سوفیا کوک، دانشجوی دکترای روان‌شناسی از دانشگاه کمبریج، در مقاله‌ای با عنوان «لازم است دانشگاه‌ها از دانشجویان در موارد سوء‌استفاده جنسی در روابط صمیمانه حمایت کنند»، در روزنامه بریتانیایی گاردین نوشته است:
سوء‌رفتار از جانب شریک نزدیک (یا IPA) موردی به‌شدت آسیب‌زا، بسیار خطرناک و بسیار رایج است.

به گزارش شرق، از هر چهار زن، یک نفر در طول زندگی خود این مسئله را تجربه می‌کند و بسیاری از مردان نیز با آن مواجه می‌شوند. هر هفته در انگلستان و ولز، دو زن از سوی همسران فعلی یا قبلی خود به قتل می‌رسند و سه زن در نتیجه موارد IPA خودکشی می‌کنند. از سال 2015 میلادی که پلیس رسیدگی به این مسئله را یک اولویت قرار داد، در جامعه انگلستان به این مسئله توجه شده است، اما دانشگاه‌ها از این حرکت عقب مانده‌‌اند.

گروه سنی‌ای که بیش از همه تحت تأثیر IPA قرار دارند، گروه 16 تا 24 سال هستند؛ گروهی که اکثر دانشجویان در آن قرار می‌گیرند. در دانشگاه کاردیف از ماه اکتبر (مهر) سال گذشته تاکنون 43 مورد در آمار مربوط به حوادث IPA ثبت شده و چندین مورد در محافل دانشجویان در چند سال اخیر بسیار سروصدا کرده است. با این حال، حتی با معطوف‌شدن نگاه‌ها به مسئله سوء‌استفاده و آزارواذیت در ماه‌های اخیر، در اکثر دانشگاه‌ها هنوز درباره IPA صحبت نمی‌کنند.

این مسئله با وجود رواج بسیار به طور گسترده‌اش هنوز به‌درستی درک نشده است. بسیاری فکر می‌کنند که فقط خشونت فیزیکی دراین‌باره مطرح است و به این ترتیب فکر می‌کنند: «اگر کسی مرا کتک بزند، از رابطه خارج می‌شوم». اما واقعیت پیچیده‌تر از این است. معمولا IPA ترکیبی از بازی با عواطف، کنترل و تلاش خود برای متقاعد‌کردن همسر است که دیوانه‌بودن خود را بپذیرد.

این ممکن است اعتماد‌به‌نفس یک قربانی را به‌سرعت از بین ببرد و او را به سوء‌استفاده‌گر وابسته کند. جداسازی از دوستان و خانواده نیز رایج است تا حدی که فرد قبول کند همسرش تنها کسی است که واقعا به او اهمیت می‌دهد. اغلب وقتی خشونت فیزیکی شروع می‌شود، آن‌قدر با عواطف قربانی بازی شده است که خود را مقصر می‌داند. او به دام افتاده و تنهاست.

این مهم است که دانشگاه‌های انگلستان خطرات IPA را به دانشجویان بشناسانند و از قربانیان حمایت کنند. اختلالات روان‌پریشی مانند PTSD و اضطراب در میان افرادی که IPA را تجربه کرده‌اند، رایج است و این افراد ممکن است احساس کنند از دیگران بیگانه‌اند و درک نمی‌شوند. دانشجویان باید درباره نشانه‌های هشداردهنده، هم در روابط خود و هم در دیگران آموزش ببینند و راه‌های گزارش‌دهی روشن برای آنها باید در دسترس باشد.

همچنین باید برای کارکنان دانشگاه دوره‌های آموزشی گذاشته شود و پروتکل‌های مشخصی در موارد افشاشده یا مشکوک به IPA وجود داشته باشد و همچنین از لحاظ جسمی و ذهنی از قربانیان محافظت شود. باید در چنین شرایطی کمترین تعداد کارکنان که برای حمایت از قربانیان آموزش دیده باشند، حضور پیدا کنند. علاوه بر این، باید نقش مددکاران مستقل امور خشونت جنسی برای پوشش IPA در دانشگاه‌ها گسترش یابد.

من و سه دانشجوی دیگر گزارشی برای دانشگاه کمبریج منتشر کرده‌ایم که در آن همین توصیه‌ها را داشته‌ایم. اکنون به دانشگاه پیشنهاد شده که سوء‌رفتار در رابطه صمیمانه را به عنوان نقض مقررات انضباطی خود در نظر بگیرد.

خوشبختانه ما تنها کسانی نیستیم که خواستار تغییر هستیم. دانشگاه استراتکلاید به‌تازگی برای کمک به مقابله با آنچه نام خشونت مبتنی بر جنسیت گرفته است؛ ازجمله IPA تمهیداتی در نظر گرفته و دولت اسکاتلند 400 هزار پوند برای اجرای آن تخصیص داده است. علاوه بر آن، کمپینی با نام «فیونا دروت» در دانشگاه آبردین به راه افتاده است و دانشگاه‌های ساسکس، وورچستر، کاردیف و چند دانشگاه دیگر حمایت خود را از دانشجویانی که از IPA رنج می‌برند، اعلام کرده‌اند. دانشگاه وست آو انگلند نیز تمهیدات ویژه پیشگیری از تعرض را برای جلوگیری از سوء‌استفاده جنسی و سوء‌رفتار خانگی در نظر گرفته است.

ما به این نیاز داریم که دولت بریتانیا از اسکاتلند دراین‌باره تبعیت کند و دستورالعمل‌های ملی برای دانشگاه‌های انگلستان برای رسیدگی به همه انواع سوء‌رفتار با ماهیت صمیمانه و ازجمله IPA ارائه دهد. اگر همه دانشگاه‌ها علیه IPA اقدام کنند - و همچنین تجاوز جنسی و آزارواذیت – می‌توان به زندگی بسیاری از جوان‌ها کمک کرد و حتی جانشان را نجات داد.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه