عصر ایران؛ سروش بامداد- «آگهی مزایدۀ فروش هتل های 5 ستارۀ پارس» در شمارۀ دیروز روزنامۀ همشهری از آن دست آگهیها نبود که به سادگی بتوان از کنار آن گذشت.
از این رو بر این آگهی ربع صفحهای که خبر آن در صفحۀ اول شمارۀ روز دوشنبه 28 مرداد 1398 هم درج شده بیشتر درنگ کردم و این نکات، جالب توجه به نظر رسید:
1. در شروع آگهی آمده «یک نهاد غیر دولتی قصد فروش مجموعۀ هتل های مشروحۀ ذیل را از طریق برگزاری مزایدۀ عمومی دارد».
عبارت «یک نهاد غیر دولتی» در وهلۀ نخست، ذهن ها را متوجه «بنیاد مستضعفان» می سازد خاصه این که میدانیم هتل هایی را در ابتدای انقلاب مصادره کرده و بعضا هنوز در اختیار دارند.
اما وقتی به یاد می آوریم که بنیاد در سال های گذشته این هتلها را واگذار کرده و در دورۀ مدیریت جدید هم بنا را بر شفاف سازی گذاشتهاند گزینههای سازمان کوثر و بنیاد را کنار میگذاریم و یک جست و جوی ساده روشن میکند «گروه هتل های پارس» به «شرکت سرمایهگذاری هتلهای پارس» تعلق دارد و این شرکت که پیشتر به «سرمایهگذاری تأمین اجتماعی» تعلق داشته در سال 1389 به « هلدینگ توسعه ترابر ایران» زیر مجموعۀ «بنیاد تعاون نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران» واگذار شده است.
شرکت گروه هتل های پارس در سال 1380 تأسیس شده و در سال 1388 «هتل شایان شار کیش» مانند دیگر هتلهای پارس به تملک هلدینگ پیش گفته در میآید.
بنا بر این منظور از «یک نهاد غیر دولتی» در واقع «هلدینگ توسعه ترابر ایران» است که به تعبیری زیر مجموعۀ بنیاد تعاون نیروی انتظامی تعریف میشود.
2. هتلهای 6 گانهای که به مزایده گذاشته شدهاند اینها هستند:
هتل شایان یا شایان شار کیش، هتل پارس مشهد، هتل پارس یا همان ائل گلی تبریز، هتل پارس کرمان، هتل پارس اهواز و هتل پارس یا همان کاروانسرای آبادان.
مشهورترین اینها البته هتل شایان کیش است که مالکان جدید علاقه دارند از آن به عنوان «شایان شار» یاد کنند شاید تا برخی تصور کنند جای دیگری است و همان شایان نیست! یا همه بدانند مالک تغییر کرده اما منظور همان هتل شایان مشهور در میدان ساحل است.
3. قیمت پایهای که برای هتل شایان گذاشته شده تنها 660 میلیارد تومان است. در آگهی جلوی عدد 66 یازده تا صفر گذاشتهاند و چون به ریال است برای تبدیل به تومان یکی از صفرها را که برداریم 10 تا صفر میماند و بدین ترتیب میشود 660 میلیارد تومان!
حالا چرا از کلمۀ «تنها» استفاده میکنم؟ 660 میلیارد تومان پول کمی نیست اما کافی است در نظر بگیریم هتل شایان که در سال 1354 ساخته شده 55 هزار متر مربع زمین دارد و در 4 طبقه قریب 26 هزار متر بنا.
قیمت زمین را اگر پایه قرار دهیم متری 12 میلیون تومان میشود و قیمت اعیانی را محاسبه کنیم باز بالا نیست و کافی است در نظر آوریم که با دلار 12 هزار تومانی چقدر خرید آن برای یک سرمایه دار صاحب دلار میسر است و تازه معلوم نیست «برند» در این میان چه می شود.
4. هتل شایان 200 اتاق و سوییت دارد و با احتساب شبی 400 هزار تومان و تنها برای 300 شب در سال 24 میلیارد تومان می تواند یا می توانست درآمد داشته باشد. ضمن این که می دانیم مالکان با قیمت هایی بسیار پایین تر آن را به دست آورده اند. از این رو کاش گزارشی ارایه شود که در تمام این سال ها چه عملکردی داشته اند یا این که از ابتدا بحث خدمات فرع قضیه بوده و به عددی هتل را خریده اند و حالا با چند یا چند ده برابر می فروشند و احتمالا خریدار هم چنین نیتی دارد!
5. خصوصی سازی البته کار خوبی است و هتل داری هم کاری کاملا تخصصی است و احتمالا بنیاد تعاون ناجا قصد دارد خود را از این امور خلاص کند اما همزمانی این اتفاق با اعلام تشکیل وزارت گردشگری می تواند جالب و در خور تأمل باشد. زیرا اگر قرار است سیاست های جدید اعمال شود آیا بهتر نبود کمی درنگ کنند؟
هر چند که اعلام فروش دفتر مرکزی هتل ها همراه هتل ها و با تمام اسباب و اثاثیه به قیمت 20 میلیارد تومان نشان میدهد قصد دارند کلا موضوع هتلداری را کنار بگذارند و از این نظر خبر مثبتی است.
6. هتل شایان کیش در سال 1354 خورشیدی ساخته شده است و اکنون 44 ساله است. به یاد آوریم در زمان ساخت این هتل، دوبی هنوز از شکل روستا خارج نشده بود و اکنون سرشار از هتل هاست و یکی از گران ترین شهرهای جهان به حساب می آید.
در کیش نیز طی این 44 سال هتل های بسیاری ساخته شده ولی باید دید کدام سیاست ها و دست به دست کردن ها و از این نهاد به آن نهاد سپردن ها سبب شده کار « هتل شایان» به جایی برسد که به مزایده گذاشته شود؟ اصل فروش و مزایده بد نیست اما حسی به آدم می گوید این هتل از این نهاد به آن نهاد رسید و بیش از بحث خدمات تورم و قیمت ملک انگیزه واگذاری هاست و تنها می توان آرزو کرد خریدار واقعا «هتل دار» باشد.