اعتماد ملي: تزيپي ليوني يا بنيامين نتانياهو؟ فعلا مساله اين است.
نتايج انتخابات پارلماني روز سهشنبه در اسرائيل نتوانست بنبست سياسي در اين رژيم را حل كند: كاديما به رهبري تزيپي ليوني به 28 كرسي پارلمان دست پيدا كرد و حزب تندروي ليكود به رهبري بنيامين نتانياهو 27 كرسي را از آن خود كرد و هنوز معلوم نيست كداميك از اين دو خواهند توانست با ائتلاف با ديگر احزاب دولت ائتلافي تشكيل دهند. به هر روي نتايج انتخابات از اقبال اسرائيليها به راستگرايان حكايت ميكند.
ديويد پولاك متخصص امور خاورميانه در گفتوگو با هفتهنامه اشپيگل از احتمالات پيش رو در صحنه سياسي اسرائيل و وضعيت صلح در خاورميانه و مساله ايران سخن ميگويد.
چه كسي نخستوزير بعدي اسرائيل خواهد بود؟
به نظر من نتانياهو شانس بيشتري دارد، البته اين يك احتمال است. من فكر ميكنم دستراستيها براي تشكيل ائتلاف شانس بيشتري دارند. روشن است كه نتانياهو نميخواهد روي يك ائتلاف بسيار ضعيف كاملا راست حساب كند. به احتمال زياد دولت آينده اسرائيل يك دولت راست ميانه خواهد بود.
و اين بر روند صلح تاثير خواهد گذاشت؟ آيا يك دولت ضعيف ائتلافي ميتواند با فلسطينيها به صلح برسد؟
هر دولت جديدي در اسرائيل بهطور رسمي به روند صلح و تشكيل دو كشور اسرائيل و فلسطين متعهد خواهد بود اما نخواهد توانست در كوتاهمدت كاري از پيش ببرد.
پس بايد اميدمان به دولت اوباما باشد؟
دولت ايالاتمتحده با هدف كمك به روند صلح بهطور پيوستهاي بر دو طرف فشار خواهد آورد. كليد ماجرا همين كلمه <پيوسته> است. ما فشار شديد نميخواهيم. قرار نيست اوباما يك سخنراني حسابي بكند يا يك كنفرانس صلح برگزار كنيم تا به صلح برسيم. دولت آمريكا بايد صبور باشد. نشانههايي وجود دارد كه دولت اوباما چنين رويهاي را در پيش خواهد گرفت. جورج ميچل فرستاده ويژه دولت اوباما به خاورميانه تا دو هفته ديگر باز هم به منطقه ميرود. اين نشان ميدهد كه او به پيوستگي ماجرا اعتقاد دارد.
بر كسي پوشيده نيست كه دولت اوباما ترجيح ميدهد با دولت تزيپي ليوني، وزير خارجه كنوني، طرف شود. كاخسفيد ميترسد كه نتانياهوي تندرو روند صلح را با دشواري روبهرو كند.
نه لزوما. ممكن است كه ليوني در برخي حوزهها راحتتر از نتانياهو كنار بيايد. براي مثال او از توقف ساخت شهركهاي يهودينشين حمايت ميكند، اما نتانياهو اين را نميپذيرد ولي اگر دقيق به ماجرا نگاه كنيد اختلافات آنقدرها هم شديد نيست. بعيد است كه دولتي به رهبري ليوني هم جلوي ساخت شهركها را بگيرد.
اما كلمات اهميت دارند. نتانياهو از سرنگوني حماس حرف ميزند.
وقتي او به قدرت برسد عملگرايانهتر رفتار خواهد كرد. او نميخواهد از دولت اوباما دور شود. البته در ماجراي حماس نميتوان با اطمينان حرف زد. حتي در دولت اوباما هم تعداد كمي از مقامات معتقدند كه بايد با آنها مذاكره كرد. سياست فعلي اوباما اين است كه تا حماس امتيازات بزرگي نداده نبايد آنها را به رسميت شناخت.
اختلافات اوباما و نتانياهو در مورد ايران هم شديد است. نتانياهو صراحتا از احتمال حمله به تاسيسات اتمي ايران حرف ميزند اما اوباما بهدنبال آغاز مذاكره با تهران است.
من فكر ميكنم دولت نتانياهو مشكلي با گفتوگوهاي واشنگتن و تهران نداشته باشد. آنها مراقب خواهند بود اما كاملا مخالفت نخواهند كرد. البته به نظر من موضع تندروانه نتانياهو در برابر ايران به درد اوباما ميخورد. او اينگونه ميتواند تهران را پاي ميز مذاكره بكشاند.