عصرایران؛ مصطفی داننده- مسؤولین را برای چه انتخاب می‌کنند؟ برای اینکه مشکلات را حل کنند و کشور را در مسیر توسعه قرار بدهند. مثلا وقتی هوای شهری آلوده است، مسؤولین باید فکری به حال آن کنند. وقتی گرانی از در و دیوار شهر مثل مرد عنکبوتی بالا می‌رود باید فکری به حال آن کنند. وقتی سیل می‌آید و خانه‌ها را تبدیل به استخر می‌کند، فکری به حال آن کنند. وقتی بیکاری تبدیل به مهم‌ترین دغدغه خانواده‌ها شده است، فکری به حال آن کنند.

در کشور ما اما مسؤولین انتخاب می‌شوند که حرف بزنند. مثل مردم غُربزنند. از ناکارآمدی‌‎ها بنالند و مشکلات را به گردن دیگری بیندازند.

گویا آنها فراموش کرده‌اند که قرار است آنها مشکل را حل کنند. آلودگی هوا هر سال پاییز و زمستان مهمان کشور است. زودتر از ننه سرما می‌آید تا باد و باران نیاید، بیخیال ما هم نمی‌شود. این داستان مثل سریال‌های شبکه آی‌فیلم هر سال تکرار می‌شود و مسؤولان محترم کشور هم نگاه می‌کنند و در افق محو می‌شوند.

در این همه سال چه فکری به جز تعطیل کردن مدارس و دانشگاه‌ها برای آلودگی هوا شده است؟ چه فکری به حال اوضاع نابسامان خوزستان شده است؟ دلیل آلودگی چیست؟ بنزین نامناسب، خودروهای غیر استاندار، معماری عجیب و غریب شهرها و ...

بالاخره می‌شود در تمام این سال‌ها دلیل را پیدا کرد و به فکر درمان آن بود. پزشکان وقتی بیماری به آنها مراجعه می‌کنند ابتدا مریضی او را تشخیص بعد به درمان می‌پردازند.

واقعا سخت است بفهمیم تا وقتی خودروهای غیر استاندارد کشور را فراگرفته هیچ طرح ترافیکی نمی‌تواند آلودگی هوا را حل کند. طرح ترافیک اجرا می‌کنیم بعد هر روز خودرو می‌فروشیم.

اگر آلودگی هوا به خاطر بنزین و ماشین‌های غیر استاندارد است، جلوی آن را بگیرید. به خدا که جان آدم‌ها مهم است. آدم‌ها در هوای آلوده می‌میرند. غرق شدن در دود، مرگ تلخی است.

ما از مسؤولین نمی‌خواهیم از مشکلات بگویند. ما می‌خواهیم آنها گرفتاری‌های مردم را حل کنند. اگر قرار به حرف زدن بود ما بهتر از آنها حرف و غُر می‌زنیم.

قول می‌دهم آنهایی که الان به فکر رسیدن به صندلی‌های سبز پارلمان هستند در روزهای انتخاب چنان صدای وا اسلاما و وامشکلات‌ها سر می‌دهند که بیا و ببین. وقتی به بهارستان راه پیدا می‌کنند به جای اینکه راهکار ارائه بدهند، می‌نشیند و رژه مشکلات را جلوی چشمان‌شان می‌بینند.

الان مهم‌ترین مشکل کشور این است که ما دچار مسؤولین شده‌ایم که جای مردم را گرفته‌اند. مردم از شرایط گلایه می‌کنند، مسؤولین گلایه می‌کنند و گویی دستی از غیب باید مشکلات کشور را حل کند که البته می‌‎کند مثل بادی که به ما در میان آلودگی هوا جان دوباره می‌دهد.

شهرهای ایران تنها شهرهای آلوده جهان نیستند. بسیاری از شهرها در دنیا دچار این مشکل هستند اما مسؤولین آن شهرها به جای اینکه حرف بزنند، طرح‌هایی کاربردی اجرا می‌کنند که آلودگی را کم کند.

__________________________

بیشتر بخوانید: