این جشن که از سده 11 میلادی و در دوره امپراتوری«Heian» رواج یافت و تاکنون ادامه دارد برای تندرستی و رشد و قوی شدن دختران برگزار می‌شد و هر خانواده‌ای که دارای دختر بودند عروسکهای ویژه‌ای را تهیه می‌کردند و به شیوه زیبایی آنها را در پلکان هفت پله‌ای ویژه‌ای به نام«Nan-dan Kazari» قرار می‌دادند.

در ردیف بالایی این پلکان دو عروسک یک از امپراتور به نام«odari-sama» و ملکه«ohina-sama» او قرار می‌دادند.

در پله پایین پای این ملکه سه خانم خدمتکار قرار دارند و کارشان خدمت‌رسانی به امپراتور و ملکه است. اگر نگرانی به هر دلیل خواست که بر ملکه چیره شود پنج مرد موسیقی‌دان در طبقه پایین‌تر (طبقه سوم) جای دارند و کارشان شاد کردن خانواده امپراتور و ملکه است.

برای پیشبرد بهتر کارهای زندگی و اداری دو وزیر نیز در طبقه پایین‌تر (چهارم) جای دارند. در هر طبقه‌ای نیز شیرینی و غذای ویژه قرار می‌دهند.

این عروسکها نشان‌دهنده یک خانواده خوش‌بخت است و هر خانواده ژاپنی دارای دختر آرزو می‌کند که دخترش در آینده مانند این ملکه خوشبخت شود. از این رو خانواده دارای دختر، این پلکان خوشبختی را مدتی مانده به روز سوم ماه میلادی در گوشه‌ای از خانه بر پا می‌کند.

از زمان بر پایی پلکان خانواده‌ها به فرزندانشان یک گونه شیرینی مستطیل شکل می‌دهند که بدان « Hina-arare » می‌گویند. همچنین کمی از گونه‌ای نوشیدنی به نام « Ame-zama » به همراه غذای ویژه‌ای به نام «Chirashi-zushi» می‌دهند و کودکان سرود ویژه این مراسم را می‌خوانند و شادی می‌کنند.

کودکان با دیدن این عروسکهای زیبا کم‌کم با مفهوم خوش‌بختی و رایزنی و هنر و به طور کلی شیوه زندگی خوب و بهره‌گیری از همه امکانات برای فراهم آوردن یک زندگی خوب و خوش آشنا می‌شوند.

گفتنی است که در ورودی همه مهدکودک‌ها و مدارس ابتدایی و راهنمایی سراسر ژاپن، پلکانها و عروسکهای بسیار زیبایی قرار می‌دهند و می‌آرایند و آموزگاران درباره این مراسم سنتی و پاسداشت آن سخن می‌گویند که از نشانه‌های فرهنگ ژاپنی است.

از باور مردم این است که اگر چند روز مانده به روز سوم ماه میلادی این مراسم را بر پا دارند شگون دارد و دختر آن خانواده با شادی و تندرستی رشد می‌کند و قوی می‌شود و زود ازدواج می‌کند.

اما باید به این نکته نیز توجه داشت که اگر این مراسم را در روز سوم ماه به پایان نرسانند سبب می‌شود که دخترشان از ازدواج خوب و مناسب بی‌بهره بماند و شوربختانه در خانه بماند و به اصطلاح دختر «ترشیده» شود.