انبه یک میوۀ گرمسیری محبوب است که در غذاهای شیرین و شور در سر تا سر جهان خورده می شود.
می تواند سبز، زرد، نارنجی، قرمز، یا ترکیبی از این رنگ ها باشد و دارای مغز میوه ای زرد یا نارنجی است که هسته ای، صاف و سخت را احاطه کرده است.
میوه به طور معمول پوست گرفته می شود و قبل از استفاده، از هسته جدا می شود. یک انبه را می توان به صورت خام ( نارس ) یا رسیده خورد، یا آن را به صورت دسر، کاری ( زرد چوبۀ هندی) و چنتی (یک نوع چاشنی غذا، یک نوع ترشی با ادویه) پخت. بسیاری از انواع آن بزرگ و سنگین هستند. همچنین انبه یک میوۀ خشک محبوب است.
انبه را باید قبل از خوردن بشویید، خشک کنید و پوست بگیرید. در حالی که پوست از نظر فنی خوراکی است، اما می تواند سخت و سفت باشد و در بسیاری از افراد واکنش آلرژیک ایجاد کند. برای کندن پوست انبه ، از لایه بردار یا چاقوی تیز استفاده کنید.
برای برداشتن هسته انبه ، تقریبا جایی که قرار دارد را پیدا کنید و طول میوه را تا جایی که ممکن است نزدیک هسته برش دهید بدون اینکه قسمت سخت و رشته ای داشته باشد. انبه را برگردانید و دوباره این کار را تکرار کنید، قسمت ها را برش دهید تا تمام میوه های خوراکی برداشته شود.
از آن جا که گوشت یا همان مغز میوه به هستۀ مویی می چسبد، شما قادر نخواهید بود که هر ذره از میوه را کامل بیرون بیاورید. انبه را ورقه ورقه کرده و تازه بخورید؛ یا همانطور که در دستورالعمل گفته شد آماده کنید.
در روش دیگر، شما می توانید انبه را به شکل مکعب در آورید. به جای این که ابتدا پوست بگیرید، قسمت هایی از انبه را در امتداد هسته برش دهید همانطور که پوست آن هنوز چسبیده است و مغز میوه را به شکل مربع هایی برش دهید.
مغز انبه را به مربع هایی برش دهید که از سطح پوست آن کنده شود اما همه میوه را برش ندهید. انبه را از داخل برعکس کنید، مکعبهای میوه را از همدیگر جدا کنید از پوست جدا کرده و سرو کنید.
انبه رسیده دارای عطر و طعم شیرین و گرمسیری شبیه به مخلوط هلو و آناناس است. برخی از انواع آن از بقیه (انواع دیگر) شیرینتر هستند و بافت آن میتواند متفاوت باشد، دارای تعادل (طعمی میان) شیرینی و ترشی هستند و بافتی شبیه هلو هنگام رسیدن دارند. انبه نارس ترد و ترش و نه شیرین است و اغلب در سالاد و غذاهای شور استفاده میشود.
از انبه در طیف گستردهای از غذاها که شامل شیرینی و شور، خام و پخته است استفاده میشود.
انبه خام را میتوان به عنوان میان وعده شیرین، استفاده کرد، به کوکیها و کوکتلها اضافه کرد، از آن برای تهیه کیک و تارت (نان شیرین مربایی) استفاده کرد یا به عنوان یک دسر محبوب تایلندی با برنج چسبناک نارگیل سرو کرد.
از میوه رسیده میتوان برای تهیه سسهای خوش طعم، چیتنی استفاده کرد یا به سیب زمینی سرخ کرده و کاری اضافه کرد. انبه ترد و نارس در سالادها مورد استفاده قرار میگیرد. انبه خشک نیز یک میان وعده محبوب است و اغلب به مخلوط گرانولا و بقیه موارد اضافه میشود.
انبه به طور مکرر در تمام سال در میوه فروشیها یافت میشود و در اواخر بهار و اوایل تابستان دسترسی بیشتری به آن وجود دارد .انبه پوست کنده، مکعبی، منجمد در بخش فریزر در تمام طول سال موجود است و انبه خشک شده را معمولا با تنقلات یا کالاهای عمده مشاهده میکنید.
کنسرو حبه مکعبی یا پوره غالبا در مواد غذایی نیز به فروش میرسد. هنگام خرید انبه، به دنبال میوهای باشید که سنگین به نظر میرسد و فاقد بریدگی یا کوفتگی (حالت پلاسیده شده و شل شده) باشد.
انبه رسیده رایحه میوهای گرمسیری دارد و کمتر به آن دست زده شده است برخی از انبهها به ترکیبی از سایههای قرمز، نارنجی و سبز رسیده میشوند، در حالی که انواع دیگر هنگام رسیدن به رنگ زرد طلایی یا سبز هستند.
درختان انبه را میتوان در آب و هوای استوایی و نیمه گرمسیری پرورش داد که دمای هوا در آن به زیر 40 درجه نروند. درختان میتوانند کاملا بزرگ شوند و اغلب در سال سوم میوه میدهند.
انبه نارس را در دمای اتاق نگه دارید تا رسیده شود، که ممکن است چند روز طول بکشد. یک انبه رسیده هنگام فشار دادن مشخص میشود، شبیه هلو رسیده. برای رسیدن سریعتر میوه، آن را در کیسه کاغذی قهوهای روی اپن نگهداری کنید. قبل از استفاده میتوان انبه کاملا رسیده را برای چند روز در یخچال نگهداری کرد.
انبه بریده شده برای چند روز در یک ظرف دوام میآورد. اگر انبه منجمد در یک کیسه در بسته منجمد نگه داشته شود، تا شش ماه دوام میآورد. انبه خشک باید در یک مکان خشک و تاریک نگهداری شود تا سه ماه دوام آورد.
یک وعده صد گرمی انبه 60 کالری ارزش دارد و حاوی کمتر از یک گرم چربی است. میوه دارای ویتامین C بالا، ویتامین ضروری در ترمیم بافت و به دلیل خواص ضد پیری بالقوه آن مورد توجه قرار گرفته و یک منبع خوب ویتامین B است.