ایجاد اردوگاه تمرین صلح و دوستی

در ورودی شهر منجیل و کمی دورتر از توربین‌های بادی، محوطه‌ای با فنس و دیوارهای رنگی جدا شده است. سه ساختمان در قالب خوابگاه،کارگاه آموزشی و زمین سرپوشیده ورزشی در گوشه‌های مختلف این زمین قامت راست کرده‌اند.از هر کجای این محوطه می‌توان چرخش توربین‌های بادی را به چشم دید.چرخشی که به تناسب میزان وزش باد تند و کند می‌شود و به وقت طلوع و غروب،خورشید را درپشت خود جای می‌دهد.

به گزارش ایسنا، اینجا اردوگاه «شاخه زیتون هلال احمر» است؛ اولین اردوگاه دانش آموزی جمعیت که امسال به همت سازمان جوانان هلال احمر طی ۷۰ روز بنا شد تا بتواند میزبان اردوهای دوستی دانش آموزان طرح دادرس باشد و تا همین امروز توانست از یک هزار دانش آموز آماده در روزهای سخت استقبال کند.

نام شاخه زیتون برای این اردوگاه برگزیده شد تا هم نماد صلح بودن این شاخه درخت و اهمیت آن در قرآن مورد توجه قرار گیرد و هم بر مهمترین محصول کشاورزی و نماد شهرستان منجیل یعنی زیتون تاکید شود.

این تابستان، اردوگاه شاخه زیتون منجیل توانست از ۵۰۰ دانش آموز دادرس دختر در چهار اردوی دوستی استقبال کند و قرار است تا پایان ۲۶ شهریور میزبانی از چهار اردوی دوستی ویژه پسران را با حضور ۵۰۰ دانش آموز دادرس دیگر به پایان برساند.دانش آموزان دادرسی که در طول یکسال گذشته توانستند با گذراندن سرفصل‌های طرح دادرس و رقابت با تیم‌های استانی رتبه دوم را به دست آوردند و راهی اردوهای فرهنگی و امدادی دوستی شوند.

دادرس چه بود؟

طرح "دادرس" یا همان طرح "دانش آموز آماده در روزهای سخت"، با امضای تفاهمنامه‌ای میان معاونت تربیت بدنی و سلامت آموزش پرورش با سازمان جوانان هلال احمر در بهمن ماه سال ۹۱ متولد شد. در سال نخست از اجرای این طرح 2654 مدرسه به عنوان مجری این طرح مشخص شدند و4634 معلم و مدیر مدرسه آموزش‌های امدادی لازم را از سوی سازمان جوانان هلال احمر دیدند. بر این اساس مربیان با حضور در مدارس، آموزش‌های امدادی را در قالب هشت سرفصل پناه‌گیری و تخلیه اضطراری در حوادث، ارزیابی و کنترل علائم حیاتی، تریاژ مقدماتی، حمل مصدوم، حمایت حیاتی پایه، پانسمان، بانداژ و آتل بندی، اطفاء حریق و اسکان اضطراری به دانش آموزان ارائه کردند به طوریکه برای هر سرفصل یک ساعت زمان تعیین شده بود. از سوی دیگر دانش آموزان به تیم‌های ۱۴ نفره تقسیم شدند که پس از گذراندن این دوره‌های آموزشی، آزمونی برگزار و تیم برتر مدرسه مشخص ‌شد و به مرحله بعدی رقابت شهرستانی و استانی صعود ‌کرد. در نهایت تیم‌های نخست هر استان به المپیاد آماده و تیم‌های دوم راهی اردوهای دوستی شدند.

برای همین تابستان امسال، اردوگاه شاخه زیتون منجیل پایگاه برگزاری اردوهای دوستی شد که چهار اردو به میزبانی جمعیت هلال احمر استان خراسان شمالی، دو اردو به میزبانی جمعیت هلال احمر استان کرمان و دو اردوی آخر هم به میزبانی جمعیت هلال احمر استان گلستان برگزار شدند.

طرح داردس از ابتدا با هدف افزایش سطح ایمنی در مدارس کشور و تربیت تیم‌های دانش آموزی آماده برای مقابله با حوادث همچنین توسعه و ترویج ظرفیت‌های امدادی و ساماندهی تیم‌های اولیه مدیریت بحران آغاز به کار کرد و در سال تحصیلی گذشته ۴۲۷ هزار و ۷۳۰ دانش آموز و ۱۲ هزار و۶۰ مربی در این طرح آموزش‌های لازم را سپری کردند. همچنین8546 مدرسه نیز در طرح ملی دادرس حضور یافتند.

بر این اساس در یکسال گذشته بیش از 400 هزار نفر آموزش‌های امدادی را گذراندند تا به عنوان سرمایه اجتماعی در روزهای سخت بتوانند به خود و اطرافیانشان کمک‌های امدادی لازم را ارائه دهند.

سعید بابایی، معاون دانش آموزی سازمان جوانان جمیعت هلال احمر در خصوص هدف اصلی طرح دادرس می‌گوید: «تقویت روحیه خود امدادی هدف اصلی این طرح است به طوری‌که دانش آموزان با فراگیری آموزش های امدادی، نیروهای عملیاتی حوادث قبل از رسیدن عوامل امدادی خواهند بود. المپیاد کشوری آماده نیز مرحله اجرایی و عملیاتی طرح ملی دادرس است.»

بابایی با تاکید بر نقش طرح ملی دادرس در نجات جان انسان‌ها به یکی از تجربه‌ها در این زمینه اشاره می‌کند و می‌گوید:«سال گذشته یکی از دانش آموزان استان خراسان شمالی که آموزش‌های طرح دادرس را گذرانده بود توانست جان برادر خود را از طریق همین آموزه‌های امدادی نجات دهد.»

کیانوش کیان منش که دوره‌های آموزشی دادرس را در مدرسه خود گذرانده بود هنگامی که متوجه می‌شود لقمه غذا به دهان برادرش پریده و جانش در خطر است با به کارگیری آموزه‌های امداد و نجات به برادر خود کمک می‌کند و او را نجات می‌دهد.

در زیتون چه گذشت؟

بر این اساس تابستان امسال و به تدبیر سازمان جوانان هلال احمر، دانش آموزان دادرس در اردوگاه شاخه زیتون منجیل جمع شدند تا ضمن مرور آموزه‌های گذشته از آموزش‌های جدیدتری بهره‌مند شوند و اردوهای دوستی در حالی برگزار شدند که جنبه‌های تفریحی، آموزشی، فرهنگی در برنامه‌ریزی این اردو مد نظر قرار گرفته بود. به طوری‌که در این اردوها در بخش آموزشی، دانش آموزان با آخرین متدهای امداد و نجات توسط اساتید صاحب نام آشنا می‌شوند و همین طور در خصوص مهارت‌های زندگی و فردی از قبیل خلاقیت و کارگروهی آموزش‌ می‌بینند.همچنین دربخش فرهنگی، تفریحی نیز بازدیدهایی از موزه میراث روستایی،جنگل سراوان و… صورت می‌گیرد که دانش آموزان در کنار هم اردوها را اداره می‌کنند. در بخش علمی نیز بازدیدهای تاریخی از سرو هرزویل(سروی که ناصر خسرو هزار سال پیش از آن بازدید داشته و بیان کرده که این سرو قدمتی دو هزار ساله دارد ) همچنین بازدیدهای علمی شامل بازدید از سد منجیل و توربین‌های بادی منجیل صورت پذیرفت.

چیزهای جدید یاد گرفتم

علی ۱۵ ساله است و امسال به اول دبیرستان می‌رود.سه روز است که در قالب تیم دوم استان کهیکیلویه و بویراحمد به اردوگاه شاخه زیتون منجیل آماده است.در مورد اردو می پرسیم و می‌گوید:«برنامه‌های اردو خوب بود.خیلی چیزهای جدید در این چند روز یاد گرفتم.کلاس خلاقیت مهارت‌های زندگی و آموزش‌های امدادی از همه برایم مفید تر بود.واقعا خیلی از این چیزها را قبلا نمی دانستم.»

شایان در کنارش نشسته است اما همشهری علی نیست.می‌گوید از استان اصفهان آمده و بهترین تجربه‌اش پیدا کردن دوستان جدید از شهرهای دیگر است.او حالا دوستانی از استان‌های فارس و مازندران هم پیدا کرده است.از برنامه‌های اردو راضی است اما می‌گوید: «برنامه‌های اردو خیلی متنوع بود، همه جور برنامه داشتیم از تفریح و ورزش گرفته تا سر کلاس کارگاه‌ها نشستن.اما مشکلی که وجود داشت همین زیادی برنامه‌ها بود یعنی همه چیز فشرده بود و گاه انتهای یک برنامه با شروع برنامه بعدی تداخل پیدا می‌کرد و فرصتی به عنوان وقت آزاد برای خودمان نداشتیم.»

او ادامه می‌دهد: «دوست داریم سال دیگر هم رتبه بیاوریم و بتوانم در اردوهای دوستی شرکت کنیم و چیزهای جدیدتری یاد بگیریم.»

مجید و دوستانش زیر یکی از آلاچیق‌ها در محوطه اردوگاه نشسته‌اند.در حال شوخی و خنده هستند که نظرشان را در مورد اردو می‌پرسیم.مجید با لهجه مازندرانی و ادبیات خودش می‌گوید:« خداییش خیلی خوش گذشت. همه چیز خوب بود به جز یک چیز.» دوستانش می‌خندند.اما مجید ادامه می‌دهد و می‌گوید:« از ساعت ۵ و نیم صبح باید از خواب بیدار می‌شدیم. زود بیدار شدن در این اردو سخت بود.»از همان جمع یکی می‌گوید:« زود از خواب بیدار شدن سخت نبود دوری از خانواده هامون سخت تر بود» و باز صدای خنده جمع بلند می‌شود و شور شادی‌شان در فضا می‌پیچد.

در ساختمان ورزشی؛جایی که آیین افتتاحیه مراسم هم در آنجا برگزار شد دو نفر از دانش آموزان با دستان و صورتی که رنگ قرمز بر آن‌ها پاشیده شده، نشسته‌اند.هر دو از استان کهکیلویه و بویر احمد هستند و ۱۵ سال سن دارند.در مورد رنگ‌های قرمز پوستشان توضیح می‌دهند و می‌گویند:«نقش مصدوم را بازی می‌کردیم تا در حین آموزش‌های امدادی همه چیز واقعی‌تر به نظر بیاید.ما قبلا در مدرسه آموزش‌های امدادی وCPR را یاد گرفته بودیم اما اینجا توضیحات بیشتری برایمان دادند وهمه چیز برایمان بیشتر جا افتاد.»

آنها ادامه می‌دهند:«در این چند روز از سد منجیل و موزه میراث روستایی دیدن کردیم که به نظرمان از همه جالب‌تر بود.»

سجاد از استان مازندران نیز کنار در سال ورزشی ایستاده است،در مورد امکانات اردو می‌گوید:«ا مکانات اردوگاه برایمان مناسب بود اما برای گسترش امکانات اگر بتوانند زمین ورزشی و سلف را بزرگ‌تر کنند برای دانش آموزان بهتر می‌شود.گاهی پیش می‌آمد که برای نشستن در سلف دچار مشکل می‌شدیم و یا اینکه زمین بازی برای این تعداد دانش آموز مناسب نیست.اما به جز این موارد از سایر چیزها راضی هستم.»

او در مورد مهمترین تجربه اش از این اردو می‌گوید:«به طور کلی خیلی چیزهای جدید در اینجا یاد گرفتم اما تجربه‌ای که قبلا نداشتم این بود که همیشه در اردوهای مدرسه همه بچه‌ها از یک شهر هستند اما در این اردو بچه‌های شهرهای دیگر هم بودند که هر کدام یک نوع رفتار و برخورد داشتند.در بازی‌ها ،غذا خوردن ،خندیدن… این چیزها برایم جالب و متفاوت بود.»

حالا از ساختمان ورزشی خارج شده‌ایم.بادهای تابستانی منجیل وزش بیشتری گرفته‌اند،توربین‌ها برای چرخش با هم رقابت می‌کنند و سرخی آسمان حکایت از پایان روز دارد؛روزی که در آن تعدادی دانش آموز فرصتی یافته بودند تا چیزهای جدید بیاموزند،در کنار هم خوش باشند ، زندگی جمعی را تجربه کنند و از آموزه‌های خود در روزهای سخت بهره گیرند.