در ایتالیا هیچ کس دونادونی را به صفت متعصب بودن نسبت به تیم ملی نمی شناسد و خود او هم هیچگاه چنین لاف گزافی نزده است. ولی دایی " متعصب " از فدراسیون فوتبال شکایت کرده است تا ....

شکایت علی دایی از فدراسیون فوتبال به دلیل فسخ قراداد از سوی فدراسیون، اگر چه حق مسلم دایی است ولی با قصه هایی که همیشه در باب غیرت و عرق ملی و وطن پرستی دایی شنیده ایم، متناقض است.

دایی اگر چه از تیم ملی اخراج شد، ولی اگر حقیقتاً دلسوز تیم ملی باشد، از خیر شکایتش می گذرد و برای دو سال کار نکرده، یعنی سالهای دوم و سوم مربیگری اش در تیم ملی، ادعای مزد و مواجب نمی کند. چه دایی بهتر از هر کس دیگری از تنگناهای مالی فدراسیون فوتبال باخبر است و می داند که پرداخت مبلغی کلان به وی، معنایی جز کاهش شانس تیم ملی برای برخورداری از یک مربی به درد بخور خارجی ندارد.

در این زمینه کافی است که رفتار دایی را با روبرتو دونادونی مقایسه کنیم. دونادونی در سال 2006 مربی تیم ملی ایتالیا شد و بر اساس قرادادی که با فدراسیون فوتبال این کشور بست، باید تا جام جهانی 2010 در مقام سرمربی تیم ملی ایتالیا باقی می ماند. اما پس از حذف ایتالیا در مرحله یک چهارم نهایی جام ملتهای اروپا، فدراسیون فوتبال این کشور دونادونی را اخراج کرد.

هر چند که دونادونی از تصمیم مقامات فوتبال ایتالیا به شدت ناراحت شد، ولی حاضر نشد به خاطر فسخ قرادادش، از فدراسیون فوتبال این کشور شکایت کند و اعلام کرد که مربیگری تیم ملی را با اگیزه های مالی قبول نکرده بوده که حالا بخواهد با شکایت از فدراسیون بابت فسخ قراردادش، پولی به جیب بزند.

این در حالی است که در ایتالیا هیچ کس دونادونی را به صفت متعصب بودن نسبت به تیم ملی نمی شناسد و خود او هم هیچگاه چنین لاف گزافی نزده است. ولی دایی " متعصب " تنها به این دلیل که باید مالیات 600 میلیون تومان دریافتی سال اول مربیگری اش در تیم ملی را بپردازد، از فدراسیون شکایت کرده است تا با دریافت حق الزحمه سالهای تحقق نیافته دوم و سوم مربیگری اش در تیم ملی، بتواند پولی را که تحت عنوان مالیات سال اول از کفش رفته است، به جیب برگرداند.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه