آقای روحانی! ببخشید شما؟

سیدعابدین نورالدینی در یادداشتی در وطن امروز با تیتر "آقای روحانی! ببخشید شما؟" نوشت:

اخیرا در مرکز تحقیقاتی یکی از نهادها، جمعی از مخالفان گردهم آمدند تا «رهایی» از فشار افکار عمومی را چاره کنند. آنها صریحا گفتند که طرح ادعای تقلب، تصمیمی اشتباه بود و همه تصمیمات و تحرکات تبعی این اقدام نشان داد که در تقابل با نظام، شکستی سنگین به نام مخالفان ثبت شده است. ابراز نگرانی از فشار افکار عمومی که پشتوانه محکم حاکمیت در برخورد با قانون‌گریزان است، در ادامه جلسه مرکز مزبور مطرح شد و حضار نهایتا تصمیم گرفتند که به هر شکل ممکن باید مسیر برون‌رفت از این معضل را چاره کنند. این افراد نهایتا توافق کردند استراتژی «توبه پنهان» را با ارسال ندامتنامه در خفا دنبال کرده و آشکارا نیز موضع تقابل با نظام و حاکمیت را با جایگاه «انتقاد از دولت» تعویض کنند. در همین راستا مقرر شد حجم وسیعی از انتقادات به دولت در دستور کار قرار گرفته و رسانه‌ها نیز به پوشش آن بپردازند.

اظهارات روز سه‌شنبه حسن روحانی، رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام در انتقاد شدید از عملکرد اقتصادی دولت با استقبال گسترده رسانه‌های مخالف مواجه شد. این رفتار حسن روحانی را شاید بتوان در راستای توافقات فوق‌الذکر ارزیابی کرد اما نمی‌توان این تعبیر را به قطعیت رساند.

با این وجود اما مناسبات سیاسی حسن روحانی با دولت احمدی‌نژاد باعث می‌شود اظهارات وی که بلافاصله با پاسخ دولت در اثبات آمارهای اشتباه وی مواجه شد را به دیده دیگري بررسی کرد.

1- بدون تردید اصلاح‌طلبان به واسطه رفتارشان در پیدایش و استمرار فتنه پس از انتخابات، اینک در جایگاه تقابل با نظام قرار گرفته‌اند. شواهد فراوانی در دست است – و البته افکار عمومی نیز در 7 ماه اخیر بخوبی نسبت به آن آگاهی پیدا کرده- که نشان می‌دهد عناصر جریان دوم خرداد از سوی دشمنان جمهوری اسلامی مورد حمایت و تقویت همه‌جانبه قرار گرفته‌اند. در حوادث پس از انتخابات نیز که همه چیز از طرح ادعای تقلب توسط موسوی شروع شد، یک هم‌افزایی و هم‌پوشانی آشکار در رفتارهای آنها نمایان شدو متاسفانه هیچگاه تمایلی برای اعلام مرزبندی با دشمن مشاهده نشد. اینک و در شرایطی که اکثریت قریب به اتفاق ملت از بصیرت کافی برای تمیز حق از باطل برخوردار شده‌اند و به همین واسطه رخدادی چون 9 دی پدیدار می‌شود، این جریان مورد انتقاد شدید مردم قرار گرفته است.

آنچه موجب شده تا منافذ فرار کنشگران این جریان از وضع فعلی مسدود شود، عدم شفاف‌‌سازی آنان در اعلام مرزبندی با دشمن است و با کمال تعجب این رفتار همچنان از سوی چهره‌های شاخص این جریان استمرار دارد. باید گفت اگرچه در شرایط فعلی تنها راه برای تداوم زیست‌ سیاسی دوم خرداد، ابراز پشیمانی آشکار و عذرخواهی از ملت به خاطر فریبکاری است اما این وضع را نیز می‌توان در نظر داشت که اعلام برائت شفاف و عاری از ابهام این جماعت از دشمنان...

نظام جمهوری اسلامی ‌و فتنه‌گران می‌تواند تخفیف ویژه‌ای برای آنها به دنبال داشته باشد.
تردیدی نیست که تا این مهم به واقعیت بدل نشود، این جریان هیچگاه نخواهد توانست به سهولت در جایگاه مخالف یا منتقد دولت تحرک داشته باشد و ورود آنها به مسائل جاری کشور جز به انحراف کشاندن افکار عمومی و ایجاد روزنه‌هایی برای زیست سیاسی وجهی نخواهد داشت. به نظر می‌رسد تصمیم‌سازان جریان دوم خرداد هنوز از این مهم آگاهی نیافته‌اند که اینک غلظت بصیرت مردم به مرتبه‌ای رسیده که نتوان به سادگی آنان را از پیگیری مطالباتشان منحرف ساخت. بنابراین عدم مرزبندی شفاف با دشمن و فتنه‌گر موجب قرارگیری افراد در کنار فتنه‌گران خواهد شد.

2ـ «طرف را به ده راه نمی‌دادند، سراغ کدخدا را می‌گرفت». آقای حسن روحانی که طی 7 ماه اخیر اظهار نظر صریحی درباره فتنه، فتنه‌گران و لزوم پاسداری از نظام و آرمان‌های انقلاب انجام نداده‌اند؛ بهتر است اینک و در شرایط کنونی که به فرموده رهبر معظم انقلاب شفاف‌سازی و اعلام مرزبندی با دشمن یک ضرورت مهم برای خواص است، نسبت خود با فتنه‌گران و دشمنان نظام که یک وظیفه دینی و از بدیهیات وفاداری به انقلاب و امام(ره) است را مشخص کنند، آنگاه به اظهار نظر درباره مدیریت اجرایی نظامی که وی به صراحت وفاداری خود به آن را اعلام و از دشمنانش اعلام برائت کرده، بپردازد. بدون شک تا در فتنه‌ها و جنگ علیه نظام میزان وفاداری اشخاص به انقلاب محک نخورد، نمی‌توان به اظهارات آنها در قبال موضوعات فردی اهمیت داد ضمن اینکه درباره قصد و نیات آنها نیز باید دچار تردید شد. بنابراین در شرایط کنونی بهتر آن است كه آقای روحانی درباره فتنه پس از انتخابات و نسبت خود با عوامل فتنه و مسؤولان نظام به اظهار نظر صریح و بدون ابهام بپردازد، آنگاه درباره مخالفتش با احمدی‌نژاد سخن بگوید.نکته جالب اینکه حسن روحانی نیز همانند موسوی که قبل از اثبات ادعاهای هزینه‌ساز خود برای نظام و پاسخگویی در قبال رفتارش در 7 ماه اخیر، موضوع پاسخگویی دولت را مطرح می‌کند؛ درباره عملکرد اقتصادی دولت و میزان انطباق عملکرد دولت احمدی‌نژاد با چشم‌انداز و برنامه چهارم سخن می‌گوید.

3ـ پس از آنکه حسن روحانی اقدام به شفاف‌سازی ضروری درباره مواضع خود نسبت به فتنه‌گران کرد و در مقام یک مخالف دولت قرار گرفت، در آن هنگام نیز سخن‌های بسیاری با وی می‌توان مطرح کرد که مهم‌ترین آن عملکرد پرانتقاد دیپلماسی هسته‌ای ایران در دوران مدیریت در شورایعالی امنیت ملی است.

حسن روحانی هنوز عملکرد تیم ‌هسته‌ای تحت‌مدیریت خود را در پیشگاه ملت تشریح نکرده است. بنابراین پس از آنکه وی مرز خود با فتنه‌گران و اعلام تقابل با دشمن را در یک اظهارنظر صریح اعلام کرد و پس از آنکه درباره عملکرد هسته‌ای خود در دولت اصلاحات توضیحات قانع‌کننده بیان کرد و همچنین برخی اقدامات واجد علامت‌ سوال تعدادی افراد در اخلال‌‌گری در دیپلماسی دولت احمدی‌نژاد را توضیح داد، البته به شرطی که توضیحات وی پرسش‌های مردم را پاسخ گفته باشد، آنگاه می‌تواند به نقد عملکرد دولت بپردازد بدان شرط که اظهارات وی مستند بر آمارهای دقیق باشد. این موضوع بدیهی است که روحیه اشرافی‌گری سیاسی، هیچگاه پاسخگویی را برنمی‌تابد.