آرزوهاي اوباما در نخستين سخنراني پس از تحليف

تابناک  ـ رسانه‌هاي آمريکايي سخنان «اوباما» را در مراسم تحليفش پس از «جان اف کندي»، جذاب‌ترين و مؤثرترين سخنراني رؤساي جمهور ايالات متحده در مراسم تحليف برشمردند.

«باراک حسين اوباما» در سخنانش نويد داد که آمريکا همچنان توانايي رهبري جهان به سوي صلح، آرامش، امنيت و پيشرفت را دارد. او که نخستين سخنراني خود در کسوت رياست‌جمهوري را ايراد مي‌کرد، تأکيد داشت که ديگر زمان تصميمات نامطلوب گذشته است.

اوباما محور سخنانش را بر چهار موضوع «بزرگي آمريکا و توان رهبري جهان»، «به‏کارگيري روش‌هاي عاقلانه در رويارويي با چالش‌ها»، «تأکيد بر پايان اشغال نظامي و تقويت صلح» و در پايان، پيگيري شيوه‌هاي جديد در تعامل با جهان اسلام و ديگر کشورها» قرار داد و بدون آن‌که مانند گذشته، تأکيد بسياري بر تغيير و يا تبيين مفهوم آن داشته باشد، کوشيد در قامت يک رئيس‌جمهور سخن بگويد.
مراسم تحليف اوباما با چندين حواشي نيز همراه بود که مهمترين آن، هو کردن بوش هنگام ورودش به مراسم از سوي حاضران بود.

 مهمترين بخش‌هاي اين سخنان را در ادامه مي‌آوريم.

تأکيد بر بزرگي آمريکا و توان رهبري جهان آينده
«در آغاز از زحمات سخت‌کوشانه «جورج دبليو بوش» در دوران زمامداريش، تشکر می‌کنم. ما از پس همه مشکلاتي که اکنون گريبان جامعه آمريکا را گرفته است برخواهیم آمد، ما همچنان توانايي رهبري جهان به سوي صلح!، آرامش!، امنيت! و پيشرفت! را داريم.

در تأييد دوباره بزرگي ملتمان، ما درک مي‌کنيم بزرگي هرگز به کسي داده نمي‏شود و بايد به دست آيد. ما در سفر خود هرگز ميانبر نزده‏ايم و به کم قانع نبوده‏ايم. اين راهي براي افراد ترسو، براي کساني که لذت را بر کار ترجيح مي‌دهند و يا در جستجوي لذت‏هاي ثروت و شهرت هستند، نبوده است، بلکه راه کساني بوده است که خطر را مي‌جويند و اهل کار هستند؛ برخي مشهور اما اغلب بيشتر زنان و مرداني که در کار خود ناشناس بوده، ما را در راه طولاني و پر از سنگلاخ به سوي توانگري و آزادي پيش برده‏اند.»

«ظرفيت و توانايي ما کاهش نيافته است، اما زمان ما براي بي حرکتي، محافظت از منافع محدود و سر کردن با تصميمات نامطلوب مسلماً گذشته است. از آغاز امروز ما بايد خودمان را بالا بکشيم، گرد و غبار را بزداييم و بار ديگر کار بازسازي آمريکا را آغاز کنيم.»

«اينک کساني هستند که ميزان بلندپروازي‏هاي ما را زير سؤال مي‌برند؛ کساني که مي‌گويند سيستم ما نمي‏تواند اين همه طرح‏هاي بزرگ را تحمل کند. آنها کم‏حافظه هستند، زيرا آنچه را اين کشور پيشتر انجام داده است، از ياد برده‏اند. آنها فراموش کرده‌اند که وقتي زنان و مردان آزاد تخيل خود را در راستاي يک هدف مشترک به هم مي‌پيوندد و شجاعت لازم را پيدا مي‌کنند، به چه کارهاي بزرگي توانا خواهند شد.»

«ما ملتي از مسيحيان و مسلمانان، يهوديان و ناباوران هستيم. ما از زبان و فرهنگي که از گوشه و کنار اين زمين آمده است شکل مي‌گيريم و از آنجا که ما طعم تلخ جنگ داخلي و جدايي نژادي را چشيده‏ايم و از آن فصل تاريک، نيرومندتر و متحدتر بيرون آمده‏ايم، نمي‏توانيم باور کنيم که روزي نفرت‌هاي کهنه روزي خواهد شد، خطوط قبيله‌اي به زودي پاک خواهد شد، و در حالي که جهان کوچکتر مي‌شود، انسانيت مشترک ما خودش را آشکار خواهد ساخت و آمريکا بايد نقش خود را در طلوع عصر جديد صلح بازي کند.»

«درباره دفاع مشترکمان، ما گزينش بين ايمني و ايده‏آل‏هاي خود را نادرست مي‌دانيم و رد مي‌کنيم. بنيانگذاران ملت ما (در رويارويي با خطراتي که ما تنها مي‌توانيم آنها را تصور کنيم)، براي مسلم ساختن حکومت قانون و حقوق انسان، پيش‏نويس منشوري تهيه کردند؛ منشوري که خون نسل‏ها آن را گسترش داد. آن ايده‏آل‏ها، هنوز جهان را روشن مي‌کند و ما آنها را به خاطر مصلحت رها نخواهيم کرد و بنابراين به همه ملت‌ها و دولت‏هاي ديگري که امروز اين مراسم را نگاه مي‌کنند، از بزرگترين پايتخت‏ها تا روستاي کوچکي که پدرم در آن متولد شد، مي‌گويم بدانيد آمريکا دولت هر ملت و هر مرد، زن و کودکي است که در جستجوي آينده‌اي همراه با صلح، والايي و شرافت هستند و ما آماده هستيم بار ديگر نقش رهبري را داشته باشيم.»

تأکيد بر به‏کارگيري روش‌هاي عاقلانه در رويارويي با چالش‌هاي پيش‏رو
وي در ادامه با اشاره به برخي مشکلات و چالش‌هاي پيش رو، به همراه انتقادهايي به روش‌هاي پيشين، تلويحاً اين روش‌ها را غير عقلاني دانست و تأکيد کرد که براي ادامه راه در آينده، گريزي از تغيير در روش‌ها و در پيش گرفتن راهکارهاي عقلاني نيست:

«کساني از ما که مسئول خرج دلارهاي مردم هستيم، مسئول خواهيم بود تا عاقلانه خرج کنيم، به اصلاح عادت‏هاي بد بپردازيم، کارمان را در روز روشن انجام دهيم، زيرا تنها در چنين صورتي است که ما مي‌توانيم دوباره اعتماد حياتي بين يک ملت و دولت آن را برقرار سازيم.»

«ممکن است چالش‌هايمان جديد باشد؛ ابزاري که ما با آنها مقابله مي‌کنيم، ممکن است جديد باشد، اما آن ارزش‌هايي که موفقيت‌هاي ما به آنها بستگي دارد (سخت‏کوشي و صداقت، شجاعت و درستي، شکيبايي و کنجکاوي) قديمي و واقعي هستند. آنها نيروي آرام پيشرفت در سراسر تاريخ ما بوده‏اند؛ بنابراين آنچه مورد تقاضاست، بازگشت به اين حقايق است. آنچه اينک براي ما لازم است، دوره جديدي از مسئوليت است. اين که هر آمريکايي تشخيص دهد ما براي خودمان، ملتمان و جهان وظايفي داريم که از روي غيظ نمي‏پذيريم، بلکه آنها را با خوشحالي مي‌پذيريم، با اين آگاهي راسخ که چيزي راضي کننده‏تر از انجام وظيفه‌اي دشوار که ويژگي ما را توجيه مي‌کند، وجود ندارد.

در اين روز، ما آمده‏ايم تا پايان ناراحتي‌هاي کوچک و قول‌هاي دروغين، اتهامات متقابل و تعصبات کهنه و رنگ باخته که گريبان سياست‏هاي ما را براي مدتي چنين طولاني گرفته است، پايان دهيم.»

«در اين که ما در ميانه يک بحران هستيم، ترديدي نيست. ملت ما با يک شبکه گسترده خشونت و نفرت در جنگ است. اقتصادمان، در نتيجه آزمندي و بي مسئوليتي برخي ـ اما همچنين به دليل شکست جمعي ما در گزينش‌هاي درست و آماده ساختن ملت براي عصري جديد ـ بسيار ضعيف است. خانه‌ها از دست رفته‏اند، مشاغل نابود شده‏اند، دکان‌ها و مراکز کسب و کار بسته شده‏اند، بهداشت و درمان ما بسيار گران است، بسياري نمي‏توانند به مدرسه بروند و شواهد اين که راه‌هايي که ما براي انرژي به کار مي‌بريم، دشمنان و رقيبان ما را تقويت مي‌کند و جهان ما را مورد تهديد قرار مي‌دهد، روز بروز بيشتر مي‌شود.»

تأکيد بر پايان اشغال نظامي و تقويت صلح و امنيت!
«ما واگذاري مسئولانه عراق به مردم آن را آغاز خواهيم کرد، ثروت و صلح در افغانستان را که به سختي به دست آمده است، تقويت خواهيم کرد، با دوستان و دشمنان سابق، ما به گونه‌اي خستگي ناپذير، تلاش خواهيم کرد تهديد اتمي را کاهش دهيم و شبح زميني را که رو به گرمي مي‌رود، از بين ببريم. ما نه بابت شيوه زندگي خود از کسي پوزش خواهيم خواست و نه در دفاع از آن درنگ خواهيم کرد و براي کساني که مي‌خواهند هدف‌هاي خود را با ترور و کشتار بي‏گناهان پيش ببرند، مي‌گوييم که روحيه ما قوي‏تر است و نمي‏تواند درهم شکسته شود، شما نمي‏توانيد بيشتر از اين دوام بياوريد؛ ما شما را شکست خواهيم داد.»

تأکيد بر پيگيري شيوه‌هاي جديد در تعامل با جهان اسلام و ديگر گشورها
«به جهان اسلام مي‌گويم ما خواهان راهي جديد براي پيشرفت بر پايه منافع و احترام متقابل هستيم. و به رهبران سراسر جهان که مي‌خواهند بذر مناقشه بکارند!، يا غرب را مسئول ناراحتي‌ها و ناهنجاري‌هاي جامعه خود مي‌دانند، مي‌گويم بدانيد که مردم شما درباره شما بنا بر آنچه مي‌توانيد بسازيد و نه آنچه نابود مي‌کنيد، قضاوت خواهند کرد. به کساني که از راه فساد و فريب و خاموش کردن ناراضيان به قدرت چسبيده‏اند، مي‌گويم بدانيد که شما در طرف اشتباه تاريخ هستيد، ولي ما دست خود را اگر حاضر شويد مشت خود را باز کنيد، به سوي شما دراز خواهيم کرد.»

«ما به مردم ملت‌هاي فقير عهد مي‌کنيم در کنارتان کار کنيم تا کشتزارهايتان را شکوفا کنيد، آبهاي پاک را به جريان بيندازيد، به بدن‏هاي گرسنگان غذا برسانيد و افکار گرسنه را تغذيه کنيد. به ملت‌هايي مانند ملت خودمان که از فراواني نسبي برخوردارند، مي‌گويم ما ديگر نمي‏توانيم نسبت به کساني که بيرون از مرزهايمان رنج مي‌کشند، بي‏تفاوت باشيم و نه مي‌توانيم منابع جهان را بدون در نظر گرفتن تأثير آن مصرف کنيم، زيرا جهان تغيير کرده است و ما بايد با آن تغيير کنيم.»