عصرایران؛ مصطفی داننده- از درسهای دوران مدرسه چه به یاد دارید؟ آیا یادتان مانده است کدام رود به باتلاق گاوخونی میریخت؟ یا اینکه یادتان مانده است جرم الماس دریای نور چند مثقال و چند نخود است؟ راستی حافظ و سعدی متعلق به کدام قرن بودند؟
از دوران آموزش سربازی چه به یاد دارید؟ آیا یادتان مانده طبل بزرگ زیر کدام پا زده میشد؟ یا اینکه یادتان مانده است، ژ3 یا کلاشینکف چگونه باز و بسته میشد؟ راستی ستاره قطبی را در آسمان چگونه پیدا میکردید؟
اصلا گیریم که یادتان هم مانده است. چه دردی از شما با دانستن اینها دوا شده است؟ در زندگی اجتماعی و شخصی شما، فیزیک و شیمی چه نقشی بازی کرده است؟ اینکه باباطاهرعریان در کدام شهر به دنیا آمده و در چه قرنی میزیسته، چه بحرانهایی از زندگی شما را حل کرده است؟
تقریبا بسیاری از آموزشهای دوران مدرسه و سربازی به درد زندگی ما نمیخورد. با این آموزشها تنها نمره میگرفتیم و از خشم فرمانده گردان خلاص میشدیم.
البته این نوشتار شامل دوران دروس ابتدایی نمیشود. بچهها در این دوران سواد خواندن و نوشتن یاد میگیرند که خود یک مهارت است اما دوران بعد از آن هیچ کمکی به زندگی آنها نمیکند.
واقعا چه اشکالی دارد در دوران مدرسه به جای بسیاری از دروس به درد نخور که حتی طول زندگی یک بار هم به کمکشان نمیآید سبک زندگی را یاد بگیرند.
واقعا چه اشکال دارد، سربازان به جای آموزشهای نظامی آنهم با وجود ارتش و سپاه و البته بسیج، مهارتهای شغلی یاد بگیرند. نجاری، معماری، جوشکاری و .... پسران 21 ماه یعنی حدود دو سال سربازی میروند و این مدت زمان بسیار خوبی است تا آنها مهارت یاد بگیرند.
خدایی نکرده اگر جنگی هم رخ بدهد قطعا آنهایی که در دوران سربازی آموزش نظامی دیدهاند، به شدت احتیاج به تکرار آموزشها دارند، چون آنچه آموختهاند بعد از دوران آموزشی را حتی برای یک بار هم تکرار نکرده و فراموش کردهاند.
به خاطر همین سبک آموزش است که وقتی پسران و دختران وارد جامعه میشود تقریبا خالی از فن و هنر هستند و تازه میخواهند یاد بگیرند.
باید برای آموزش در این کشور طرحی نو درانداخت. از مدرسه شروع کرد و به سربازی رسید. دانشگاه هم که خود مرثیهای است، اشکبار.
در صورت تداوم نظام آموزشی کشور، نمیشود چندان به آینده امیدوار بود. سیستم فعلی کمکی به جامعه نخواهد کرد. همانظور که بسیاری از متولدین دهه 60 با ذهنی پر از آموزشهای به دردنخور وارد بازار کار شدند و نتوانستند به آرزوهای خود برسند. چون در مدرسه، دانشگاه و سربازی یاد نگرفتهاند برای رسیدن به آرزوهای خود چه کار باید کنند. آرزوی همه از ریاضی، فیزیک، ادبیات فارسی و ... میگذرد و این یعنی خیل آرزوهای محقق نشده در یک جامعه.
چون منطقه سومار رسما" یه مهندس مکانیک اونهم با قید گرایش طراحی جامدات !!!! خواسته بودند وقتی رسیدم چون فرمانده منطقه نمی دونست حالا من چه کاربردی دارم و چه خاکی تو سرمون بکنه !!! فرستاد پاسگاه مرزی .
چون سه درجه بالاتر از فرمانده پاسگاه بودم ، اونهم بنده خدا احترام ما رو داشت نگهبانی به ما نمی داد . نتیجه صبح تا شب تو گرمای 55 درجه یه جا افتاده بودم . همین .
آقای داننده داغ دل ما رو تازه کردید . دوسال عمرم در بدترین وجه واقعا حرام شد
اصلا چه لزومی داره سربازی دو سال باشه 3 ماه اموزشی 18 ماه نگهبانی از بیایان و آفتابه و سیم خاردار
دانش آموزان ما 12 سال همه چی تو مدرسه میخونن ولی نمیتونن یک صفحه در مورد چیزهایی که یاد گرفتن بنویسن
باید در دوران دبیرستان استعداد یابی بشه و هر کس در زمینه ای که تخصص داره ورود پیدا کنه و ادامه بده.
من دیپلم تجربی نظام قدیم بودم ؛ جبر-فیزیک- شیمی - زیست گیاهی و جانوری و ..... خوندیم و هیچی یادم نمونده جز استرس و بیهوده تلف شدن عمر و جوانی ام
البته که مدرسه جای یادگرفتن هست چه یاد گرفتن معلومات اولیه و ضروری برای زندگی و چه اینکه با بهره گیری از علوم و تکنیکهای مختلف بتونیم مشکلاتی رو که در آینده سراغمون میان رو حل کنیم.
برای یاد گرفتن مهارتهای شغلی هم هنرستان و دبیرستان و آموزشکده فنی و حرفه ای هست.
پادگان و سربازی هم برای تربیت سرباز آماده برای دفاع از کشور لازم است.
البته اینها برای کسی هست که بخواد واقعا علم یا تخصصی یا مهارتی یاد بگیره، برای کسی مثل شما که به تن پروری و ایرادگیری عادت کرده همون بهتر که بشینه و فقط بنویسه!