واکنش رسانه روس به تلاش احمدی نژاد برای دریافت غرمت جنگ جهانی

خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه - "آرتیوم کوبزف" در مقاله ای که در روزنامه "گازیتا" منتشر شده اشاره می کند دیروز خبر رسید که "محمود احمدی نژاد" رییس جمهور ایران به دولت خود دستور داد که خسارات وارده به ایران در زمان استقرار نیروهای متفقین  در زمان جنگ جهانی دوم یعنی کشورهای ضد هیتلری شوروی ، آمریکا و بریتانیا را برآورد کنند.

در این مقاله گفته شده که رییس جمهور ایران قصد دارد که از مجامع بین المللی غرامت این خسارات را برای احیای حقوق ملت ایران مطالبه کند.

یادآوری می کنیم که "محمود احمدی نژاد" رییس‌ جمهور ایران روز دوشنبه در نامه‌ای به "اسفندیار رحیم‌مشایی" رییس دفتر ریاست جمهوری ایران خواستار تشکیل گروهی "برای ارزیابی و استیفای حقوق مسلم ملت ایران به منظور پیگیری ابعاد خسارت وارده به ایران در جنگ دوم جهانی و اشغال توسط سه کشور به اصطلاح فاتح این جنگ در مجامع جهانی" شد.

وی ادامه می دهد: "جنگ دوم جهانی با هدف ایجاد تقسیم‌بندی جدید در جهان و اعمال مناسبات و نظامات تبعیض‌آلود و یک‌سویه راه‌اندازی گردید. خسارات و فشارها را ملت‌ها تحمل کردند و منافع مادی و سیاسی نصیب دولتهایی خاص گردید. از جمله ملتهای مظلوم ملت ایران است که علی‌رغم اعلام بی‌طرفی در جنگ دوم تحت اشغال قرار گرفت".

احمدی نژاد تصریح کرد: "در دوره اشغال از زیرساخت‌ها و امکانات و منابع ایران تا آن حد استفاده شد که سران نظام سلطه در تهران کشور ما را پل پیروزی نامیدند. در نتیجه این اشغالگری خسارتهای فراوان به حیثیت و جان و مال مردم و اقتصاد و تاسیسات کشور وارد آمده و عده فراوانی به ورطه فقر افتادند".

مولف مقاله می نویسد، سند مذکور حاکی از آنست که احمدی نژاد برای چنین سخنانی اسنادی هم دارد. نیروهای متفقین واقعا ایران را اشغال کردند. به خاطر اینکه بعد از حمله آلمان به شوروی به رغم آنکه ایران رسما اعلام بی طرفی کرده بود، در این کشور مامورین جاسوسی آلمان فعالیت داشتند. با کمک های دولت وقت، ایران به پایگاه اصلی برای جاسوسان آلمان در خاور میانه مبدل شد. در خاک این کشور گروه های جاسوسی-خرابکار تشکیل شدند و ازجمله در کنار مرزهای ایران- شوروی انبارهای تسلیحاتی ساخته شدند. به تدریج کار به برقراری رژیم طرفدار هیتلر در ایران منتهی می شد که برای منطقه جنوب قفقاز شوروی پیامدهای غیر قابل پیشبینی می توانست به همراه داشته باشد.

ماکسیم کوپینوف" در نشریه "سیودنیا" (امروز) می نویسد: در اوائل اوت سال 1941 "آدمیرال کاناریس" رییس اداره جاسوسی آلمان "آبور"به طور محرمانه به تهران سفر کرد. در آن زمان در تهران یگان های ویژه نظامی از آلمان ها تشکیل شده بود که در ایران به سر می برند. به همراه گروهی از افسران ایرانی که به این توطئه کشیده شده بود، آنها باید یگان های اصلی تهاجمی شورشیان را تشکیل می دادند که ایران را به یکی از متحدین آلمان مبدل سازد. قرار بود که روز 22 اوت سال 1941 حمله آغاز شود که متعاقبا به 28 اوت موکول شد. اما توطئه گران نتوانستند به ...

مولف می نویسد، بر اساس بند 6 قرارداد شوروی-ایران مورخ سال 1921، شوروی نیروهای خود را به خاک ایران وارد کرد و به دولت این کشور نامه ای ارسال نمود که لزوم و دلایل اینکار اعلام شده بود. برای این که شوروی سه بار در تاریخ 26 ژوئن، 19 جولای و 16 اوت سال 1941 به مقامات ایرانی مسئله فعال شدن جاسوسان آلمانی در این کشور را هشدار داده بود. ورود نیروهای شوروی به خاک ایران همزمان با ورود نیروهای بریتانیایی آغاز شد. ارتش سرخ از سمت شمال و انگلیس ها از جنوب وارد ایران شدند.

به اعتقاد مولف مقاله، ضمنا می توان گفت که در آن زمان روسیه به همراه بریتانیا می توانست غرامت هزینه هایی را که این دو کشور برای نجات ایران از درگیر شدن در جنگ جهانی دوم و خلاص کردن تهران از این وقایع اسف بار متحمل شده بودند را طلب کنند.

وی در ادامه می نویسد، طاحبنظران امور سیاسی روسیه به این مسئله توجه می کنند که از لحاظ تئوری تهران می تواند غرامت از روسیه درخواست کند. اما جمهوری اسلامی عملا هیچگونه شانسی برای موفقیت در این زمینه ندارد.

"سرگی میخییف" معاون رییس مرکز فناوری های سیاسی به GZT.RU گفت: "دورنمای این اقدام صفر است". به گفته وی "پیشنهاد احمدی نژاد یادآور تلاش های کشورهای حاشیه دریای بالتیک است که از روسیه خواستار غرامت به خاطر صورتجلسه "مولوتوف-ریبنتروپ" هستند و یا تلاش هایی که اوکراین انجام می دهد تا قحطی سال های دهه 30 قرن گذشته را بعنوان نسل کشی برسمیت بشناسند. این گام ها بیشتر جنبه تبلیغاتی دارند تا مادی". میخییف گفت: "سخنان وی نوعی کلنجار رفتن با جامعه جهانی است. وی را به این متهم می کنند که در ایران حقوق بشر رعایت نمی شود و او هم در پاسخ آنها را به اشغالگری متهم می کند؛ همین و بس".

 مولف در نهایت می نویسد، اینطور به نظر می رسد که تنها مخالفان سیاسی رییس جمهور کنونی ایران نیستند که در تظاهرات خود از شعارهای "مرگ بر روسیه" استفاده می کنند، دیگران هم می توانند گام های غیر دوستانه ای علیه مسکو اتخاذ نمایند. پرواضح است که این مسئله را در حین تنظیم سیاست در روابط با ایران باید در نظر داشت...