پای تروئیکای " آمریکا،اسرائیل و عربستان " بر گلوی مصر

عصرایران ؛ علی قادری - وقتی از مصر سخن می گوییم منظورمان کشوری عربی است که هیچ شباهتی با "ریزنشین های فاقد تاریخ" ندارد،آنهایی که تاریخ سرزمین شان از عمر حاکمان کنونی شان کمتر است.

مصر اهمیتی تاریخی دارد و همواره جایگاه ویژه ای در تحولات خاورمیانه ایفا کرده است.مصر پایتخت عربی خاورمیانه است، کشوری که آینده کشورهای عربی در این سرزمین نوشته می شود.

بررسی تحولات عربی چند دهه اخیر نیز نشان می دهد که مصر کلید این تحولات است و چرخش آن، سرنوشت بسیاری از معادلات پیچیده را تغییر داده است. به عنوان مثال پس از امضای معاهده صلح کمپ دیوید میان مصر و اسراییل، جنگ میان ارتش های عربی و ارتش رژیم صهیونیستی عملا پایان یافت و ماهیت نزاع عربی-اسراییلی دچار تغییر اساسی شد.
بطور خلاصه شخصیت مصر در خاورمیانه عربی یک شخصیت رهبری است رهبری که اگر فاسد شود همه را فاسد می کند البته به غیر از آنهایی که ذاتا فاسدند!

سقوط مبارک این فرصت را ایجاد کرده که مصر بتواند جایگاه تاریخی خویش را از "احتکار سعودی" بازیابد و یک بار دیگر نقش رهبری عربی اش را فعالانه ایفا نماید.
اسراییل ستیزی و سعودی ستیزی شعارهای مردم در جریان انقلاب 25 ژانویه مصر نشان دهنده این واقعیت است که یکی از مطالبات اساسی مردم مصر در جریان این انقلاب بازگرداندن نقش و جایگاه تاریخی مصر بود. اما آیا مردم،احزاب و نیروهای انقلاب مصر خواهند توانست این مطالبه را تحقق بخشند؟

برای پاسخگویی به این پرسش باید واقع بینانه به شرایط داخلی و خارجی مصر نگریست. بر مبنای آمارهای بانک جهانی 22 درصد از جمعیت 90 میلیونی مصر زیر خط فقر زندگی می کنند که این درصد طبق گزارش رسمی مرکز آمار مصر در اوایل امسال و پس از انقلاب 25 ژانویه به بیش از 25 درصد رسیده است.

بر مبنای این آمارها ، نسبت فقر حتی در برخی از استان های این کشور به بیش از 50 درصد می رسد. متوسط نسبت بیکاری نیز در این کشور 12 درصد است که یک سوم این میزان دارای تحصیلات دانشگاهی هستند.
از سوی دیگر مصر یکی از بدهکارترین کشورهای عربی است به طوری که میزان بدهی این کشور در حال حاضر به 35 میلیارد دلار می رسد.

به این شرایط سخت اقتصادی باید آسیب های اقتصادی ناشی از انقلاب 25 ژانویه 2011 را نیز افزود تا متوجه بحران کنونی اقتصاد مصر شد.

با وجود اینکه مردم و احزاب مصر نسبت به عربستان سعودی و اهدافش کاملا بدبین هستند و حمایت پادشاه عربستان از نظام مبارک نیز واقعیت پنهانی نیست اما در حال حاضر دولت این کشور برای کاهش کسری بودجه خود به دنبال گرفتن یک وام 3.75 میلیارد دلاری از عربستان سعودی است و طبیعی است که این وام ها دارای پیش شرط های سیاسی است.

به عنوان مثال به دنبال بازداشت یک وکیل مصری در عربستان و انفجار اعتراضات مردمی در برابر سفارت سعودی ها در قاهره، سفیر به ریاض فراخوانده می شود.بلافاصله دکتر سعد الکتاتنی رئیس پارلمان مصر که اتفاقا از اعضای اخوان المسلمین است به همراهی هیئتی از پارلمان و وزارت خارجه این کشور برای عذرخواهی از حوادث پیش آمده به خدمت پادشاه عربستان سعودی رسیدند.

البته در فاصله میان رفتن و برگشتن سفیر سعودی، طرفداران شیخ حازم ابوسماعیل،یکی از کاندیداهای سلفی رد صلاحیت شده،که ارتباط عمیقی با عربستان دارد به بهانه اعتراض به رد صلاحیت شیخ،به وزارت دفاع مصر هجوم بردند تا همگان بدانند بهای خشم ملک عبدالله، "آشوب در پایتخت" است.

انبوه کارگران مصری که در عربستان و سایر شیخ نشین های جنوبی خلیج فارس کار می کنند نیز یکی از اهرم های فشاری به مصر است و طبیعی است اگر شرایط پس از مبارک به گونه ای پیش رود که خاطر پادشاه بیش از این آزرده شود این کارگران به مصر بازخواهند گشت تا بحران اجتماعی-اقتصادی این کشور حادتر شود.

معاهده صلح با اسراییل نیز یکی دیگر از محدودیت های عمده ای است که انقلاب مصر با آن روبرو است. با وجود اینکه الغاء این معاهده یکی از مطالبات اصلی مردم مصر است اما کافی است پارلمان و دولت آینده مصر فقط به بررسی این معاهده اقدام کنند تا فشارهای غربی و عربی به این کشور سرازیر شود.
پیش بینی می شود ارتش اسراییل پس از انتخابات داخلی این رژیم در شهریور امسال با داغ کردن نوارغزه بخواهد واکنش پارلمان و دولت آینده مصر را ارزیابی کند.

انتخابات آینده ریاست جمهوری مصر در چنین شرایطی برگزار می شود و رئیس جمهور آینده این کشور نیز باید در سایه چنین واقعیت های دشواری هدایت مصر بحران زده را بر عهده گیرد.
البته اینکه نام چه کسی از صندوق های رای بیرون خواهد آمد بسیار مهم است و بی تردید تاثیر بسزایی در آینده مصر خواهد داشت.

تردیدی نیست غرب به رهبری امریکا،اسراییل و عربستان سعودی به دنبال بازتولید نظام سابق از دل انقلاب 25 ژانویه است. نظامی که سیاست های کلان آن هیچ تفاوتی با نظام مبارک نداشته باشد و فقط ویترین آن با پاره ای از تغییرات سیاسی-اقتصادی تغییر کند.

رفتارهای اخوان المسلمین هم به عنوان اصلی ترین جریان اسلامی مصر این نگرانی را در داخل این کشور ایجاد کرده که برخی از اعضاء شاخه سیاسی این جریان پس از پیروزی در انتخابات پارلمانی، کرسی های قدرت را بر اهداف انقلاب 25 ژانویه ترجیح داده اند.اخباری که چندی پیش از مذاکرات برخی از اعضاء حزب عدالت و آزادی در واشنگتن با مقامات وزارت خارجه امریکا منتشر شده این موضوع را تایید می کند.

برای تروئیکای "امریکا،اسراییل و عربستان" بیش از آنکه نام احزاب و افراد پیروز در انتخابات مهم باشد،سیاست های آنها مهم تر است.به عنوان مثال حتی اگر در انتخابات چند هفته دیگر یک اسلامگرا به عنوان رئیس جمهور مصر انتخاب شود و در نهایت همان سیاست های گذشته را با کمی تغییر اجرا کند،چه فرقی می کند نام رئیس جمهور حسنی مبارک باشد یا ... ؟

مصر آینده خاورمیانه عربی است و انقلاب مصر فرصت بزرگی برای تغییر ایجاد کرده است.البته نباید تصور کرد که ایجاد تغییرات اساسی در این کشور استراتژیک آسان است به همین دلیل احزاب و جریانات سیاسی مصر در برابر یک امتحان بزرگ قرار گرفته اند، چرا که بدون این تغییرات چیزی به نام انقلاب مصر وجود خارجی نخواهد داشت.

تماشاخانه

همه چیز درباره کشفیات مرموز باستان‌شناسی در اصفهان / از کشف یک کوره اعجاب‌انگیز تاریخی تا لوله‌های عظیم آب و فاضلاب ۱۰۰۰ ساله و یک سازه عجیب مسقف احتمالا متعلق به یهودیان (فیلم)

جشن آب یا سال نو تایلندی / ببینید فقط از یک مراسم آب پاشی، تایلند چقدر درآمد داشته‌است (فیلم)

فیلم های دیگر