عصر ایران؛ محسن ظهوری ـ صفهای طولانی برای گرفتن مایحتاج زندگی، مدتهاست به خاطره پیوسته. گرچه صف نفت و برنج در دهه شصت، دهههای بعد به صف بنزین و سبد کالا تغییر کرد، اما این صفها برای آنها که سالهای جنگ را تجربه کردهاند، یک خاطره است. خاطره روزهای کوپنی. روزهایی که انگار قرار است دوباره تکرار شود.
اسحاق جهانگیری معاون اول رئیسجمهور خبر داده که با آغاز تحریمها، در صورتی که به اقشار متوسط و کمدرآمد برای تامین کالای ضروری فشار وارد شود، آن را از طریق پرداخت یارانه یا کالابرگ تامین خواهیم کرد. کالابرگ مدنظر معاون رئیسجمهور، اسم فارسی همان کوپن است که ما سالها نام فرانسویاش را صدا میزدیم؛ برگهای کوچک که که نشان میدهد با داشتن آن چه چیزهایی را میتوان ارزان خرید؛ چیزهایی را که دولت روی آن سوبسید گذاشته است.
برنج، روغن، نفت، سیگار، تنماهی و خیلی چیزهای دیگر، کالاهایی بودند که کالابرگشان در دهه شصت در دست مردم میچرخید. آن روزها هنوز نه نوشابهای در بازار بود و نه شکلاتی. همه اجناس یک بقالی را میشد با یک چشم چرخاندن در مغازهاش دید. اگر قشر کمدرآمد فقط برای خرید کالاهای ضروریاش کوپن داشت، تعداد کاهالای غیرضروری در بازار آنقدر کم بود که نداشتنشان حسرتبرانگیز نباشد.
حالا کدام کالاها قرار است کوپنی شود؟ فقط برنج و نان و مرغ و گوشت؟ یعنی قرار است قشر کمدرآمد با کمترینهای زندگی بسازد تا پیروز میدان شویم؟ در این میان سهم اقشار پردرآمد از این جنگ سیاسی چیست؟