مدتي است كه زمزمههاي گراني بنزين بر سر زبانها افتاده است. دوباره اعدادي كه حكايت از قاچاق سوخت دارند مرور ميشوند و ارزان بودن حاملهاي انرژي به خصوص بنزين در ايران به چالش كشيده ميشود. برخي ميگويند ارزاني بنزين در ايران تكسرنشينها را زياد كرده و به تبع آن هم ترافيك بيشتر ميشود هم اين سرمايه ملي به راحتي سوخته ميشود. اما آيا واقعا با گران شدن بنزين، همه اين مشكلات حل ميشود؟
در مورد آب و برق و گاز و ... چطور؟ آيا نسخه شفابخش همه مصارف بيرويه افزايش قيمت آنهاست؟ آرش نجفي نایب رئیس کمیسیون انرژی اتاق ایران در اين باره به ميگويد: مشكل ما مشكل عدم تخصص و ابزار است. در واقع ما ابزارهای لازم برای نگهداشت انرژی و کنترل مصرف را نداریم. علیرغم اینکه در دولت نهم و دهم این ابزارها تعریف شدند اما به علت استفاده از آنها به بدترین شکل ممکن، اثر بخشی این ابزارها به پایینترین حد ممکن خود رسیدند و در واقع با اجرای غلط طرح هدفمندی یارانههای و توزیع پول بین مردم این طرح عملا شکست خورد.
اين فعال اقتصادي ادامه ميدهد: اصلاح الگوی مصرف و شیوههای کاهش مصرف انرژی در کشور ما به شکل غیر علمی انجام شده و میشود چرا که مسئولان در دورههای مختلف حاضر نیستند که این فرآیند را به دست متخصصان در حوزه انرژی بسپارند.
رییس انجمن بهینه سازی مصرف انرژي با اشاره به هدررفت ميلياردها تومان در طرح هدفمندسازي يارانهها توضيح ميدهد: در زمان شروع طرح هدفمندسازي يارانهها 2 میلیارد و 400 میلیون دلار هر ماه توزیع میکردیم كه ارزش آن امروز به 350 میلیون دلار رسیده است. اين در حالي است كه ما میتوانستیم با حداکثر 185 هزار میلیارد تومان پول، 35 درصد مصرف انرژی در کشور را با اصلاح مصرف انرژي در ساختمانها کاهش دهیم و سرمايه اولیه را هم کم کم به سيستم اقتصاد کشور برگردانیم.
نجفي ميگويد: تا به امروز بیش از 350 هزار میلیارد تومان يارانه پرداخت کرده ایم اما هیچ کاهش مصرف انرژی در کشور رخ نداده است آیا این پول هدر نرفته است؟ آيا سياستهاي ما درست بوده است؟ در واقع ما خواستيم مصرف انرژي را در كشور كاهش دهيم اما نتوانستيم.
او تاكيد ميكند: نمیشود همینطور به مردم دیکته کرد که باید به خاطر واريز ماهیانه 45 هزار تومان مصرف انرژی خود را کاهش دهند چرا كه ما ابزار لازم را در دست و برنامه مدوني نداريم. فراموش نكنيد براي به نتيجه رسيدن هر برنامه ملي نياز به برنامه ريزي و مدلسازي در كشور وجود دارد. من بر اين باورم كه افزايش قيمتهاي حاملهاي انرژي به شكل موثري به بهينهسازي ختم نميشود و صرفا اثر گذاري تورمي دارد. خواه بنزين باشد خواه گاز و آب و برق.