عصر ایران؛ مهرداد خدیر- انتقاد از دولت و شخص رییس جمهور روحانی خاصه در فضای مجازی این روزها بالا گرفته تا جایی که برخی از چهره هایی که در انتخابات 29 اردیبهشت از مردم خواسته بودند در رقابت حسن روحانی با ابراهیم رییسی به او رای دهند ابراز پشیمانی می کنند و حتی تعبیر «عبور از روحانی» نیز از زبان بعضی از تحلیل گران سیاسی شنیده می شود.
هر چند در مقابل، جامعه شناسانی چون دکتر حمید رضا جلایی پور درباره تبعات ظهور یک پوپولیسم ویرانگر دیگر هشدار می دهند و ابراز پشیمانی ها را بیشتر در فضای مجازی و از زبان سلبریتی های ورزشی و هنری و نه ذاتا سیاسی و در رفتارهای احساسی و بیشتر در واکنش با مواردی چون افزایش عوارض خروج از کشور شاهدیم اما از این زمزمه ها نمی توان به آسانی گذشت چون کوه هم با نخستین سنگ آغاز می شود.
این گفتار بر این گزاره استوار است که «نقد کنیم اما پشیمان نباشیم» و با سری بلند و بیانی رسا هم بگوییم «نقد آری، پشیمانی نه. نقد آری، پشیمانی هرگز».
این را روزنامه نگاری می نویسد که دیشب را تا دیروقت در تحریریه یک ماهنامه معتبر گذراند اما خروجی نهایی و حاصل عرق ریزان روح جمعی از حرفه ای ترین روزنامه نگاران و نویسندگان برای چاپخانه ارسال نشد چون کاغذ نیست! نه که گران است، نیست. البته گفته اند محموله بزرگی در راه است ولی عجالتا میسور نشد.
روزنامه نگاری می نویسد که از او می پرسند مگر هنوز مردم روزنامه هم می خوانند که شما روزنامه نگاری می کنید؟! و در تمام این بیست و اندی سال و حتی در روزگاری که قاضی مرتضویِ حالا از اسب قدرت و تهدید و تعطیل و تحقیر و قدرت افتاده و منتظر حکم حبس نشسته می گرفت و می بست، این قدر این حرفه خاصه در حوزه رسانه های چاپی و کاغذی را در خطر ندیده است.
روزنامه نگاری می نویسد که انتظار او برای بازگشایی انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران برآورده نشده و وقتی به انجمن محدودتر تهران امید بست و به لطف اعتماد همکاران به عضویت هیات مدیره دومی هم درآمد، دریافت که وعده های وزیر کار دولت آقای روحانی سراب یا خارج از توان اوبود و اراده اش غالب نیست و بی اجازه قول می داده و حالا دوستانی می خواهند سومی را با اجازه و در اندازه ای کوچک تر به راه اندازند.
پشیمان اما نیستیم. حتی به قدر لحظه ای. شاید علی کریمی فوتبالیست ابراز پشیمانی کند اما شاید او هم نه به خاطر 200 هزار تومان عوارض خروج از کشور که هنوز تصویب هم نشده که بیشتر می خواهد هشدار دهد و چون می داند این پشیمانی ورق را در عالم واقع برنمی گرداند، می گوید و به قصد تلنگر زنی چنین پیامی می گذارد و گرنه همان علی کریمی همراه با حرکت های اصلاحی است.
پشیمانی هرگز. چون همین نقد و ابراز پشیمانی دستاورد گفتمان توسعه و اصلاحات و اعتدال است و در گفتمان اقتدار گرایی جایی ندارد.
در روزهای منتهی به انتخابات 29 اردیبهشت جایی نوشتم به روحانی رای دهیم تا بتوانیم او و دولت او را نقد کنیم.
برخی اما چنان از پشیمانی سخن می گویند که انگار یادمان رفته در 29 اردیبهشت چند گزینه موجود بود. تنها سه گزینه: روحانی، رییسی و البته قهر.
قهر عملا تقویت دومی بود و تعداد آرای آقای ابراهیم رییسی هم نشان داد کسانی که رأی ندادند تا به گمان خود سلب مشروعیت کنند به هدف خود نرسیدند.
در عالم واقع رای دادیم نه در عالم خیال و با نظارت استصوابی شورای نگهبان، تنها دو گزینه روحانی باقی مانده بود و دو دیگر نیزخود می دانستند جدی نیستند. چندان که یکی خود به رای به حسن روحانی توصیه کرد و خودش هم به خودش رای نداد و آمده بود نسیمی از عقل گرایی را در توفان وعده های پوپولیستی وارد فضای انتخاباتی کند و دیگری از جانب حزب متبوع و معرفی کننده هم ملزم به انصراف شد اما تن نداد. پس تنها دو کاندیدا بود.
یکی با گفتمان توسعه گرایانه و ادبیات آشتی جویانه و شهره به گفتار و رفتار دیپلماتیک و البته مستظهر به پشتیبانی رییس دولت اصلاحات و «تَکرار» او و دیگری با گفتمان اصول گرایانه و با مخاطب قرار دادن حاشیه نشینان و تهی دستان و بی مخاطب قرار دادن طبقه متوسط و با حلقه ای از مردان احمدی نژاد در پیرامون که کابوس تِکرار و نه تَکرار را به جان و ذهن وزبان توسعه گرایان و آشتی جویان انداخته بود.
از این روست که می گوییم پشیمانی جایی ندارد چون روحانی را از میان او و دو رقیب – با احتساب بی عملی - انتخاب کردیم. چون گزینه دیگری نبود و دوباره و سه باره هم اگر آن فضا تکرار شود همان رفتار سرزند سزاست نه جز آن.
عبور از روحانی هم یادآور تجربه تلخ ایده عبور از خاتمی با «شصت میلیون دات آی آر» در سال 83 است که به شصت هزار هم نرسید و البته توانستند کسانی را سرد کنند و از دل آن یأس احمدی نژاد، زاد.
جنس انتصابات روحانی، تغییر لحن او و تصور یا شایعه یا شایبه کوتاه آمدن به خاطر برادر یا فردای سیاسی و بد سلیقگی هایی چون افزایش عوارض خروج از کشور و بیم گرانی بنزین و حذف یارانه ها همه موثر بوده اند و دونالد ترامپ هم در آمریکا به دنبال بر هم زدن بازی برجام است اما جایی برای پشیمانی نیست.
چون گزینه دیگری نبود و نیست.
روحانی، رییس جمهور است اما در فشار و در منگنه. نقد کنیم اما این منگنه را بیشتر فشار ندهیم. بیشتر فشار دهیم خودمان در منگنه قرار می گیریم و شایذ برخی به طعنه بگویند مگر در منگنه قرار نداریم؟!
فشارهم می دهیم با درک و انصاف باشد و همین که می توانیم نقد کنیم و فشار دهیم دستاورد است.
پشیمان نیستیم چون گزینه دیگری نبود. چون گزینه دیگری نیست. چون روحانی را به خاطر آشنایی اش با بازی های سیاسی در داخل و خارج می شناسیم.
علی کریمی که حالا ابراز پشیمانی می کند زیبا بازی می کرد و تماشاگر را به وجد می آورد اما دریبل های او کافی نبود و همیشه هم منجر به بُرد تیم نمی شد. علی دایی که ابراز پشیمانی نکرده و نازیبا و خشک بازی می کرد اما گل می زد.
در سیاست همه دریبل ها به چشم نمی آید یا همه بلد نیستند دریبل یا روپایی بزنند و از این منظر حسن روحانی را می توان به علی دایی ماننده کرد.
نقد اگر به بازیکنانی از تیم باشد که گاه با افزایش عوارض، گاه با بحث پروانه روزنامه نگاران و گاه با انتصابی غیر منتظره گل به خودی می زنند وارد است اما از خود روحانی و از رأی به روحانی و دست کم رأی به گفتمان روحانی نباید و نمی توان پشیمان بود.
از منظر اخلاقی هم یادمان باشد در نقد، دست ها و زبان ها باز است اما دست و زبان او به خاطر مصلحت هایی و ملاحظاتی باز نیست.
نزد برخی و شاید بسیاری البته روحانی نه یک « مقر» که یک « مفر» بود. یعنی برای « فرار» از دیگری سراغ او رفتند نه « قرار» در او.
نکته دیگر این که رأی به روحانی فقط رأی به شخص یا برنامه های او نبود. صیانت از مکانیسم انتخابات و پاسداشت فضای بازتر چند هفته منتهی به انتخابات هم بود و هست.
جان کلام این نوشته دو فقره است:
اول این که اگر ابراز پشیمانی کنی دیگر نمی توانی مطالبات را مطرح کنی ولی اگر نقد کنی آن گاه می توانی بگویی آقای رییس جمهور وقتی به صدا و سیما و گزارشگر آن گزارش می دهی و رویاروی یک روزنامه نگار که پرسش های مردم و خاصه رأی دهندگان را مطرح کند نمی نشینی ابهام ها فزونی می گیرد.ایضا وقتی در انتصابات از انرژی حامیان جوان که آن شور را برپا کردند بهره گرفته نمی شود.
پیروزی روحانی حاصل استفاده عمومی از اطلاعات و تبادل آن در فضای مجازی است. به این فضا نمی تواند بی توجه باشد و صرف اعلام وفاداری به آرمان ها کفایت نمی کند.
فقره دیگر اما همان نکته پیش گفته است که گزینه دیگری نبود. گزینه دیگری تیست هر چند که نباید از این نبودن سوء استفاده شود:
121 سال قبل و 12 اردیبهشت 1275 خورشیدی ساعتی پس از آن که تیر میرزا کرمانی، ناصر الدین شاه قاجار را از پا انداخت و ضارب خود به چنگ نظمیه چی ها افتاد اولین سوالی که نظم الدوله رییس وقت نظمیه پرسید این بود : کی پشت دروازه شهر ایستاده و آمده یا آماده است که تو او را انداختی؟!
به رئیسی رای میدادیم؟
یا با تحریم انتخابات و با سکوت خودمان مجددا به موفقیت رئیسی کمک میکردیم؟
در هر صورت فراموش نکنیم که همین امکان نقد روحانی ممکنه ولی اگه رئیسی بود حتی امکان غرزدن رو هم نداشتیم!!!
نکته دوم نباید ضعف تیم روحانی در اطلاع رسانی فراموش بشه مثلا شما میدونستی که قراره یارانه بخش های ضعیفتر بشه نفری 190 هزارتومن یا فقط به گرون شدن ها توجه می کنیم!!!
احمدی نژاد و وقایع قبل از آن را به یاد آرید.
فقط این نمره زبان رو زودتر بگیرم میرم که کلا دیگه تو دست و پا نباشم. غر نزنم. نق نزنم. انتظار نا معقول نداشته باشم. همه چی همینطور که هست خوبه و مطمئنا بهتر میشه
اون روز به یک مغازه دار که شلنگ آب رو باز کرده بود و برگی رو با فشار شدید آب به طرف جوب هدایت می کرد، گفتم آب رو اسراف نکن ... گفت به تو ربطی نداره، دلم میخواد
.
قبول کنید مردم جهان سومی، حاکم جهان سومی دارن
واقعا همین طوره
مردم جهان سومی، حاکم جهان سومی دارن
مرحبا
عصر ایران! ملاکت آسایش مردم باشد نه جانبداری از سیاسیون خاص
ولی پشیمانی سودی ندارد
البته ما به روحانی رای ندادیم...به عدم رئیسی رای دادیم...
از اون هم پشیمانم
برای شما از همه بیشتر متاسفم که همیشه هم سعی میکنی از یه لایه روشنفکری تخدیر کننده و تهوع آور در مقاله هاتون استفاده کنی...
این دفعه فقط قهر دیگه ازین بدتر که نمیشیم
فقط کافیه شرایط سال های بین 84 تا 92 را بخاطر آوریم.
کسی از دولت پاسخگو نبود
اقتصاد آشفته تر از وضعیت فعلی بود و ...
ساختن و آباد کردن خیلی سخت تره از ویران کردن.
ویران کردن تنها شاید به ساعتی نیاز داشته باشد ولی ساختن نه
انتظارات امون رو معقول کنیم
مگر مردم تحت فشار نیستند . چه گناهی کردیم که باید این همه عذاب و سختی بکشیم .شما گیر دادید به اگر روحانی نمیشد الان وضع بدتر میشد . دیگه این حرفهای خنده دار را نزنید که دیگه باور نمی کنیم .
شرایطمون بهتر بشه و خیلی از خواسته های دیگه که الان دیگه آرزو شده !
من فقط شرمنده دوستانی هستم که متقاعدشون کردم به روحانی رای بدهند.
1. قرار گرفتن اتحادیه اروپا در کنار آمریکا برای لغو برجام.در صورتیکه الان مقابل آمریکا ایستادند.
2.برقراری مجدد تحریمهای سازمان ملل متحد
3.اجرای برنامه نقت در برابر غذا
4.فیلترینگ تلگرام و سایر شبکه های اجتماعی و اجبار به استفاده از پیام رسان سروش و امثالهم.همین شبکه هایی که به یمن دولت فعلی باز هستند و مخالفین روحانی خواستار بسته شدن اونها هستن.متاسفانه همین شبکه ها نقش اصلی رو در تخریب دولت فعلی به عهده دارن.امیدوارم نگین با فیلتر شکن باز میشن چون تجربه نشون داده شبکه ای که فیلتر میشه اکثریت قریب به اتفاق دیگه قید استفاده از اون رو میزنن مثل وایبر.
5. بسته شدن شدید فضای دانشگاهها
6. تصویب قانون جدید برای داشتن ماهواره.در اوخر مجلس قبلی آقایون دنبال تصویب قانونی بودن که داشتن ماهواره جریمه ای بالای 5 میلیون تومن داشته باشه
7.احتمال قطع دسترسی به اینترنت خارجی برای اکثریت مردم و جایگزینی اینترانت داخلی به جای اون
8.رفتن کامل شرکتهای خارجی از پروژه پارس جنوبی و پروژه های صنعت نفت و جایگزینی با شرکتهای توانمند داخلی!!!!!
9. عدم اجازه کوچکترین انتقاد از رییسی چمهور اصولگرا . تقدیس و تشان دادن صبح تا شب اون در صدا و سیما.
10. خودتون تصور کنید الان آقای ضرغامی وزیر ارشاد بود ، رستم قاسمی وزیر نفت و ......
حالا ببینید چجوری خونتونو بمکه
با اون خنده هاشششششششششششش
ای کاش او حرف هایش را می زد، حرف های سیاست مداران و مردان سیاست، آموزنده و عبرت آموز است. امیدوارم این شعارها دوباره تکرار نشوند "ای دولت عدالت محور! کو محورعدالت؟ و یا " ای دولت پاسخگو! پاسخ کو؟ پاسخ کو؟ " که البته دیدیم دولتهای نهم و دهم چگونه به این مطالبات پاسخ داد .
من مثل .... پشيمانم از راى دادن
در ضمن ادبیات آقای نوبخت در بحث عوارض خروج کاملا احمدی نژادی بود. متاسفانه ....
شاید درد واقعیتی که می بینی و نمی پذیری کمتر شود.
سرت را از برف بیرون بیاور خدیر
که سرما سخت سوزان است
تخدیر کن خدیر ، تخدیر
از نوشته اتون
شاید ما مردم کمی کم تحمل و کم طاق شده ایم. انتظار داریم اقتصاد کشور در یک دولت بسامان شود،
در حالی که به گفته یکی از اقتصاد دانان مطرح کشور برای جلوگیری از اختلاس، رانتهای موجود و بسامان شدن اقتصاد بیمار کشور، برجامی لازم است. آن هم برجام اقتصادی.
فکر میکنی چیزی از نان شب مهمتر است؟
شکمت سیره تز میدی حقوق بازنشستگان را دو ماهه ندادند داریم بیچاره می شیم . 25 ساله این مملکت دست این طرز فکره غیر حرف زدن چیکار کردند برای خودشون که خوب بوده
چرا مسولیت گوش شنوا ندارند!!!؟؟؟
اگر جایی پول تقسیم کنند به سرعت جت خودشونو می رسانند
اما برداشتن گرانی، مشکلات،معضلات،ناهنجاریها جامعه،نارضایتی ها و ... قدم از قدم بر نمی دارند که هیچ بلکه به گرفتاریها اضافه هم می کنند.
سخنگوی محترم دولت چرا لحن گفتارتان شبیه انسانهایی است که بر مردم حق دارند یا مردم به شما بدهکارند.لحن تان را تغییر دهید همین مردم شما را به اینجا رساندند یادتان نرود چکمه می پوشیدی از رشت به لاکان می رفتید.
حالا که واسه کشور حرکتی نمیکنی لااقل برای مردم گیلان همانند مسولیت دیگر که فقط به استان خودشان توجه دارند برسید.
برای خودم هم متاسفم که دو دوره به روحانی رای دادم و هنوزم که هنوزاست کنایه و حرف از این و آن بشنوم.
یک دلیل این پشیمانی : آقایان مسئولین دولت و البته مجلسیها شما با رای مردم کارمندان کشاورزان و کارگران و...به قدرت رسیدید که سهم گروههای نامبرده که اقشار متوسط و ضعیف جامعه را تشکیل می دهند بسیار تعیین کننده بوده است گفته می شود که به پیشنهاد دولت قرار است در مجلس حقوق بازنشستگی به میانگین ۵ سال اخر تقلیل یابد و پاداش که تا سال ۹۵ به ازای یک سال یک ماه تعلق میگرفته است به ده روز کاهش داده شود یعنی یک سوم شود اما نکته تاسف بار در این قانون اینست که اعضای هیات علمی و قضات که خونشان رنگین تر از بقیه ملت است از این قانون مستثنی شده اند چرا که خودشون تصمیم گیرنده هستند وضع علمی دانشگاه ها نشان میدهد که این بهتر از دیگران تقریبا هیچ کاری برای پیشرفت کشور انجام نمی دهند وضع موجود در فساد و علم نشان دهنده عملکرد دو گروه مذکور است . اقای روحانی شما نماینده پولدارها و کسانی که قدرت دارند شده اید نه ملت مظلوم.همین یک دلیل کافی است برای پشیمانی
یادتون باشه رأی ما به روحانی فقط بخاطر نبود امثال رییسی بود.
روحانی-آقای شعار
برنامه هایش امیدوارم.
دلار گرون شده،نوبخت ميگه آقاي روحاني مكدر هستن بخاطر اين موضوع!!!!مگه مسئول قيمت دلار كيه تو اين مملكت!!؟؟؟عمدا ثبت سفارش ماشين رو بستن،ماشين خارجي كلي گرون شده،تا ماشين داخلي رو گرون كنن و ماشين هاي مدل ٢٠٠٨و٢٠٠٩ كه الان بايد قيمتشون ٦٠،٧٠ميليون باشه همچنين بالاي صد ميليون باشه.و از دولت كسي هم جواب گو نيست.عوارض خروج از كشور هم درسته پولي نيست،ولي وقتي بخوان ازت پول زور بگيرن ولو اينكه ١٠٠٠تومان باشه به ادم زور مياد.قضيه حقوق اجتماعي و حصر هم كه بماند.آقاي روحاني دلار را خودتان ٤٢٠٠تومان كرديد و الان هم بجاي مكدر بودن خاطر،اگر قيمت را رسمي كنيد خيلي بهتر هست تا مردم و تجار تكليف خود را بدانن،نه اينكه به اميد حرف شما بشينن تا دوباره دلار را ٣٨٠٠تومان كنيدو بلا تكليف بمانند.٤سال دوم شما هم در حال تمام شدن هست و متاسفانه كار خاصي انجام نداده ايد
البته هنوز تمام میوه های برجام چیده نشده، مونده . خداکنه بدتر از این در انتظار مملکت نباشه