شرایط خاص آقای خاص!

عصر ایران؛ سعید شمس-  «در دنیای فوتبال، من و افرادم در بالا‌ترین سطح هستیم و در دنیای خبرنگاری شما فقط یک مشت تفاله‌ هستید!»

این ها جملاتی از گران قیمت‌ترین مربی فوتبال دنیا به یک خبرنگار بود تا به راحتی بتوانیم به این نتیجه برسیم که اخلاقیات هیچ تناسبی با توانمندی در این رشته مهیج ندارد و حتی بزرگان هم می‌توانند «کوچک» شوند و کوچکی خود را با صدایی رسا فریاد بزنند.

ژوزه مورینیو که دیشب با تساوی خانگی مقابل اسپانیول حالا در ۱۳ امتیازی بارسلونا قرار گرفته است، دقیقه‌هایی بعد از بازی در حالی که حسرت و افسوس و البته خشم ناشی از ناکامی در چهره‌اش پیدا بود، با گفتن اینکه «قهرمانی عملا غیرممکن است. اختلاف ما به ۱۳ امتیاز رسیده است که در این مرحله بسیار زیاد است. سال گذشته در فوریه یا مارس ۱۰ امتیاز پیش بودیم و توانستیم با قهرمانی فصل را به پایان برسانیم. هرگز در چنین موقعیتی قرار نگرفته بودم. امتیازات فراوانی را از دست داده‌ایم و تیم از اهدافش بسیار دور شده است. اولین بار است که چنین چیزی را تجربه می‌کنم؛ اما نمی‌خواهم از آن یک نمایشنامه بسازم. مانند یک مرحله جدید در زندگی‌ام به آن نگاه می‌کنم. برای اینکه فصل را تا جایی که می‌توانم خوب به پایان برسانم، قدرت کمی ندارم»، دست‌ها را به علامت تسلیم بالا برد تا شاهزاده‌های سفید مادرید قهرمانی را بعد از وقفه‌ای فقط یکساله، در اختیار آبی و اناری‌ها ببینند، بارسایی که با «تیتو»‌‌ همان راه پپ گواردیولا را در حال طی کردن است.

شکست اصلی مورینیو در آخرین روز هفته اما نه ۱۳ شدن فاصله یازده امتیازی با بارسا، بلکه رفتاری بود که این پرتغالی مغرور با خبرنگار مارکا داشته است که دیروز توسط خبرنگار این روزنامه مطرح فاش شد تا شاید فلورنتینو پرز با وجود حمایتهای ظاهری‌اش از سرمربی پر سر و صدای تیمش، بعد از شنیدن این اتفاق در ذهن خود بار دیگر به گزینه‌هایی چون ونگر، یوآخیم لو یا.. بیاندیشد تا هم از شر «قهرمان نشدن»‌های متوالی (مورینیو در جدال با بارسای گواردیولا سه بار عنوان قهرمانی را از دست داد و فقط یک بار به عنوان تیم بر‌تر لالیگا رسید) و هم اینکه در خصوص عدم رعایت «باید»‌ها و «نباید»‌های رفتاری مجبور به پاسخگویی به اهالی فوتبال نباشد.

شرایط خاص آقای خاص جایی کامل شد که ۱۰۰ هزار هوادار حاضر در ورزشگاه نیوکمپ در حالی که شادمان از پیروزی پر گل تیمشان برابر آتلتیکو مادردید بودند، با تمسخر ژوزه مورینیو یک‌صدا فریاد بزنند: «مورینیو دوستت داریم؛ مورینیو بمان!»