۰۹ فروردين ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۷:۵۴
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۹۵۸۶
تاریخ انتشار: ۱۱:۴۰ - ۲۱-۱۰-۱۳۸۵
کد ۹۵۸۶
انتشار: ۱۱:۴۰ - ۲۱-۱۰-۱۳۸۵
لی ژائوپینگ (Li Zhaoping) و ناتالی گایدر (Nathalie Guyader) در کالج لندن بریتانیا، 14 داوطلب را انتخاب نموده و از آنان خواستند توجه خود را بر روی صفحات بزرگ کامپیوتر متمرکز نمایند. سپس مجموعه ای از حدود 660 شکل ضربدر مشابه با فاصله حدود 2 سانتیمتر از یکدیگر به طور ناگهانی بر صفحه ظاهر میشد.


بنابر نتایج یک تحقیق جدید، افراد در هنگام تصمیم گیریهای فوری بسیار دقیقتر و تیزبینانه تر عمل میکنند. هنگامی که از شرکت کنندگان در این تحقیق خواسته شد تا فورا یک علامت "ضربدر" مشخص را از میان حدود 660 نشانه دیگر پیدا کنند، بسیار موفقتر از زمانی که محدودیت خاصی برای این کار مشخص نشده بود عمل کردند.


به گزارش "فریا" ، این تحقیق از این نظریه که ما بایددر بعضی شرایط خاص به غرایز ذاتی خود اعتماد کنیم، دفاع میکند. محققین میگویند که این یافته ها نشان میدهد که گاهی توجه بیش از اندازه به راه حل یک موضوع میتواند تا چه حد ما را از پاسخ صحیح دور نماید.

لی ژائوپینگ (Li Zhaoping) و ناتالی گایدر (Nathalie Guyader) در کالج لندن بریتانیا، 14 داوطلب را انتخاب نموده و از آنان خواستند توجه خود را بر روی صفحات بزرگ کامپیوتر متمرکز نمایند. سپس مجموعه ای از حدود 660 شکل ضربدر مشابه با فاصله حدود 2 سانتیمتر از یکدیگر به طور ناگهانی بر صفحه ظاهر میشد.

از میان این 660 نشانه، موقعیت قرارگیری یکی، اندکی با بقیه متفاوت بود. ژائوپینگ از این داوطلبان میپرسید که این نشانه مورب در کدام سمت صفحه نمایش قرار دارد.

هنگاهی که هر داوطلب به دنبال نشانه مورد نظر میگشت، یک دوربین ویدئویی بر حرکات چشم او نظارت میکرد. این دوربین میتوانست با پیگیری جهت مردمک چشم وی متوجه شود که داوطلب به کجا نگاه میکند. درست در زمانی که چشم این فرد-بدون اینکه آن را تشخیص دهد - با نشانه ناجور تلاقی میکرد، زمان خاصی به او داده میشد تا بگوید نشانه در نیمه چپ یا راست صفحه نمایش قرار دارد.

در 95% موارد، هنگامی که به این شخص نیم ثانیه فرصت داده میشد، میتوانست سمت صحیح را انتخاب کند و هنگامی که این زمان به یک ثانیه افزایش میافت، دقت آن به 80% کاهش میافت. با این وجود، افزودن زمان به دو ثانیه، باز هم دقت عمل را افزایش میداد.

در تصویر بالا بخشی از تصویر ضربدرهایی که در آزمایش مورد استفاده قرار گرفتند را میبینید، آیا میتوانید ضربدری را که از نظم ردیف خود پیروی نمیکند تشخیص دهید؟ (پاسخ در انتهای مقاله)

تشخیص ناخودآگاه
محققین میگویند که این یافته ها از زیربنایی زیست شناختی برخوردار است. هنگامی که یک منظر یا تصویر به چشم می آید، ابتدا توسط ناحیه ای در پشت مغز که کورتکس بصری نام دارد - و به عقیده دانشمندان کار پردازش ناخودآگاه را انجام میدهد - پردازش میشود. سپس این اطلاعات از بخش پردازش بصری به دو بخش آهیانه ای - محل تشخیص شکلها - و بخش تصمیم گیری در ناحیه کورتکس قدامی فرستاده میشود.

ژائوپینگ اعتقاد دارد که پردازش ذهنی اطلاعات در درجات بالاتر که در بخشهای آهیانه ای و کورتکس قدامی انجام میگیرد میتواند با یادآوری جهت آشنا و دیگر آنچه میبینیم، کار تشخبص ذهنی را انجام دهد. این خاصیت به ما کمک میکند تا یک شیء آشنا را که در جهتی نامتعارف قرار گرفته، تشخیص دهیم. برای مثال هنگام مطالعه، تشخیص وارونه بودن حروف چاپی به ما کمک میکند تا متوجه سر و ته قرار گرفتن کتاب شویم.

ژائوپینگ میگوید که در این آزمون خاص، ویژگی تشخیص در اثر یادآوری جهت آشنای هر شیء، موجب میشود که ذهن به اشتباه نشانه ای که در جهتی نامتعارف قرار دارد را نیز در همان جهت باقی نشانه ها ببیند و کار تشخیص را برای فرد مشکل نماید.

به این ترتیب کسانی که زمان متوسط (1 ثانیه) را برای تفحص و نگریستن به تصاویر این آزمایش در اختیار داشته اند، بدتر از دو گروه دیگر عمل کرده اند. داشتن زمان اندک موجب میشود که تنها بر ناخودآگاه اتکا کنیم اما زمان بیشتر موجب میشود که مغز برای تشخیص، شروع به یادآوری و جایگزینی کرده و پاسخ صحیح را گم کند.

(پاسخ تست: ردیف دوم از سمت چپ، ضربدر چهارم از بالا)

 

ارسال به دوستان
وبگردی