سئوال‌های بی پاسخ

رسالت شورای امنیت همانا تامین و تقویت صلح و امنیت در جهان از طریق فراهم آوردن شرایط برای حل و فصل مسائل از طریق مذاکره به دور از تهدید و مجازات است اما این شورا تحت فشار آمریکا نقش و مسئولیت خود را فراموش کرده است. آیا شایسته و منطقی است که شورای امنیت به جای تاکید بر مذاکره به عنوان تنها راه حل پرونده حساس هسته ای ایران ملت ما را مورد مجازات و تحریم قرار دهد و وضعیت را پیچیده کند؟

روزنامه آینده نو در ستون "دیدگاه" در شماره امروز خود گفتگوی علی آهنی سفیر ایران در فرانسه با  روزنامه لوموند فرانسه را منعکس کرده است:  انتظار می‌رفت شورای امنیت بر اساس مسئولیتی که بر عهده دارد در قبال حملات وسیع و حشتناک رژیم صهیونیستی به لبنان به بهانه اسارت دو سرباز اسرائیلی که خسارات جانی و مالی سنگینی در لبنان برجا گذاشت بلافاصله از خود واکنش نشان دهد لیکن شورای امنیت با تاخیر زیاد و غیر قابل توجیه و آن هم زمانی که دولت آمریکا اجازه داد، وارد عمل شد و قطعنامه‌ای صادر کرد که هنوز هم از سوی رژیم صهیونیستی با بی‌اعتنایی مواجه شده و کماکان با تجاوز مکرر هواپیماهای این رژیم فضای هوایی لبنان نقض می شود.

رویکرد شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال سیاست عدم اشاعه هسته ای است و زمانی که اولمرت در جریان سفر اخیر خود به برلین، اسرائیل را در کنار فرانسه و انگلیس و به عنوان کشور دارای بمب اتمی اعلام کرد و از سیاست هسته ای این رژیم ابهام زدایی کرد، بر خلاف انتظار و مسئولیتی که به عهده شورای امنیت و اعضای هسته ای آن می باشد هیچ گونه واکنشی از سوی این شورا و کشورهای عضو دائمی آن مشاهده نشد چرا؟!

آیا این امر تهدید صریح علیه کشورهای منطقه و صلح و امنیت بین المللی تلقی نمی شود؟ آیا بمب اتمی رژیم صهیونیستی که تن به امضای ان پی تی، نداده و هیچگونه کنترلی را نمی پذیرد در خدمت تقویت صلح و امنیت بین المللی است که شورای امنیت و قدرت های هسته ای در قبال آن سکوت کرده اند؟ آیا این امر موجب تضعیف و بی اعتباری رژیم عدم اشاعه و خطرناک تر کردن جهان دردامن زدن به مسابقات تسلیحاتی در منطقه حساس و شکننده خاورمیانه نخواهد شد؟

مگر نه این است که هنگام تمدید نا محدود ان. پی. تی در سال 1995 قدرت های هسته ای متعهد شده اند که در حفظ خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای بکوشند و از اتمی شدن این منطقه جلوگیری کنند؟

پس چرا این کشورها در قبال اظهارات اولمرت سکوت کرده اند؟ این در حالی است که از آن سو ما شاهد رویکرد دو گانه و تبعیض آمیز شورای امنیت در قبال فعالیتهای هسته ای صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران بوده ایم ایرانی که دنبال سلاح اتمی نبوده و نیست و هیچ کشوری را مورد تعرض و تهدید قرار نداده است.

ایران تعهدات خود را به عنوان یکی از امضاء کنندگان ان پی تی کاملا رعایت کرده و از آن تخطی نکرده است اما آیا در شرایطی که آژانس اتمی بیش از 2400 نفر روز بازرسی از ایران انجام داده است و تیم های بازرسی آژانس همچنان به کارشان از تاسیسات هسته ای ایران ادامه می دهند مشمول قطعنامه و تحریم شورای امنیت می شود؟

رسالت شورای امنیت همانا تامین و تقویت صلح و امنیت در جهان از طریق فراهم آوردن شرایط برای حل و فصل مسائل از طریق مذاکره به دور از تهدید و مجازات است اما این شورا تحت فشار آمریکا نقش و مسئولیت خود را فراموش کرده است. آیا شایسته و منطقی است که شورای امنیت به جای تاکید بر مذاکره به عنوان تنها راه حل پرونده حساس هسته ای ایران ملت ما را مورد مجازات و تحریم قرار دهد و وضعیت را پیچیده کند؟

آیا شورای امنیت می تواند دور از فشارهای سیاسی دولت آمریکا مسئولیت خود را به خوبی انجام دهد؟
 

تماشاخانه

دستور رییسی باز هم ناممکن از آب درآمد!/ ساخت هواپیما فعلا شدنی نیست/ تکلیف یک میلیون دلار پولی که صرف شد چه می‌شود؟ (فیلم)

مشق نوشتن دانش‌آموزان چینی زیر سرم/ شکست اصلاحات آموزشی چین برای تکالیف منزل (فیلم)

فیلم های دیگر