خشم مستتر در آینه

عصر ایران؛ روح الله صالحی- آینه شکستن خطاست، اگر کسی این را با صدای بلند بگوید همه با هم سه مرتبه می گویم: احسنت،احسنت،احسنت

اما تا وقتی که صورت آینه سمت ما نباشد همه چیز بر وفق مراد است اما شکستنش به نسیمی و پفی است اگر نقشی از ما به کج و کژی بنمایاند.

در تعریف و تمجید از خودمان دکتری گرفته ایم اما در نقد، پا در سیکل می لنگد. به وقت نقد، دشمنی ها را از گور بیرون می کشیم چرا که تصویر ذهنی مان را شکسته است و تاوان این شکستن گران می شود.

پسرک مشهدی، به خاطر ندادن کرایه و شنیدن فحش با بیست و یک ضربه چاقو کشته شد. لابد نامادری دخترک لب سوخته در چسب حرارتی و چکش کوفته روی دندان ها هم همین توجیه را دارد.

این که برای خشم توجیه های رنگین کمانی داریم جای تعجب ندارد. این که در انبوه این همه آینه اما هنوز تصویر آدم های فرهیخته و مهربان و انسان دوست و قس علی هذا داریم و بدون رو دربایستی بقیه باید بگویند: احسنت، احسنت، احسنت

یک چیزی را جایی اشتباه گذاشته ایم که در اوج ثریا به کجی ایستاده ایم و می گویم چرا جهان کج است و می جنگیم بقیه شبیه ما شوند تا راست دیده شویم.

عصبانیت یکی از حس های مشترک همه انسان هاست که اتفاقا عامل نابودی می خوانند اما خشم یک گام فراتر می گذارد و مستتر رفتار بر همه زندگی اجتماعی سایه می افکند جایی خفت را می چسبد و تا ته دره نابودی سقوط می کند.

این که با یک فحش کسی را بر سنگ فرش خیابان خرکش می کنیم به دنبال اثبات چه چیز هستیم؟

مالکیت ما بر همه چیز از مرحله هشدار گذشته است و مدام در حال وادار کردن دیگران به تبعیت از خود هستیم.

حتی در دین داری هم سعی می کنیم بقیه مثل ما باشند در حالی که دین را از طریق تماشا در رفتار تبلیغ می کنند.

قبول کنیم تصاویر جهان گردان غربی که در کتاب جامعه شناسی خودمانی آمده است حاصل عداوت چند دهه نیست بلکه یک آینه تمام نماست که وارونگی ما را نشان می دهد و لازم است درخت نظام تربیتی ما هرس شود.

دخترک زنبیل نان به دست به قتل می رسد و نمی پرسیم محیط اطراف دختر حاصل کدام خود برتر بینی ماست که کار از شکاف به خشم رسیده است.

این که بعضی از حوادث کشور برای ما مهم می شود و بی تفاوت از کنار برخی دیگر می گذریم بر می گردد به همین سرنخ، قضاوت با وزنه خود نیک پنداری ، کفه سمت ما همیشه باید سنگین باشد.

تعاریف ما از واژه های تأثیرگذار دچار نقصان شده است خوب بودن و مهربان زیستن و...را نیاز به بازنگری داریم تا تعریفی عینی را ملاک قراردهیم نه به شکلی انتزاعی ترسیم شود.

این که فارغ التحصیل حقوق برای چند هزارتومان کرایه به غیرقابل تصور ترین حالت خشمش را بروز می دهد جای نگرانی ندارد؟ اما نه فقط کشتن و کشتن و کشتن روان ما را مرهم می شود.

داریم هم دیگر را هل می دهیم به سمت خشم های بارز و روشن و کک مان گزیده نمی شود که کودکان آسیب پذیرند و آموزشی برای ایمن سازی نمی بینند.

این همه برنامه ریزی برای حذف یک پیام رسان عمومی که اتفاقا می تواند ابزار آموزش عمومی باشد. اما دریغ از پی گیری تصویب لایحه حمایت از حقوق کودکان که در کم رنگی مفرط خواست اجتماعی خاک می خورد، کودکان امروز نیاز به حمایت دارند که از تیر رس خشم مستتر در جامعه به سلامت بگذرند.

این که گفته می شود از هر چهار ایرانی یک نفر دچار اختلال روانی دارد، نیاز به صدا درآوردن آژیر قرمز دارد که صدا با تحکم بگوید وضعیتی که می شنوید قرمز است و معنی و مفهوم آن این است که تا شنیدن اعلام وضعیت سفید در حمایت از کودکان کم نگذارید که آینده شان را نه خودشان که آینگی امروز ما تعیین می کند.

ما نیاز به مهربانی بیشتر داریم این بیشتر داشتن نیاز به برنامه ریزی کارشناسان تربیتی دارد که اخلاق را نهادینه کنند که از انسان همین کلمه باقی خواهد ماند و فردا روز همه یک صدا به ما خواهند گفت: احسنت، احسنت، احسنت...

تماشاخانه

رازهای جالبی از تایتانیک که شاید هرگز درباره‌اش نشنیده باشید (فیلم)

تست موشک‌هایی با کلاهک‌های عجیب در کره شمالی (فیلم)

فیلم های دیگر