سوئیس ، اسپانیا را اینتری برد

گل - یک بار دیگر اسپانیا باخت و جالب تر آنکه این بار هم آنها درست در کشور آفریقای جنوبی به زانو درآمدند.

اسپانیا آخرین بار هم در جام کنفدراسیون ها و برابر آمریکا تیمی که هیچکس فکرش را نمی کرد طعم شکست را چشیده بودند و حالا این بار هم مقابل سوئیسی متحمل شکست شدند که شاید خوش بین ترین هوادارانش هم تصور نمی کردند تیمشان بتواند قهرمان یورو 2008 را از پیش رو بردارد.

اگر شما هم جزو آن دسته از افرادی هستید که قهرمانی اسپانیا در جام جهانی 2010 را پیش بینی کرده بودند، بی تردید از شکست این تیم مقابل سوئیس حیرت زده شدید؛ اما شکی نیست که نمی توان اسپانیا را در جام نوزدهم تمام شده دانست، چرا که ماتادورها دو بازی دیگر پیش رو دارند و اگر به دلیل و مدرک هم برای دل بستن به موفقیت اسپانیا نیاز دارید، بد نیست جام جهانی قبلی را به خاطر آورد.

در آنجا هم فرانسه که با تیم های کره جنوبی، سوئیس و توگو هم گروه بود پس از تساوی صفر-صفر و یک-یک به ترتیب مقابل تیم های سوئیس (بازهم سوئیسی ها بودند که برای رقیب بزرگشان دردسرساز شدند) و کره جنوبی باعث نگرانی هوادارانش شد؛ اما در بازی آخر و در حالی که خروس های آبی زین الدین زیدان را به دلیل محرومیت در اختیار نداشتند، توانستند با پیروزی 2 بر صفر مقابل توگو صعود خود به مرحله یک هشتم قطعی کنند و یادمان نرود که همان تیم توانست با برتری مقابل تیم های اسپانیا، برزیل و پرتغال که هرسه از غول های فوتبال جهان به شمار می آیند به فینال رقابت ها راه پیدا کند.

در واقع جام جهانی رقابتی نیست که بتوان آن را به این راحتی ها پیش بینی کرد، چرا که در مدت زمان یک ماه هزاران اتفاق ممکن است رخ دهد و بسیاری تیم ها که هیچکس فکرش را نمی کند می توانند ما را شگفت زده کنند.

 فوتبال تهاجمی و دیگر هیچ

در این روزها که بسیاری از بازی های جام نوزدهم باعث خمیازه کشیدن ما می شود، دیدار اسپانیا-سوئیس را می توان پر سرعت ترین بازی جام جهانی 2010 تا به اینجا توصیف کرد. اسپانیایی ها که از حریف عقب افتاده بودند حملات همه جانبه ای را ترتیب می دادند، اما دفاع چند لایه سوئیس و کمی هم بخت و اقبال باعث شد تا دروازه این تیم بسته باقی بماند.

اوتمار هیلتسفیلد که سال ها هدایت تیمی همچون بایرن مونیخ را بر عهده داشته خوب می داند که چگونه نباید مقابل یک تیم تهاجمی همچون اسپانیا بی گدار به آب نزد و درست پس از آنکه تیمش تک گل بازی را به ثمر رساند، سوئیسی ها از همان دفاع معروف کاتناچیو یا دفاع بتونی برای محافظت از دروازه خود استفاده کردند. یک فوتبال 100 درصد ایتالیایی که نمونه های آن را از سوی اینتر فصل گذشته دیده بودیم پیروزی را برای سوئیس به ارمغان آورد.

فوتبال که در آن اصل نخست همواره دفاع کردن و سپس گلزنی روی نقاط ضعف حریف است. با وجود اینکه فوتبال کاملاً تهاجمی ماتادورها مقابل سوئیس راه به جایی نبرد، اما بیسنته دل بوسکه سرمربی اسپانیا حتی با وجود شکست در بازی نخست تیمش، تاکید کرده که شیوه خود را تغییر نخواهد داد.

وی گفت: «هر بازی شرایط خودش را دارد. ما با شیوه خاص خودمان گام به این دیدار گذاشتیم و با وجود شکست، هویت خودمان را از دست نخواهیم داد.» دل بوسکه افزود: «در فوتبال همواره احتمال شکست خوردن وجود دارد، اما به نوعی احساس می کنم که انتقام این شکست را در دو دیدار باقیمانده خواهیم گرفت.»

با این حال، باید دید که آیا این وفاداری اسپانیا به بازی تهاجمی و ارائه فوتبال زیبا منجر به موفقیت آنها در جام جهانی امسال خواهد شد. اسپانیایی ها همواره از نظر مالکیت توپ بر حریفان خود برتری داشته اند، اما این مساله در بازی مقابل تیم های آمریکا و یا سوئیس منجر به برتری آنها از نظر نتیجه نشده است.

دلیلش هم آسیب پذیری اسپانیا روی ضدحمله ها است، چرا که آنها در دو جناح خط دفاعی خود، جایی که سرخیو راموس و کاپدویا توپ می زنند با مشکل روبرو هستند. این دو بازیکن، به خصوص سرخیو راموس به طور ذاتی میل به کارهای تهاجمی دارند و در هنگام دفاع سخت می توان آنها را در پست های خودشان یافت.

سرخیو راموس در رئال مادرید هم همواره با نفوذهای بی پروای خود باعث می شود تا سمت راست خط دفاعی این تیم بسیار آسیب پذیر باشد. از طرفی عدم وجود یک هافبک کاملاً تدافعی (بوسکتس، شابی آلونسو و ژاوی هیچکدام خصوصیات کاملاً دفاعی ندارند) هم مزید بر علت شد.

 اسپانیا باخت چون گل نزد

در تمام طول 90 دقیقه تیم ملی اسپانیا 74 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت و تنها 24 درصد باقیمانده نصیب سوئیسی ها شد. اسپانیا 25 شوت روانه دروازه حریفش کرد که تنها 5 عدد آن در چهارچوب بود و بازیکنان سوئیس هم توانستند 2 شوت از 9 شوت خود را به سمت چهارچوب بزنند که یکی از آنها به تور دروازه اسپانیایی ها راه پیدا کرد. حتی ضربات کرنر هم از برتری 12 بر 2 اسپانیا خبر می داد، اما سخت می توان قبول کرد که با همه اینها شاگردان دل بوسکه نتوانستند راهی به دروازه حریف پیدا کنند.

یک بار دیگر عدم هماهنگی بین شابی آلونسو و ژاوی که دو سبک متفاوتی از فوتبال را ارائه می دهند به چشم آمد، درست مثل زوجی همچون استیون جرارد و فرانک لمپارد در تیم ملی انگلیس که هیچگاه نتوانستند در تیم ملی کنار یکدیگر بدرخشند.

 ژاوی در یورو 2008 هم همواره در کنار مارکوس سنا به میدان می رفت و کاملاً واضح است که او هنوز نتوانسته به هماهنگی لازم به آلونسو دست یابد و باالعکس. از طرفی، فرناندو تورس که از دقیقه 61 به جای بوسکتس به میدان رفت پس از چند ماه آسیب دیدگی که مدام او را آزار می داد پا به توپ شده بود و در همان دقایق ابتدایی حضورش آشکار بود که نمی توانست مانند گذشته از توانایی هایش استفاده کند.

حتی داوید ویا هم به هیچ وجه در حد و اندازه های خودش ظاهر نشد و نتوانست انتظارها را برآورده کند. با این حال، باید این نکته را در ذهن داشت که شاید شکست مقابل سوئیس تا حدودی بار فشار زیاد بر روی بازیکنان اسپانیا را کاهش داد و اکنون آنها تمامی توان خود را برای پیروزی در دو دیدار باقیمانده برابر هندوراس و شیلی به کار خواهند گرفت تا ثابت کنند که حرفی برای گفتن در جام جهانی امسال دارند.

شکست مقابل سوئیس خود مساله ای است که هم اکنون انگیزه اسپانیایی ها را دوچندان خواهد کرد، چرا که آنها به هیچ وجه نمی خواهند خیلی زود از دور رقابت ها کنار بروند.

کسی چه می داند؟ شاید همین اسپانیا تا فینال هم پیش رفت و آن وقت است که یک بار دیگر به خاطر می آوریم جام جهانی رقابت لحظه هاست و تیمی قهرمان می شود که طی یک ماه حضور در رقابت ها حداکثر آمادگی را داشته باشد، حتی اگر قبل و بعد از جام جهانی عملکرد ناامید کننده ای از خود نشان بدهد. جام جهانی جایی است که ریزترین مسائل سرنوشت کامیاب ها و ناکامان را رقم می زنند.