نمایندگان نزدیک به 200 کشور جهان دیشب در پایان دو هفته کنفرانس سازمان ملل برای بررسی تغییرات اقلیمی موسوم به "cop24" در شهر "کاتوویس" لهستان بر سر نحوه اجرای تعهدات کشورها در قالب پیمان پاریس به توافق رسیدند.
به گزارش عصرایران به نقل از سیانان، با نتیجه مثبت کنفرانس لهستان، حالا قرار است تعهدات کشورها در قالب پیمان پاریس از سال 2020 به مورد اجرا درآید. مهمترین تعهد کشورها در قالب پیمان پاریس کاهش 1.5 درجهای دمای زمین تا سال 2030 با کاهش تولید 50 درصدی گازهای گلخانهای (مونواکسید کربن) است.
بیست و چهارمین نشست بینالمللی تغییرات اقلیمی موسوم به "COP 24" از چهارم دسامبر -12 روز پیش- در شهر "کاتویس" لهستان آغاز شد و به دلیل اختلافات موجود بین کشورهای در حال توسعه و توسعهیافته در زمینه کاهش تولید گازهای گلخانهای به مدت یک روز تمدید شد تا در نهایت در توافقی که هیچ تعهد جدیدی برای کشورهای حاضر در کنفرانس در پی نداشت، بر سر نقشه راه نحوه اجرای پیمان پاریس توافق حاصل شد.
شادمانی "میکال کورتیکا" رییس بیست و چهارمین کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل در لهستان از تصویب سند نهایی این کنفرانس/ عکس: آسوشیتدپرس
در پایان این کنفرانس، توافقات انجام شده در قالب آن، در چارچوب یک "کتاب کار" در اختیار نمایندگان کشورهای حاضر قرار گرفت تا این کشورها با استفاده از دستورالعملهای این کتاب، تعهدات خود را اجرایی کنند.
توافق نشست لهستان نوعی بازگشت با چراغ خاموش آمریکای ترامپ به پیمان پاریس محسوب میشود، چون نمایندگی آمریکا در این کنفرانس، سند نهایی نشست تغییرات اقلیمی در لهستان را امضا کرده است.
پیمان پاریس در سال 2015 حاصل شد و در چارچوب آن توافق شد کشورها تا سال 2030 به میزان 50 درصد از تولید گازهای گلخانهای خود را کاهش دهند، اما با به قدرت رسیدن دونالد ترامپ در آمریکا، او کشورش را از این پیمان خارج کرد.
از مهم ترین توافقات کنفرانس "کاتوویس"، موافقت کشورهای عضو برای سنجش میزان تولید گازهای آلاینده خود بر اساس ضوابط و استانداردهای یکسان است.
گفتنی است کشورهای توسعه یافته و کشورهای در حال توسعه در زمینه نحوه اجرای پیمان پاریس اختلاف نظر داشته و دارند. برخی کشورهای در حال توسعه معتقدند مشکلات کنونی گرمایش زمین از فعالیت و عملکرد آنها ناشی نمی شود در حالی که در زمینه اجرای تعهدات پیمان پاریس همه کشورها یکسان در نظر گرفته شدهاند و این مساله ممکن است در روند توسعه این قبیل کشورها اخلال جدی ایجاد کند.