آنطور كه مسئولان مرتبط با امر مي گفتند، قرار بود، همه متكديان از معابر شهر جمع شوند، آنانكه برغم بي نيازي و سلامت جسم، تكدي گري مي كنند، به مراجع قضايي معرفي شوند تا ديگرهوس نكنند احساسات مردم را به وسيله اي براي كسب درآمد بدل كنند، ناتوانان و فقيران واقعي هم مقرر بود تحت پوشش مراكز امدادي، مثل كميته امداد و سازمان بهزيستي قرار بگيرند.آنطور كه وعده داده بودند، بيماران نيز مي بايست معالجه مي شدند و خلاصه آنكه، گفته بودند معضل تكدي گري كه پنجه هاي بي رحم خود را بر چهره شهر و روح شهروندان مي كشد، براي هميشه از بين برود و ديگر پشت هيچ چراغ قرمزي، سائلي تكيده روي و ژنده پوش، دست نياز به سواره ها و پياده ها دراز نكند.

بدين سان، هم، مسئولان مربوطه فرصتي يافتند كه بيش از ساير اوقات، در صفحه تلويزيون ها و تيتر اخبار روزنامه ها، جايي براي عرض اندام و سخنوري هاي بيهوده داشته باشند و هم، مردم، ـ چند صباحي ـ اميدوار شدند كه ديگر در" شهري با گدايان پرشمار"، نخواهند زيست، اما ... !

اما، از آنجا كه قرار نبود دراين ملك همه شعارها، محقق شوند واز آنجا كه قرار بود "هزار وعده خوبان يكي وفا نكند"، «نمايش مضحك جمع آوري متكديان»‌ نيز چند صباحي بيشتر به طول نينجاميد و سرانجام، اين طرح نيز بسان صدا وهزارها طرح دهن پركن و پرطمطراق ديگر، به بايگاني رفت تا روزگاري ديگر ، به مصلحت وشايد دغدغه اي ديگربرون آيد، گرد وخاكي بپا كند، بودجه اي جابجا نمايد وبازهم به كنج فراموشي باز گردد !!

راستي چرا چنين شد؟ آيا طرح جمع آوري متكديان، مثل طرح انتقال نفت آسياي ميانه به خليج فارس است كه پاي كارشكني آمريكا در ميان باشد؟ آيا اين طرح همانند تكميل نيروگاه اتمي بوشهر است كه تقصيرها را متوجه بدعهدي روس ها كنيم؟ نكند دراينجا هم، بسان پرونده فرسودگي ناوگان هواپيمايي كشور، پاي تحريم ها درميان است؟ شايد هم اپوزیسيون نابكاري كه چمدان چمدان از سيا پول مي گيرد، در جمع آوري متكديان خرابکاری مي كند؟ كسي چه مي داند؟ اي بسا، اين كار تكنولوژي خاصي مي خواهد كه هنوز دانشمندان جوان مان، بدان نرسيده اند ؟!

نه ! هيچ كدام از اينها، دخيل درماجرا نيستند، موضوع اين است كه" مشكل متكديان، مشكل مسئولان نيست." آنها، نه خود به عارضه فقر و شكل حاد آن يعني تكدي گري دچارند و نه از پشت شيشه هاي دودي اتومبيل هاي خود، سماجت و التماس گدايان را مي بينند تا" دل آزردگي روزانه"، بخشي از وقايع روزمره شان باشد.

***

تا چندسال پيش، مشكل عمده اي كه از نظر سازماني دراين باره وجود داشت، اين بود كه هيچ نهاد وسازماني، زيربار چنين مسئوليتي نمي رفت، شهرداري، بهزيستي را موظف مي دانست، بهزيستي، تقصيرها را به گردن نيروي انتظامي مي انداخت، نيروي انتظامي هم، از كميته امداد گلايه داشت واين دور باطل، همواره ادامه مي يافت تا مشكل حل نشود.

در چنان بحبوحه اي، وزارت رفاه و تامين اجتماعي شكل گرفت تا مسايل معلقي چون موضوع حاضر را تولي گري كند.

درآن زمان، يكي از دلايل موافقان تشكيل وزارت رفاه اين بود كه با شكل گيري اين وزارتخانه، دستكم يك نهاد مسئول به وجود مي آيد كه بتوان ازاو، درباره كاستي ها و تقصيرها این قبیل عرصه ها ، سوال كرد.

به هر حال، وزارت رفاه و تامين اجتماعي شكل گرفت ولي در حوزه هاي امدادي و حمايتي، كه ساماندهي آنها از وظايف ذاتي اين وزارتخانه است، آب از آب تكان نخورد.

به عنوان يك مثال بارز و نزديك، همين طرح جمع آوري متكديان را با طرح هاي مشابه ـ و البته شكست خورده قبلي در همين موضوع ـ مقايسه كنيد تا ببينيد، اوضاع، دقيقا همانند سابق پيش رفته و بايگاني شده است !

به عبارت واضح تر، وجود يا عدم وجود تشكيلات عريض وطويلي به نام وزارت رفاه، هيچ تاثيري دراين باره نداشته است، جزآنكه بخش بزرگي از بودجه كشور، مصروف يك وزارتخانه جديد شده است كه اگر همين امروز از مجموعه دولت حذف شود، هيچ باري برزمين نمي ماند، چرا كه با شكل گيري آن نيز هيچ باري از زمين بلند نشده است.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه