وی خاطرنشان کرد: هرچند برخی خانواده ها به دلیل فقر ناگزیرند از فرزند خود بخواهند کار کند اما این کار می تواند زباله گردی نباشد و کار کم خطرتری داشته باشند تا در کنار آن نیز بتوانند تحصیل کنند.

مددکار اجتماعی و عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان گفت: با افزایش مهاجرت ها و حاشیه نشینی خانواده ها به دلایلی مانند مشکلات اقتصادی، فقر و خشکسالی، به تعداد نان آوران کوچک یعنی کودکان کار و خیابان نیز افزوده شده است.

لیلا ارشد روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: تعدادی از خانواده ها و والدین مناطق حاشیه نشین مجبور هستند از کودکان خود بخواهند کار کنند و کودکان نیز مجبورند هزینه های خانواده مانند اجاره خانه، هزینه معاش و حتی در مواردی هزینه تامین مواد مخدر پدر خانواده را بپردازند.

وی اضافه کرد: تعدادی از این کودکان به عنوان زباله گرد به کار گرفته می شوند و متاسفانه هنوز در خیابان ها کودکان زباله گرد را می بینیم؛ اما این فقط بخشی از زندگی آنان است و این کودکان، شب های تلخ و سختی دارند.
ارشد ادامه داد: این کودکان پس از جمع آوری زباله ها به دلیل کار جدا کردن و تحویل دادن زباله، خواب ندارند و شاهد بوده ایم که حتی برخی از آنان به دلیل خستگی و ضعف مفرط، کنار خیابان بی حال نشسته اند.

زباله گردی، بدترین نوع اشتغال کودکان

این مددکار اجتماعی اظهار داشت: زباله گردی از بدترین اشکال کار کودکان است؛ کودکان ممکن است مجبور باشند به دلیل فقر والدین، ساعاتی از روز را کار کنند اما قرار نیست شب تا صبح بیدار باشند.

ارشد گفت: کودکان زباله گرد حین کار کردن شرایطی را تجربه می کنند که در سنین حساس رشد به سلامت جسمی و فیزیکی آنان صدمه زیادی می زند؛ گاهی دست و پای این کودکان حین جمع آوری زباله بریده می شود و از سوی دیگر خواب عمیق و راحت نیز ندارند.

وی افزود: این کودکان گاها در مکان هایی که قرار است زباله را تحویل دهند، مورد تعرض قرار می گیرند. آنان ناگزیرند با مردان بزرگسال و زباله گرد زندگی کنند که این مردان خود محدودیت ها و محرومیت هایی را تجربه کرده اند.

ارشد ادامه داد: کودکان زباله گرد چه در سطح شهر و چه در کنار مردان بزرگسال از نظر عاطفی مورد صدمه، تحقیر و توهین قرار می گیرند. بارها شاهد بودیم که شهروندان عصبانی یا خریداران زباله یا پیمانکارانی که کودکان را به کار گرفته اند و همچنین مسئولان مراکز تفکیک زباله بر سر جمع آوری، فروش، وزن گیری و جداسازی زباله ها، رفتار به شدت ناخوشایندی با این کودکان داشته اند.

بیشتر کودکان کار از تحصیل بازمی مانند

عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان گفت: کودکان کار خود را با کودکانی که در خودروها هستند، مقایسه می کنند و با دیدن تفاوت و نابرابری زیاد بین خود و کودکان دیگر، دچار صدمات عاطفی و روانی می شوند.

ارشد افزود: بیشتر کودکان کار از تحصیل بازمی مانند؛ این مساله در آینده جامعه را با مشکل مواجه می کند چراکه در آینده با گروه بزرگی از افراد بزرگسال بی سواد روبرو خواهیم شد که قرار است همسر یا پدر باشند و در قرن 21، مهارت های لازم را برای زندگی کردن، همسرداری و فرزندپروری ندارند.

وی اضافه کرد: چگونه فردی که سال های طولانی، آسیب های جدی را تجربه کرده است، می تواند یک شهروند سالم و مسئولیت پذیر باشد و به قوانین شهر و کشور احترام بگذارد.

ارشد تصریح کرد: کودکان کار در برابر آسیب ها، راه به جایی ندارند؛ این کودکان طبق قوانین موجود نمی توانند شکایت کنند. کودکان نمی توانند در کلانتری و دادگاه به عنوان شاکی شکایت کنند در حالی که تجربیات ناخوشایند زیادی را تجربه کرده اند.

این مددکار اجتماعی گفت: کوله پشتی تجربیات تلخ این کودکان سنگین و مملو از ناملایمات سنین کودکی و نوجوانی است.

ارشد افزود: ایران به کنواسیون حقوق کودک و کنواسیون محو بدترین اشکال کار کودک سازمان بین المللی کار (ILO) پیوسته است و طبق قوانین داخلی کشور، کودکان از 15 سالگی می توانند کار کنند و لازم است ساعت کار کمتری نسبت به بزرگسالان داشته باشند و نوع کار آنها نباید سخت باشد. همچنین باید ساعات استراحت و مرخصی بیشتری داشته باشند.

وی خاطرنشان کرد: هرچند برخی خانواده ها به دلیل فقر ناگزیرند از فرزند خود بخواهند کار کند اما این کار می تواند زباله گردی نباشد و کار کم خطرتری داشته باشند تا در کنار آن نیز بتوانند تحصیل کنند.

این مددکار اجتماعی گفت: انجمن حمایت از حقوق کودکان طرحی را سال ها پیش به دولت وقت پیشنهاد داد تا بر اساس آن از خانواده های کودکان کار حمایت شود و کودکان بتوانند تحصیل کنند و پس از طی کردن دوران کودکی کار کنند که متاسفانه این طرح در حد پیشنهاد باقی مانده است.