۲۹ اسفند ۱۴۰۲
به روز شده در: ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ - ۱۱:۱۳
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۶۴۰۰۲۱
تعداد نظرات: ۲۳ نظر
تاریخ انتشار: ۱۴:۵۸ - ۲۲-۰۸-۱۳۹۷
کد ۶۴۰۰۲۱
انتشار: ۱۴:۵۸ - ۲۲-۰۸-۱۳۹۷
واقعیت این است که یک زندگی فقیرانه با دو برابر این دستمزد هم میسر نیست. یارانه هم دردی را دوا نمی کند.

عصر ایران؛ جعفر محمدی - می دانم که درک این مطلب برای اکثر مسؤولان بسیار سخت است؛ علتش نیز مشخص است. هیچ کدام شان حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار را نمی گیرند.
هم اکنون حداقل دستمزد یک کارگر متأهل با یک فرزند یک میلیون 423 هزار تومان است، البته با احتساب پایه سنوات و بن و حق مسکن و حق اولاد.
منظور از کارگر نیز صرفاً کسی که در یک کارخانه فعالیت می کند نیست. همه کسانی که مشمول بیمه تامین اجتماعی اند، کارگر محسوب می شوند، مانند منشی یک پزشک و کارمند یک شرکت خصوصی.
اکثر کسانی که در این قالب استخدام می شوند، با همان حداقل حقوق مشغول به کار می شوند. با توجه به وضعیت نابسامان اشتغال، امکان کار دوم نیز برای همه میسر نیست.
کارگر بی نوا - کارفرما بی رمق؛ چشم همه به عادی سازی رابطه با دنیا
حالا یکی از میلیون ها کارگری که با این حقوق کار می کنند را در نظر می گیریم. کارگر مد نظر ما کودکی یک ساله دارد.
او در هر هفته باید حدود یکصد هزار تومان (ماهی 400 هزار تومان) فقط برای پوشک، شیر خشک، سرلاک، پودر بچه، کرم پا و ...هزینه کند تا بچه اش بتواند فقط زنده باشد؛ هزینه های پزشکی و لباس و اسباب بازی و... بماند.

هزینه خورد و خوراک این کارگر و همسرش نیز با ارزان ترین مواد اولیه مانند برنج هندی و با کمترین میزان گوشت قرمز و مرغ و حبوبات و لبنیات و میوه و سبزی حدود 800 هزار تومان است (کل هزینه صبحانه، ناهار و شام و میان وعده برای دو نفر در هر روز حدود 26 هزار و 600 تومان در نظر گرفته است).

می ماند حدود 200 هزار تومان که صرف هزینه های جاری مانند آب، برق، گاز، تلفن (ثابت و همراه)، شارژ ساختمان و ... می شود.
بدین ترتیب، با یک زندگی مبتنی بر صرف جویی مطلق، حقوق کارگر داستان ما تمام می شود. البته که او به احتمال قوی مستأجر است و باید هزینه پیش خانه و اجاره ماهانه دهد؛ البته که او و خانواده اش همانند تمام انسان های کره زمین نیاز به لباس و کفش دارند؛ البته که او و زن و بچه اش مریض می شوند و حتی با بیمه هم کلی باید هزینه پزشک و آزمایش و دارو بدهند؛ البته که او نیز به اسباب و اثاثیه خانه نیاز دارد؛ البته که او نیز حق دارد گاهی دست زن و فرزندش را بگیرد و برای تفریحی کوچک بیرون شان ببرد و هر چند سال یک بار هم که شده، سفری کوتاه داشته باشند؛ البته که او نیز دوست دارد گاهی فامیلی و دوستی را دعوت کند که شبی را دور هم باشند؛ البته که او نیز باید پس اندازی برای روز مبادا داشته باشد، البته که او ... .

واقعیت این است که یک زندگی فقیرانه با دو برابر این دستمزد هم میسر نیست. حتی یارانه 44 هزار و 500 تومانی هم دردی را دوا نمی کند. یادمان باشد که خط فقر برای یک خانواده 4 نفره شهری در سال 97، حدود 4 میلیون تومان اعلام شده است. حال بماند که قیمت ها روز به روز بالاتر می روند و فشار زندگی لحظه به لحظه سهمگین تر می شود.

پس چه باید کرد؟ لابد چاره در این است که کارفرمایان را به افزایش حقوق ملزم کنند. فکر خوبی است، اگر حداقل حقوق را 4 میلیون تومان کنند، دیگر کسی زیر خط فقر نخواهد بود! اما گذشته از آثار تورمی که موضوع بحث ما نیست، مشکل اینجاست که کارآفرینان نیز رمقی ندارند. اغلب آنها به زحمت و مشقت کسب و کارشان را اداره و حقوق کارکنان شان را تأمین می کنند.

هم اکنون بسیاری از کارخانه ها و کارگاه ها با حداقل ظرفیت کار می کنند، اکثر قریب به اتفاق کسب و کارها - از سوپر مارکت و رستوران و قصابی گرفته تا لباسفروشی و عکاسی و فروشگاه های لوازم خانگی - با کمبود مشتری و فروش و درآمد مواجه شده اند و واقعاً در تأمین دستمزد نیروهایشان درمانده اند. الزام به افزایش حقوق، یعنی اجبار کارفرمایان به کاستن از تعداد کارکنان شان.

ادامه این وضعیت نیز میسر نیست. نه می توان با این دستمزدهای اندک زندگی کرد و نه کارآفرینان که زیر بار هزینه های سنگین جاری و بیمه و مالیات و ... هستند نای آن دارند که پرداختی بیشتری داشته باشند. حساب دو دو تا چهار تاست: وقتی  همه چیز نزولی شده است، از کجا باید افزایش حقوق را تأمین کنند؟!

ادامه این وضعیت، تعطیلی بیشتر واحدهای تولید و صنفی، اخراج تعداد پرشماری کارگر، عدم سرمایه گذاری های جدید، تشدید فشارهای عصبی و روانی، کاهش رفت و آمد خانواده ها و گسست های اجتماعی، افزایش جرائم خرد مانند سرقت های کوچک و ناامن شدن بیشتر جامعه است.

واقعاً چه باید کرد؟ نه می توان کارگر را با این معیشت فقیرانه تنها گذاشت و نه برای کارآفرین رمقی مانده است. قطعاً که باید ظرفیت های داخلی را آزاد کرد، قطعاً که باید به توانمندی های داخلی تکیه کرد، قطعاً که باید به نیروهای داخلی فضای بیشتری برای خلاقیت داد و ... اما اقتصاد در قرن بیست و یکم، قواعد گریزناپذیر و بی تبصره خود را دارد.
از مهم ترین قواعد اقتصاد قرن بیست و یکم این است: همه اقتصادهای ملی، بخشی از اقتصاد جهانی اند؛ هیچ اقتصادی ولو با آزادسازی تمام ظرفیت های داخلی، نمی تواند بدون ارتباط با جهان امروز، به شکوفایی و توسعه برسد. اقتصاد امروز، مانند دریایی پهناور و موّاج است و هر که بخواهد سهم خود از این دریا را جدا کند و در برکه خود نگه دارد، روزی به خود خواهد آمد که برکه اش تبدیل به مردابی شده است که زمینه انواع فسادها در آن مهیاست.
حتی آمریکا که 25 درصد اقتصاد جهان را در اختیار دارد، اگر بخواهد این سهم عظیم را از اقتصاد دنیا جدا کند، در نهایت دچار سقوط اقتصادی خواهد شد.

اقتصاد امروز ایران، در بن بست سیاست خارجی گرفتار شده است. البته این بدان معنا نیست که اگر گشایشی در سیاست خارجی ایران ایجاد شود، مشکلات اقتصادی الزاماً حل می شود؛ اما اوضاع عادی می شود و مشکلات مضاعف ایجاد نمی شود. با اصلاح سیاست خارجی، مهم ترین اتفاقی که رخ می دهد سرمایه گذاری خارجی در ایران و صادرات آسان ایرانی هاست. دیگر تاجر ایرانی برای آوردن یک دارو یا صادر کردن فرش، درگیر انواع تضییقات بانکی نمی شود. تناسب ارزش پول ملی با ارزهای خارجی نیز حفظ می شود و شکاف بین درآمد و هزینه به حداقل می رسد.

اگر به فکر نان شب آن کارگر ایرانی هستیم -که امروز حتی از آینده شغلی اش نیز مطمئن نیست- و اگر می خواهیم کارآفرین ایرانی، همچنان کار و اشتغال بیافریند و امنیت، پایدار بماند، مهم ترین، حیاتی ترین، ملی ترین، انسانی ترین و تاریخی ترین کاری که باید انجام داد این است: عادی سازی سیاست خارجی با همه دنیا.

برچسب ها: دستمزد ، کارگر
ارسال به دوستان
انتشار یافته: ۲۳
در انتظار بررسی: ۲۵
غیر قابل انتشار: ۱۰۴
علی
Iran (Islamic Republic of)
۱۵:۰۳ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
3
41
واقعیت اینست که که این حسرت رابطه خوب با دنیا را باید بگورببریم .
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۵:۰۸ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
4
40
ما روابط عادي و دوستانه با دنيا ميخواهيم. تا كي بايد زير فشار باشيم؟؟
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۵:۱۲ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
3
29
آقای محمدی مرسی کی مینویسی ولی فکر میکنی گوش شنوایی هم باشه؟
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۵:۵۶ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
3
25
واقعا" حرف حقي راگوشزد كرديد ، جهان امروز ديگر مرز نمي شناسد.
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۶:۱۱ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
27
12
دوست عزیز ی جور نوشتی انگار ایران قطع رابطه با دنیا کرده...مسلمون تازه هنوز امضای برجام خشک نشده که ترامپ زده زیر همه چی...راهکارت چیه.
محمد
Iran (Islamic Republic of)
۱۶:۱۳ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
20
6
متاسفم برای شما که نظرهای مخالف را منتشر نمیکنید و فقط از تمجیدها استقبال میکنید. این رویه سانسور به ضرر شماست، خودتان را فریب ندهید.
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۶:۲۶ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
4
13
افرین نظرات مخالف را هم انتشار دهید حتما ‌دهک۱۰ جامعه با شما مخالفند رانت خواران مفت خوار وابسته
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۶:۳۷ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
0
5
آقای محمدی ، استاد گرامی، جزیی از کارگران ایران هستم و افتخار میکنم تاکید دارم افتخار میکنم آقای محمدی شرمنده خانواده و دوستان هستیم ایکاش حداقل یکسان سازی حقوق ها برای شاغلین ایران نیز انجام میشد. آقای محمدی دردآور است که برخی از دستگاههای دولتی در سالی که همه نیازمن کمک بهم هستیم در ابتدای سال 50درص حقوقشان را افزایش دادند. پس ما چطور به کارفرما بگوییم .... نابرابری زجر آور است برخوردهای بدی شکل گرفتهفاصله طبقاتی شدید شده آیا کسی هست بداد ما برسد؟؟ مسئولین می گویند میدانیم اما عمل نمی کنند
طلبه قم
Iran (Islamic Republic of)
۱۶:۵۸ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
25
9
دنيا فقط ٥كشور نيست كه چشم اميدتان به اون هاست يك مقدار به رييس جمهور محترمتان بگيد كمي به خودش حركت بده اوضاع درست مي شه
رحیم
Iran (Islamic Republic of)
۱۷:۱۲ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
2
2
ای کاش اصول سیاست خارجی ایران برعکس وضع حاضربود.
خويي
Iran (Islamic Republic of)
۱۷:۴۱ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
1
3
به خدا هم كارگر مظلوم است هم كارفرما
یوسف
Iran (Islamic Republic of)
۱۸:۰۱ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
2
2
سلام حاج داداش چند تا کشور خوب معرفی کن
رضا
United States of America
۱۸:۱۷ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
3
1
تحليل زيبايي بود. واقعيت زندگي رو شفاف بيان كرديد.
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۹:۲۳ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
1
4
با این تحلیلهای مسخره پنج سال کل مردم را سرکار گذاشاین
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۹:۲۶ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
1
3
قبل برجام هم همین صحبت ها بود برجام امضا شد و همچنان پایبندیم اما اونا زدن زیرش و الانم اروپا بازی میده چه دنیایی که برای ارتباط باهاش باید دیگه چکار کرد؟
رضا
Iran (Islamic Republic of)
۲۰:۳۴ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
2
0
قربان دستت با این قلم شیوای شما آقای محمدی
کاملا درد دل ما ملت فلک زده رو گفتی.
ناشناس
Germany
۲۱:۱۳ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
1
3
شماها قبل برجام هم همین را میگفتین
وقتی ی 10 درصدی وضع را بهتر کرد کلی تو بوق و کرنا کردین
چرا توی تحلیل وضع الان که 300 درصد بدتر از قبل هستش، هیچ از اثری از برجام نیست، درحالی ک مستقیم به اون مربوط میشه.
چرا طوری بسته نشده ک آمریکا نتونه زیرش بزنه؟
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۲۳:۵۵ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۲
1
4
تا وقتی چشم امیدمون به خارج باشه وضعیت روز به روز بدتر خواهد شد.
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۰:۳۶ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۳
4
1
متاسفم برای مخالفین این مقاله. شما دیگه چقد بی انصافید
علی
Iran (Islamic Republic of)
۰۰:۴۱ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۳
1
3
بقول آیت الله مصباح ما دردنیا اندازه تعدادانگشتان یکدست کشور دوست نداریم چرا؟
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۰:۴۶ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۳
1
7
یک سوال اساسی : من نه راستم نه چپ . با تحریم هم به شدت مخالفم . اگه برفرض به قول شما روابط عادی عادی شد آیا دلار دوباره 4000 تومن میشود ؟ گذشته نشون داده هیچ چیز تو این مملکت ارزون نمیشه ! آیا با برجام دلار دوباره شد 1000 تومن ؟ مشکل اینجاست که کاری کردن که ما مردم خیلی زود عادت میکنیم . به همین سادگی به دلار 15000 تومن هم عادت کردیم .
ناشناس
Iraq
۰۸:۱۹ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۳
1
2
خدایا کمک کن ...
احسان
Iran (Islamic Republic of)
۱۲:۵۴ - ۱۳۹۷/۰۸/۲۳
2
0
در تاييد كامل مقاله، فقر كمرشكنمون كرده تو رو خدا به داد ما برسيد...
این شاسی بلند چینی جذاب فقط 13900 دلار! (+تصاویر) اگر سود سهام عدالت‌تان کم شده بخوانید دعوت به تیم ملی بدون حتی یک بازی باشگاهی (+عکس) ورود سامانه بارشی جدید به کشور از جمعه کمک نقدی سیدمحمد خاتمی به سیل‌زدگان جنوب سیستان و بلوچستان /توصیه به مشاوران نامه ایران به شورای امنیت پیرامون دریای سرخ هراس گواردیولا: بازی با آرسنال فینال ماست کشور همسایه ایران تولیدکننده عمده «شیشه» شد زمان پخش «جومونگ۳» مشخص شد شورای امنیت سازمان ملل حملات انصارالله علیه کشتی‌های تجاری در دریای سرخ را محکوم کرد خانه پدری جلال آل‌احمد؛ از «خانه باستان‌شناسان» تا «پاتوق معتادان» و...(+عکس) تایم لپس جالب از خودروهای فولکس واگن (فیلم) تصورِ یکی از خبرنگارانِ سال ۱۳۳۷ درباره‌ی ایرانِ ۱۴۰۰ / چراغ قرمزی که 15 سال طول می کشد زمانی که به نمایندگی از رهبری در خارج از کشور بودم، تابلو‌هایی از عکس خانم با حجاب ایرانی و چادر زده بودند/ مشخص شد که یک موسسه بیمه عمر، شعارش را چادر مشکی ایرانی قرار داده بود دردنامه ای با جناب صدیقی
وبگردی