مجموعه اشعار حاج حبیبالله شاکر، حکیم آملی در قالب دیوان «شاکرنامه» با تصحیح و تدوین دکتر محمدرضا قنبری و کوشش سیروس(خشایار) شاکر پس از 43 سال از فوت این شاعر، به چاپ رسید.
به گزارش عصرایران - انتشارات زوار این دیوان 1064 صفحهای را منتشر کرده که در 6 دفتر مرتبط با موضوع خداشناسی، احادیث و ستایش بزرگان دین است؛ عنوان این دفترها عبارتند از: کتاب پیامبر (ص)، کتاب علی (ع)، کتاب حسین (ع)، کتاب اباذر (ره)، کتاب مواعظ و حکایات، اخوانیات و مطایبات.
بخش مهمی از زندگی شاکر، صرفِ به نظم درآوردن نهجالبلاغه و شرح عارفانه زندگی یاران امام حسین(ع) شده است و برای همین دکتر محمدرضا قنبری طی مقالهای 66 صفحهای ضمن نقد و بررسی اشعار این شاعر، به مرور تاریخچه اشعار دینی و مذهبی در ادبیات ایران پرداخته است.
به گفته دکتر قنبری، مدار همه سرودههای شاکرنامه، حِکمی و تعلیمی است و با پشتوانهای از آیات قرآن و احادیث و تاریخ اسلام به دنبال رهنمود و رهگشایی برای جوامع انسانی است.
وی در مقدمه کتاب مینویسد: «مرحوم شاکر در قالب مثنوی بهتر و بیشتر داد سخن داده است؛ بهویژه در مثنوی درخشان «سرگذشت» این جنبه از شعر به نحو بارزتری رخ مینماید. مثنویهای شاعر بسیار روان و تاثیرگذار است.»
حبیبالله شاکر (اَسکی) از شاعران و حکمای سرشناس معاصر شهرستان آمل است که مردم این شهر خاطره شهردار بودن او را در اوایل دهه 40 شمسی با نیکی به یاد میآورند.
طی 43 سال گذشته خانواده شاکر تلاشهایی برای انتشار این دیوان انجام داده بودند و پس از پیگیریهای مداوم شعرا، بزرگان و جامعه دینی شهر آمل سرانجام دکتر قنبری توانست با همکاری فرزند شاعر، یعنی سیروس شاکر، این دیوان را منتشر کند.
هنوز بخشهایی از اشعار شاکر روی نوارهای صوتی و دفترهای قدیمی وجود دارد که قرار است در آینده نزدیک منتشر شود.