فرزندپروری موازی یک مدل تعامل بین والدین است و اغلب والدین در دوره‌ای که بعد از طلاق هستند از آن استفاده می‌کنند. در این مدل، هر دوی والدین برای رسیدن به اهداف مشابه برای فرزندان خود همکاری می‌کنند.

والد بودن به‌صورت موازی یعنی چه؟

طلاق یا جدایی یکی از راه‌های پایان‌دادن به یک رابطه منفی و سمی است. اما قطع رابطه همیشه نیاز به سطح ارتباطی را متوقف نمی‌کند، به‌ خصوص اگر با هم فرزند داشته باشید.

کودکان به رابطه با والدین خود نیاز دارند؛ بنابراین زمانی که ازدواج یا مشارکت والدین آن‌ها به پایان برسد، ممکن است از این خانه به آن خانه بروند.

اما بیایید صادق باشیم: در حالی که بچه‌ها ممکن است زمانی را که در کنار مادر یا پدر به‌تنهایی لذت ببرند، برقراری ارتباط مداوم و تعامل منظم رودررو با همسر سابق شما می‌تواند بیش از حد توانتان باشد.

اگر صدمه، خشم، اندوه و رنجش زیادی بین دو نفر وجود داشته باشد، دیدن مداوم یکدیگر می‌تواند باعث زخم‌های کهنه و درگیری شود. اگر خود را در این موقعیت بیابید، ممکن است بخواهید یک استراتژی به نام فرزندپروری موازی را امتحان کنید تا وضعیت را دوستانه و یا حداقل قابل‌تحمل نگه دارید.

فرزند پروری موازی چیست؟

وقتی یک رابطه با شرایط بد به پایان می‌رسد، عصبانیت و تنفر زوج از یکدیگر به طور خودکار به وجود می‌آید و آنها دیگر باهم سازشی ندارند. این احساسات می‌توانند مدت کمی بماند و اگر این‌طور باشد، هر یک بعضی وقت‌ها جلوی بچه‌ها شروع به دادوفریاد زدن می‌کند.

فرزند پروری موازی یک مدل تعامل بین والدین است و اغلب والدین در دوره‌ای که بعد از طلاق هستند از آن استفاده می‌کنند. در این مدل، هر دوی والدین برای رسیدن به اهداف مشابه برای فرزندان خود همکاری می‌کنند.

یک راه عالی برای تصویرسازی این مدل، این است که به راه‌آهن فکر کنید. هر والد یک مسیر ریل است، هر دو به همان جهت حرکت می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که قطار (یا کودک در این مورد) به مقصد می‌رسد. والدین به طور موقت نیاز دارند که درک خود را از آنچه که در خانواده‌هایشان دررابطه‌با بچه‌ها انجام می‌دهند به اشتراک بگذارند، و اطمینان حاصل کنند که کاری که انجام می‌دهند، مشابه است.

تعامل و ارتباطات محدودی بین والدین وجود دارد، اما کودکان با استفاده از پدر و مادر، در زمان پدر و مادری‌شان پیش‌بینی، ساختار و روال را دارند.

اغلب والدینی که از مدل فرزندپروری موازی استفاده می‌کنند، یک برنامه فرزندپروری کتبی ارائه می‌دهند که سندی است که جنبه‌های مختلف رشد فرزندانشان را مشخص می‌کند. این برنامه شامل جزئیات زندگی کودکان مانند برنامه‌های زمان‌بندی فرزندپروری (دسترسی و بازدید در شرایط قانونی)، روال، نظم و انضباط، مسائل پزشکی، نظارت و ملاحظات مالی اضافی برای رویداد‌های خاص و حتی مسائل روزمره و فعالیت‌های اضافی برای فرزندان است.

فرزندپروری موازی در موقعیت‌های خصمانه، میزان تعامل بین شما و دیگران را به حداقل می‌رساند و با تعامل کم‌تر، احتمال اینکه شما بر اعصاب یکدیگر غلبه کرده و در حضور فرزندانتان مبارزه کنید، کم‌تر است.

این رویکرد به دو بزرگ‌سال این امکان را می‌دهد که از یکدیگر جدا شوند و سپس خودشان انتخاب کنند که وقتی کودکان تحت مراقبت هستند چگونه والدین خود را داشته باشند. این نوع چیدمان ممکن است ضروری باشد به‌خصوص زمانی که سابقه مشکلات سلامت روانی مانند خودشیفتگی یا شخصیت مرزی وجود داشته باشد که در آن رابطه صمیمی یا به این دلیل غیرممکن است که یک یا هر دو والدین از معقول بودن و یا همکاری امتناع می‌کنند.

چگونه فرزندپروری موازی با فرزندپروری مشترک متفاوت است؟

فرزندپروری موازی همانند فرزندپروری مشترک نیست. با فرزندپروری مشترک، شما دو پدر و مادر دارید که حداقل در ظاهر با یکدیگر دوست هستند. با اینکه رابطه آن‌ها عملی نشد، اما آن‌ها می‌توانند با هم جمع شوند و بچه‌هایشان را در یک محیط سالم بزرگ کنند. این بدین معنی نیست که این والدین نیز نسبت به یکدیگر احساس بدی ندارند. اما آن‌ها می‌توانند این مسائل را کنار بگذارند. آن‌ها مشکل را با هم حل می‌کنند و می‌توانند بدون مبارزه در یک اتاق باشند. آن‌ها می‌توانند با هم در جلسات مدرسه و فعالیت‌های کودکان شرکت کنند.

آن‌ها ممکن است حتی احزاب مشترکی برای بچه‌ها داشته باشند. اما با فرزندپروری موازی، همه چیز از هم جدا است. این والدین در فعالیت‌های فوق‌برنامه، انتصاب پزشک، یا جلسات مدرسه با یکدیگر شرکت نمی‌کنند.

ارتباط در حداقل مقدار ممکن حفظ می‌شود و تنها در صورت لزوم رخ می‌دهد. اگر شما از یک رابطه با یک آدم خودشیفته یا شریک سو استفاده عاطفی بیرون می‌آیید، فرزندپروری موازی احتمالاً انتخاب بسیار سالم‌تر از فرزندپروری مشترک است. به هیچ‌کس اجازه قضاوت ندهید وگرنه شما تبدیل به یک پرونده برای افراد می‌شوید.

مزایای فرزندپروری موازی چیست؟

برخی ممکن است استدلال کنند که فرزندپروری موازی به نفع کودک نیست، یا استرس بیشتری برای کودکان ایجاد می‌کند، چون رابطه خوبی بین والدین را تشویق نمی‌کند. واقعیت این است که فرزندپروری موازی می‌تواند مفید باشد زیرا از درگیری در مقابل کودکان جلوگیری می‌کند.

این استراتژی به همان اندازه که به نظر می‌رسد منحصربه‌فرد است، ممکن است به نفع کل خانواده شما باشد. کودک کوچک شما ممکنه احساس امنیت بیشتری داشته باشد و این سبک می‌تواند به آن‌ها کمک کند که از عهده طلاق یا جدایی بربیایند. همچنین ممکن است یک‌قدم به سمت والدین احتمالی باشد، اما اگر این کار ممکن نیست، به خودتان فشار وارد نکنید که اگر این کار ممکن نیست، به آنجا بروید.

همه ما می‌دانیم که این احساسات، بعد از جدایی، خیلی سریع پیش می‌روند. پس می‌دانیم که خیلی راحت است که والدین وقتی پیش هم هستند آرامش خودشان را از دست بدهند و نتوانند کنار یکدیگر بمانند. با این حال، با گذشت زمان، والدین موازی ممکن است اجازه دهند که زخم‌ها التیام یابند و رنجش از بین برود. در این مرحله، ممکن است بتوانید ارتباط را بدون مبارزه از سر بگیرید.

نکاتی برای ایجاد یک برنامه فرزندپروری موازی:

یک طرح تعلیم‌ و تربیت ممکن است برخی از انعطاف‌پذیری‌ها را امکان‌پذیر کند، اما یک برنامه تربیت موازی ساده و دقیق است تا از برقراری ارتباط هر چه بیشتر بین والدین جلوگیری کند. برای اجتناب از مشکلات، رفتن به دادگاه خانواده را برای انجام تمام ترتیبات رسمی را انجام دهید.

مرحله ۱: تعیین کنید که چطور وقت خود را با بچه‌ها تقسیم خواهید کرد.

این شامل این است که به طور خاص بیان کنید که کودکان شما چه روز‌هایی با یک والد خواهند بود و چه روز‌هایی با والد دیگرش خواهند بود. همچنین می‌توانید جزئیاتی در مورد این‌که آن‌ها تعطیلات و حتی روز تولد خود را کجا خواهند گذراند را نیز در نظر بگیرید.

مرحله ۲: زمان شروع و زمان پایان برای هر بازدید را تعیین کنید.

بنابراین هیچ سو تفاهم یا سردرگمی وجود ندارد، یک طرح فرزندپروری موازی نیز باید شامل زمان‌های کوتاه و خاص برای هر پدر و مادر باشد. به عنوان مثال، مادر ممکن است بچه را از یکشنبه‌شب ساعت 7 شروع کند تا جمعه و بعد تا رساندن بچه به مدرسه از او مراقبت کند. و پدر بخواهد روز نگهداری را روز جمعه بعد از زمان مدرسه بگذارد.

مرحله ۳: تعیین مکان برای گرفتن فرزند و یا سپردن به دیگری

هدف محدود کردن ارتباط بین والدین است؛ بنابراین یک مکان گذاشتن و برداشتن که خنثی است را انتخاب کنید. این می‌تواند یک پارکینگ بین دو خانه باشد که در آن کودکان می‌توانند به‌سرعت از یک ماشین به ماشین دیگر بروند.

بسته به سطح خصومت، شما ممکن است حتی بخواهید برای کس دیگری برنامه‌ریزی کنید که کودکان رابین خانه‌ها، شاید یکی از بستگان یا دوستان بی‌طرف قرار دهد.

مرحله ۴: در مورد نحوه رسیدگی به لغو کردن‌ها بحث کنید.

لغو کردن برنامه رخ خواهد داد، بنابراین یک برنامه برای رسیدگی به این شرایط را مشخص کنید. به طور کامل ان را واضح و روشن کنید که آیا به والدین اجازه داده خواهد شد که زمان خود را جبران کنند یا خیر. اگر این‌طور است، باید یک برنامهٔ کلی برای این‌که چه زمانی می‌توانند این کار را جبران کنند داشته باشند.

به عنوان مثال، والدین ممکن است یک روز اضافی را در طول هفته بگیرند و یا یک تعطیلات اضافی را با کودک سپری کنند.

مرحله ۵: یک برنامه برای رسیدگی به اختلافات ایجاد کنید.

زمانی که یک برنامه والدین موازی کار می‌کند، اختلافات به حداقل می‌رسد. اما هیچ برنامه‌ای کامل نیست، به‌خصوص وقتی‌که یکی از والدین سرسخت باشد. اگر مشکلاتی را پیش‌بینی می‌کنید، از دادگاه بخواهید تا یک میانجی تعیین کند (‌گاهی اوقات به‌عنوان هماهنگ‌کننده والدین شناخته می‌شود). به‌جای بحث در مورد قبلاً و بعدها، می‌توانید جلسه‌ای را با میانجی خود برنامه‌ریزی کنید تا در این مناقشه کار کنید.

خلاصه مطلب:

فرزندپروری موازی می‌تواند راهی عالی برای محافظت از کودکان و محافظت از آن‌ها در برابر جنگ و خصومت بی‌پایان باشد. این استراتژی معمولاً زمانی توصیه می‌شود که والدین قادر به تعامل دوستانه نباشند. و در حالی که جدایی را تشویق می‌کند، همچنین یک دوره آرامش را فراهم می‌کند که در آن والدین می‌توانند از طریق خشم و رنجش خودکار کنند و در نهایت، امیدوارم یک رابطه سالم با والدین خود ایجاد کنند.

برای کمک به رسیدن به یک توافق والدین موازی، با یک وکیل حضانت کودک صحبت کنید و فراموش نکنید که اجازه دهید برخی از دوستان معتمد در آنچه که شما در حال انجام آن هستید، و نیز حمایت و پشتیبانی همه چیز در طول دوران تلاش مانند طلاق و جدایی است.

کانال عصر ایران در تلگرام

بیشتر بخوانید:

ده اصل ثابت فرزند پروری

روش های مدیریت خشم

4 علت اصلی طلاق چیست؟

تماشاخانه