در حالی که در کشورهای توسعه یافته، برای ذخیره انرژی سراغ بام سبز و انرژی صفر و توسعه‌های پایدارند، در کشور ما هنوز معضل رعایت نشدن مبحث 19‌ام ساختمان وجود دارد.

مبحثی که در صورت رعایت شدن کامل آن، هدر رفت انرژی در ساختمان‌های کشور به حداقل می‌رسد. کشورهای توسعه یافته مدت‌هاست که از روی مباحثی مثل مبحث 19 گذر کرده و دنبال انرژی صفر، سبز و پایداراند.

امروزه ساختمان‌های کشورهای پیشرفته رو به معماری‌های سبز می‌روند و ما هنوز نمی‌توانیم آنچه را سال‌ها پیش نوشته‌ایم اجرایی کنیم.

در حالی امروزه به گفته شکرچی زاده رییس مرکز تحقیقات وزارت مسکن، راه و شهرسازی تنها 10 درصد ساختمان‌های کشور عایق انرژی‌اند که بیشترین انرژی را در کشور ما ساختمان‌ها هدر می‌دهند.
سازندگان برای ساخت ساختمان‌ها دل نمی‌سوزانند و نهادهای نظارتی نظارت درستی روی اجرای قوانین مربوطه ندارند.

دکتر مهدی روانشادنیا، عضو هیئت مدیره سازمان نظام مهندسی در این باره می‌گوید: درباره راهکارهای موجود نباید نقش سازندگان را دست کم گرفت. وقتی که حرف از توسعه پایدار می‌زنیم باید بدانیم که توسعه پایدار 3 بخش دارد. محیط زیست، اقتصاد و جامعه.

این کارشناس و فعال حوزه مسکن می‌افزاید: در بخش اقتصاد، به مشوق‌های اقتصادی فکر نکرده‌ایم. باید برای سازندگان، انگیزه ایجاد کنیم. در برخی کشورهای پیشرفته، اگر سازندگان بتوانند ثابت کنند که در ساخت بنا کاهش چشمگیر انرژی داشته‌اند، تخفیف‌های قابل توجه مالیاتی شامل حال‌شان می‌شود.

اما مبحث 19 ساختمان دقیقا چه می‌گوید؟ مطابق با ماده ۳۳ قانون نظام مهندسی کشور، مسوولیت نظارت عالیه بر اجرای ضوابط و مقررات ملی ساختمان در طراحی و اجرای تمامی ساختمان‌ها بر عهده وزارت مسکن و شهرسازی است. وزارت مسکن بر مبنای این ماده اقدام به انتشار مقررات ملی در بیست مبحث کرده است که مبحث ۱۹ آن مربوط به صرفه‌جویی در مصرف انرژی در ساختمان است.
مبحث 19 مقررات ملی ساختمان چه زمانی تدوین شد؟ این مصوبه در سال 1370 به تصویب هیات وزیران رسید و اجرای آن در ساختمان‌های کشور الزامی شد.

گفتنی است در حالی که اکثر مردم بر این باورند که اجرای مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان سبب افزایش هزینه‌های ساختمان می‌شودکارشناسان بر این باورند؛ چنانچه این مبحث در ساختمان به‌ درستی اجرا شود، هم هزینه‌های اولیه ساخت را کاهش می‌دهد، هم برای مصرف‌کننده هم سودآور خواهد بود.