رئیس جمهور ایران تحت فضای خاص تابستان 1384 و در یک رفتار پیش بینی نشده حاضر نشد اقتصاددانانی مثل محمد خوش چهره ، احمد توکلی، حسن سبحانی و الیاس نادران را که در جبهه اصولگرایی بودند به کابینه دعوت کند.

به این ترتیب از میان اقتصاددانان اصولگرا فقط پرویز داودی و فرهاد رهبر در کابینه حضور داشتند. او در ادامه مسیر فرهاد رهبر را نیز از کابینه خارج و یک مهندس را جایگزین او در سازمان مدیریت و برنامه ریزی کرد. اکنون در دولت فقط یک اقتصاددان وجود دارد که او نیز بیش از آنکه چهره ای اقتصادی داشته باشد در نقش یک سیاستمدار ظاهر شده است.

با توجه به اینکه دولت اکثریت قریب به اتفاق اقتصاددانان که در دولت های قبلی در نهادهای گوناگون فعالیت داشته اند را به لحاظ فکری قبول ندارد، ناگزیر شده است مدیریت اقتصادی خاصی را دنبال کند. تیم اقتصادی دولت اکنون بر اساس کدام تفکر و تجربه به دولت و به ویژه شخص رئیس جمهوری که با مفهوم علم اقتصاد آشنایی ندارد، خدمت داده و او را راهنمایی می کنند . شاید به همین دلیل است که دولت در غیاب اقتصاددانان و مردان ورزیده تصمیم های عجیبی می گیرد.

رفتار و گفتار مردان دولت درباره مسائل اقتصادی اصولا بر پایه رفتار سیاسی است. در این شرایط است که گرانی مسکن، گرانی مواد غذایی، کاهش سرمایه گذاری در صنعت توهم و توطئه تلقی می شود.

در این وضعیت است که دولت دو ماه مانده به پایان سال لایحه متمم بودجه 1385 را به مجلس ارائه می دهد. در این وضعیت است که دولت هنوز نتوانسته در آستانه سومین دهه دی ماه لایحه بودجه 1385 را تدوین کند.

آنچه در 15 ماه گذشته از سوی دولت در بخش اقتصادی خودنمایی می کند "توزیع وام و اعتبارات ارزان قیمت منابع بانکی تحت عنوان های گوناگون است". آیا این نوع مدیریت بر اقتصاد می تواند آینده روشنی برای کسب و کار و معیشت مردم را نوید دهد؟

در حالی که قیمت نفت در بازارهای جهانی در سرازیری قرار گرفته است و احتمال اینکه میانگین قیمت هر بشکه نفت ایران در سال 2007 کمتر از سال 2006 باشد، می توان امیدوار بود که دولت بتواند مدیریت علمی داشته و از رنج مردم و فعالان اقتصادی بکاهد؟

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه