دخل و خرج دولت با یکدیگر نمی خواند و امکان اجرای طرح هایی همچون طرح مسکن اجتماعی و افزایش تسهیلات بانکی برای خانه دار کردن اقشار کم درآمد جامعه وجود ندارد.

طی سال‌های گذشته دولت‌های مختلف با طراحی و به‌کارگیری ابزارها، روش‌ها و نیز استفاده از سیاست‌های گوناگون پولی، مالی و درآمدی سعی کرده‌اند تا موضوع مسکن را که به نظر می‌رسد پاشنه آشیل یا یکی از عناصر اصلی تلقی مردم از موفقیت‌ها یا عدم موفقیت دولت‌ها باشد به گونه‌ای مدیریت کنند. از مسکن مهر محمود احمدی نژاد گرفته تا مسکن اجتماعی عباس آخوندی درطول 5 سال وزارتش تنها در حد حرف و حدیث باقی مانده است.

این در حالی است که معاون سابق این عضو کابینه توجه به مسکن کم درآمدها برای اقتصاد ایران امری حیاتی می داند. پیروز حنانچی می گوید : واقعیت این است که در صورت نپرداختن به گروه‌های کم‌درآمد و موضوع تامین مسکن و فقر‌زدایی از آنها، در تمام زمینه‌ها از جمله اقتصادی و حتی سیاسی، دچار بحران خواهیم شد؛ چرا که رشد اقتصادی نمی‌تواند در بستر فقر شکل بگیرد. در واقع نمی‌توانید جامعه‌ای فقیر باشید و در عین حال به هر دلیلی رشد اقتصادی تسریع شود.

اوبیان اینکه در طول سال های گذشته فاصله بین قدرت خرید مردم و قیمت تمام شده مسکن به شدت افزایش یافته است، ادامه داد: برای پر کردن این فاصله چاره ای اختصاص وام با بهره پایین نداریم . اما مشکل از آنجا آغاز می شود که منابع دولت و نظام بانکی هم جوابگوی این حجم از نیاز نیست . به باور معاون سابق آخوندی، در شرایط فعلی که درآمدهای نفتی کاهش پیدا کرده و دولت ناچار به پرداخت این حجم از یارانه نقدی است، حل مشکل مسکن کم درآمدها امکان پذیرنیست.

او با اشاره به کاهش 30 درصد بودجه یارانه نقدی در سند و دخل و خرج پیشنهادی 97، تاکید کرد : سالهاست که مسیر را اشتباه رفتیم . الان زمان آن رسیده که هدفمندسازی یارانه ها به همان رویه ای که قرار بوده از ابتدا اجرا شود، برگردد و تنها اقشار آسیب پذیر یارانه دریافت کنند .

به نظر می‌رسد که در حال حاضر موضوع مسکن اجتماعی هیچ اهمیتی برای مسوولان مسکن ندارد و به همین دلیل حداقل به صورت آزمایشی هم اجرای این کار شروع نشده است و در واقع به نوعی می‌توان گفت مسکن اجتماعی بیش از هر چیز دیگر دچار نوعی بی‌‌عملی در اجرا شده است.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه