالب اينجاست كه رمان احمد آرام بدون هيچ اصلاحيه‌اي مجوز انتشار گرفته است و همين موضوع خود براي چندمين بار، اعمال سانسورهاي سليقه‌اي و نه اصولي را اثبات مي‌كند.

انتظارهاي طولاني براي عرضه يك اثر هنري مساله‌اي است كه هنرمندان كم و بيش با آن دست به گريبان هستند و معمولا در چنين مواردي اين موضوع را مطرح مي‌كنند كه چنين انتظارهايي چگونه زمان و انرژي آنان را هدر مي‌دهد و بر روند كاري آنان تاثير مي‌گذارد. با اين حال احمد آرام معتقد است رمان او به سبب موضوعي كه دارد، دچار چنين مشكلي نشده است: «بعضي از كتاب‌ها بايد در زمان خودش منتشر شود و اگر به تاخير بيفتد، تاريخ مصرف پيدا مي‌كند و اين وضعيت بيشتر در مورد آثار رئال پديد مي‌آيد اما براي آثاري كه سويه‌هاي ديگري از روايت را دنبال مي‌كنند، چنين مشكلي پيش نمي‌آيد چون اينگونه كارها آميزه‌اي از سوررئال و رئال هستند و به سختي كهنه مي‌شوند زيرا جلوتر از زمان خود هستند. البته من خود نگران بودم كه اين رمان در اين انتظار هشت ساله زمان خود را گم كند ولي خوشبختانه نظر دوستان اين بود كه نوآوري دارد و مشكلي براي آن پيش نمي‌آيد ولي اگر كتابي در زمان خود چاپ نشود، زبان خود را از دست مي‌دهد و ممكن است مهجور شود و اينها آسيب‌هايي است كه مميزي غيراصولي مي‌زند.»

از احمد آرام پيش‌تر آثاري مانند «مرده‌اي كه حالش خوب است» و «غريبه در بخار نمك» منتشر شده است.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه