کاروان ورزش بانوان ایران در پانزدهمین دوره بازیهای آسیایی هر چند کارنامه ای روشن و قابل قبول را از خود بر جای نگذاشت اما این امیدواری را بوجود آورد که در صورت توجه و حمایت بیشتر مسئولان ورزش کشور می توان در آینده شاهد موفقیت های بیشتر آنها و خارج شدن از زیر سایه ورزش مردان بود.

به گزارش خبرنگار مهر، ورزش بانوان درکشور اسلامی ما همیشه یکی از دغدغه های مسئولین این عرصه بوده است. هرچند دراین چند سال گذشته شاهد پیشرفتهای خوبی در این زمینه بوده ایم اما در نظر گرفتن شرایط و موازین اسلامی به همراه ضعف های بی شمار در سطح فنی ورزشکاران، عدم مراسلات بین المللی وبرون مرزی و بسیاری از سیاستهای پایه ریزی شده در گذشته، ورزش بانوان ما را در داخل کشور محسورکرده است. شاید به جرات باید گفت که تا سال گذشته تنها نقطه اتکاء ورزش بانوان در ارائه توانمندیهای خود در عرصه های بین المللی تنها در رشته های محدودی چون تیراندازی، شطرنج و دربرخی موارد تکواندو بوده است.

هرچند دراین سال بانگاه ویژه سازمان تربیت بدنی وکمیته ملی المپیک جرقه های تازه ای برای رشد این بعد از ورزش کشورمان به صدا درآمد اما آنطورکه انتظارمی رفت حضور ملی پوشان زن کشورمان در رقابتهای آسیایی 2006 دوحه قطرنتوانست رضایت مسئولین و صاحب نظران را کسب کند.

با نگاه جدی تر به عدم مدال آوری و یا حداقل نتایج دربین تیم های شرکت کننده به این نتیجه می رسیم که دیدگاه بانوان ما به سمتی می رود که تنها به حضور در میادین بین المللی بسنده شده و نگاهها به سوی پایه ورزش کشور یعنی همان ورزشهای همگانی و بهبود فرهنگ ورزش همگانی کاهش یافته است.

مطمئنا این یک زنگ خطر برای ورزش بانوان ماست. ما همیشه شاهد بوده ایم که در برهه های مختلفی از زمان برای رسیدگی به امور ورزش زنان راهکارهایی همچون ارتقاء سطح انجمنهای ورزشی، ارتقاء سطح تشکیلاتی ورزشی بانوان، افزایش بودجه، حضور مربیان خارجی، ساخت و سازهای کلان ورزشی، ادغام انجمنها با فدراسیون ها و حالا الویت دهی به حضور بانوان درعرصه های بین المللی را پی گرفته است و آنچه که مشهود بوده این است که هیچ کدام از این راهکارها نتوانسته ورزش بانوان را به سرمنزل مقصود خود برساند.

دراین رابطه کارشناسان، مسئولین و روسای برخی از فدراسیون ها معتقدند نگاه ویژه سازمان و مسئولین در بعد قهرمانی و حضور بانوان مسلمان ایران دربرخی از رشته ها درمیادین برون مرزی انگیزه های زیادی را برای حضور ورزشکاران در سطوح قهرمانی کشوری و حرفه ای ورزش به وجود آورده است. اما نتایج بدست آمده نشان می دهد که تنها پرداختن به این مسئله نمی تواند مشکلات را برطرف کند وچنانچه نتوانیم این راه را ادامه داده و شرایط قبلی را حفظ کنیم، باز هم ما در جای قبلی خود درجا خواهیم زد.

دکتر محمد حسین علیزاده استاد رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران دراین رابطه به خبرنگار مهر می گوید: نتایج کسب شده درمسابقات آسیایی برطبق پیش بینی های صورت گرفته بود. یعنی عدم مدال آوری. هرچند دررشته ای مانند تکواندو یک مدال برنز گذشته تبدیل به دومدال شد که دلیل آن هم توجه ویژه مسئولین تکواندو به آن بوده است، ولی دررشته های پایه ای چون تیراندازی و دوومیدانی نتایج درخور توجه نبود و شاید یکی ازدلایل آن قضاوت زود هنگام درخصوص پیش بینی رکوردها بوده است.

وی ادامه داد: در یک نگاه کلی ورزش کشور ما نیاز به یک آموزش همگانی برای نشر ورزش دارد. در این مورد یک بعد سلامت روحی و یک بعد سلامت جسمی قرار گرفته است. در حالیکه ما در این چند دهه گذشته شاهد بوده ایم که سیاستهای مختلف در امر ورزش موفقیت آمیز نبوده و نتوانسته ما را به هدف اصلی مان، یعنی رشد ورزش در بین عامه برساند.

علیزاده افزود: مطمئنا یکی از دلایل عدم موفقیت تیم های ورزشی بانوان ما درمیادین خارجی کمبود توجه به ورزشهای پایه و همگانی است به طوریکه می بینیم، کشوری مانند چین بیشتر از 60درصد مدالهای طلای خود را با اتکای برمدال آوری بانوان بدست آورده است. بانگاه کلی به این معادله به این نتیجه می رسیم که اکثریت جمعیت کشور ما را بانوان تشکیل می دهند، با این حساب می توان باسرمایه گذاری مناسب در آینده شاهد باشیم که ورزش قهرمانی بانوان درجمع آوری مدال درچنین میادینی به ما کمک کند.

وی با بیان اینکه تمام تلاشهای سازمان تربیت بدنی دراین چند ساله گذشته به عنوان متولی ورزش کشور صرف ساخت و ساز وتوسعه اماکن و در برخی موارد تربیت مربی و داور زن شده است گفت: حالا اساس کار این بخش در کشور با سیاست تحرک از طریق حضور در میادین ورزشی بین المللی خلاصه شده است . این نکته خوبی است اما برای رسیدن به سرمنزل مقصود کافی نیست و شاید به همین دلیل مسئولین ورزشی تصمیم گرفته اند که درآینده حضور بانوان درچنین میادینی گسترده تر شود و این را به عنوان یک نقطه اصلی بررسی کرده اند واجرا خواهند کرد.

دکترعلیزاده می افزاید: هر کدام ازراهکارهای بودجه، ورزش پایه و همگانی، توسعه علمی، ساخت وساز و آموزش و حضوردرمیادین بین المللی ، یک بعد منشور ورزش کشور هستند و باید دربین برنامه های اجرا شده تعادل برقرار باشد. تحقیقات ثابت کرده که ما در هیچ کدام از این بخشها مشکل نداریم بلکه مشکل اصلی ما در استفاده نکردن از ساخته هایمان و شیوه اجرای عامه مردم از این امکانات و راههای سوق دادن مردم به آنهاست. متاسفانه امکانات سخت افزاری ما درحد نسبتا خوبی است اما امکانات نرم افزاری ما و فرهنگ ورزشی عامه ما اقبال کمی در بین مردم دارد و همین امر باعث شده تا ما همچنان در نرخ 16 درصدی ورزش بمانیم.

استاد دانشگاه تهران ادامه داد: عطش به وجود آمده در بین بانوان ما برای حضور در میادین بین المللی در طی سالیان گذشته به وجود آمده است، اما در این موقعیتی که ورزش بانوان ما از ریشه دارای بسترهای ضعیفی است نباید در بحث برنامه های برون مرزی تنها به عنوان یک عامل محرک نگاه کنیم. نباید منتظر نتیجه از تیمها باشیم همانطور که دراین دوره هم نبودیم، که در این صورت دچار خطای بزرگی شده ایم بلکه باید این ترفند بین المللی را بهانه ای برای رشد ورزشهای حرفه ای و قهرمانی در سطح کشور تلقی کنیم و به زیر پایه ها توجه ویژه ای نمائیم.

نگاه کلی به نتایج کسب شده ورزشکاران زن ایران دربازیهای آسیایی دوحه :

درمجموع ازبین کاروان 230 نفره ایران درپانزدهمین دوره بازیهای آسیایی 2006 دوحه قطر، 27 ورزشکار زن درهفت رشته ورزشی به رقابت با ورزشکاران 45 کشورآسیایی رفتند که حاصل این تلاش شبانه روزی تنها دو مدال برنز درتکواندو،یک مدال برنز تیمی درشطرنج، یک مقام چهارمی درشطرنج انفرادی بوده است.

دررشته دوومیدانی سه نماینده کشورمان بعد از چند دوره رکورد گیری و مسابقه انتخابی به بازیهای آسیایی دوحه اعزام شدند که دراین دیدارها مینا پورسیفی و لیلا ابراهیمی در دوی 800 متر ازدور رقابتها حذف شدند، مریم طوسی نیز در دوی 400 متر درگروه خود آخر شد.

هفت ورزشکار در دو رشته روئینگ و کایاک مسابقات قایقرانی دوحه شرکت کردند که دراین رشته هم موفقیتی حاصل نشد. تیم چهارنفره بانوان ایران در رشته روئینگ در گروه خود چهارم شد و ازدور مسابقات کنار رفتند. درکایاک دو نفره 500 مترسونیا نوری زاد و الهه خوارزمی ششم شدند. الهه خوارزمی در کایاک 500 مترانفرادی هم به مقامی بهتر ازششمی آسیا دست نیافت.

درتیراندازی برخلاف تمام پیش بینی ها، تیراندازان عملکرد مثبتی نداشتند. دراین رشته هم هفت تیرانداز به مسابقات اعزام شدند. نسیم حسن پور در رشته تپانچه ده متر به عنوان سیزدهم رسید، شکوفه عکاشه و مرضیه محرابی هم دررتبه های 39 و 40 جدول ایستادند، این سه تیرانداز کشورمان دررشته تپانچه خفیف بادی هم عناوینی بهتر از 25، 46 و 49 را نیاوردند. الهه احمدی درتفنگ بادی بیست وسوم شد و تیم سه نفره اهداف پروازی ایران هم باکسب مقام هفتم توسط سپیده سیرانی بهترین نتیجه تیراندازان ایرانی را کسب کرد.

در بدمینتون تیم دو نفره بانوان ایران دربخش انفرادی درهمان بازی نخست در مقابل تایلند شکست خورد و از دور مسابقات کنار رفت. دربخش تیمی هم مقابل چین بازی را واگذارکرد تا درنهایت بدون کسب نتیجه و حتی یک پیروزی یا تساوی رقابتهای آسیایی دوحه راترک کند.
درسوارکاری هاله نیکویی تیم سه نفره مردان راهمراهی کرد تا در بخش تیمی درمجموع امتیازات به عنوان دهم آسیا برسند.

در شطرنج نیز آتوسا پورکاشیان درمرحله انفرادی تنها یک برد تا کسب مدال برنز فاصله داشت و در بخش تیمی هم توانست با همراهی الشن مرادی و احسان قائم مقامی یک مدال برنز رابرای ایران به ارمغان بیاورد.

تکواندو موفقترین کاروان بانوان ایران بود که توانست یک مدال برنز دوره قبل خود را تبدیل به دوبرنز نماید و در دیگر اوزان نیز موفقت خوبی داشته باشد. در وزن اول نازیلا نظامی، وزن دوم سارا خوش جمال فکری، وزن سوم زینب حیدری و وزن چهارم مرجان تاتلاری بازیهای خوبی را به نمایش گذاشتند، اما همگی در دور اول یا دوم ازدور مسابقات حذف شدند. مهروز ساعی دروزن هفتم برحریف فیلپینی پیروزشد، درمقابل اردن هم شکست خورد وبه مدال برنز قناعت کرد. افسانه شیخی هم در وزن هشتم دومین مدال برنز را گرفت.

آنچه از برآورد عملکرد کاروان ورزشی بانوان ایران در پانزدهمین دوره بازیهای آسیایی بدست می آید از پتانسیل موجود در بین ورزشکاران ایرانی خبر می دهد که می توانند در صورت توجه و حمایت بیشتر به نتایج قابل قبول تری دست پیدا کنند. این امر در صورتی محقق خواهد شد که تمامی فدراسیونها همپا با ورزش مردان به ورزش بانوان نیز بها و اهمیت دهند و این زمینه را برای بانوان فراهم کنند که از زیر سایه ورزش مردان خارج شوند و به شرایطی برسند که در میادین و بازیهای آسیایی بعد بتوانند همپای آنها برای ایران مدال کسب کنند.