مقاومت در مقابل ممنوعيت خروس بازي

 
 در حالي که خروس بازي و جنگ خروس ها در آمريکا در حال برچيده شدن است، فعالان طرفدار حقوق حيوانات تمرکز خود را بر پورتوريکو - منطقه يي در امريکا که در آن نبردهاي خونين علاوه بر سنتي محبوب تجارت پررونقي است - معطوف کرده اند.

به گزارش اعتماد ، نبرد خروس ها در 49 ايالت امريکا غير قانوني بود و فرماندار لوئيزيانا هفته گذشته قانوني را به تصويب رساند که نبرد پرنده ها و هر حيوان ديگر از آگوست 2008 جرم به حساب آمده و مجازات سنگيني در پي خواهد داشت. نيومکزيکو نبرد خروس جنگي ها را از 15 ژوئن ممنوع اعلام کرد.

با اين وجود در پورتوريکو هيچ نشانه يي از تلاش براي منع اين بازي ها نيست. نبرد خروس جنگي ها چنان در اين منطقه طرفدار دارد که قانونگذاران آن اين بازي خونبار را حق فرهنگي ساکنان آن بيان کرده اند.

کارلوس مونيا قانونگذاري که قانون آزادي خروس بازي در پورتوريکو را تصويب کرد، گفت؛ «افراد زيادي هستند که واقعاً به اين بازي عشق مي ورزند. البته ما اجازه نخواهيم داد تا خروس باز ها از اقصي نقاط دنيا براي سرگرم کردن خود به اين مکان بيايند. اين بازي تنها براي محلي ها آزاد است و خارجي ها حق شرکت در آن را ندارند.»

در کلوپ گلاسيتو در خارج از «سن جووان» يکي از 103 زمين مجوزدار خروس بازي واقع شده است. روز گذشته در اين کلوپ يکي از باشکوه ترين مسابقات خروس بازي برگزار شد. دو خروس قهرمان که به پاهاي آنها تيغ بسته شده بود به جان هم افتادند و همديگر را خونين کردند تا اينکه يکي از آنها از شدت خونريزي جان باخت. مکسيمو کرامه يکي از دست اندرکاران برگزاري نبرد خونين خروس جنگي ها در حالي که مشغول وزن کردن يک خروس جنگي در رژه پرندگان بود، گفت؛ «نبرد خروس ها يکي از سنت هاي تغيير ناپذير اهالي پورتوريکو است. مردم به اين بازي علاقه دارند و آن را بخشي از هويت خود مي دانند.»

البته علاقه مردم به اين مسابقات به معني خلاص شدن آنها از فشارهاي گروه هاي طرفدار حقوق حيوانات نيست. هنوز هم افراد زيادي در پورتوريکو وجود دارند که اين مسابقات را نشانه توحش مي دانند.

سخنگوي سازمان دفاع از حقوق حيوانات امريکا گفت؛ «مسابقات خونين حيوانات در تمام ايالت هاي امريکا ممنوع شده است.

اکنون نوبت پورتوريکو رسيده تا دست از خوي وحشي گري خود بردارد و اين مسابقات را غيرقانوني اعلام کند.»

واين پاسل سخنگوي انجمن انساني امريکا بيان داشت؛ گروهي قرار است بر برگزاري اين مسابقات در پورتوريکو نظارت کنند تا مطمئن شوند اين مسابقات قوانيني که به تازگي وضع شده از جمله ممنوعيت خريد و فروش پرندگان جنگي و خروس ها را نقض نمي کند. جرج بوش رئيس جمهور امريکا اين قانون را در ماه مه به مجلس برد و به تصويب رساند.

پاسل در گفت وگويي تلفني بيان داشت؛ «ما در تلاش براي قانع کردن اهالي پورتوريکو براي دست برداشتن از اين خشونت بي دليل هستيم. البته قانع کردن آنها کار راحتي نيست و آنها چندان علاقه يي به کنار گذاشتن نبرد خونبار خروس ها که سال ها است در بين اقوام شان جريان دارد، ندارند.»

بعضي از جامعه شناسان معتقدند حاميان حقوق حيوانات و سياستمداران نمي توانند ظرف چند سال اين بازي را که بيش از 5 قرن پيش از طريق کلوني اسپانيايي هاي ساکن کارائيب وارد خاک وطن شان شد از گوشت و خون اين مردم بيرون کنند.

نکته بسيار جالب اين است که حتي ساکناني که خود علاقه يي به تماشاي نبرد خروس جنگي ها ندارند آن را به چشم يک افتخار ملي و نماد وطن خود مي دانند و نسبت به آن تعصب به خرج مي دهند.

ناگفته نماند که اقتصاد در اين وسط نقش مهمي بازي مي کند. صنعت خروس جنگي پورتوريکو حدود پنج هزار نفر را به طور مستقيم و غير مستقيم به استخدام خود درآورده است و هزينه هاي آن از طريق 25/1 ميليون طرفدار پروپاقرص اين ورزش که همه بليت هاي آن را مي خرند تامين مي شود.

از حدود صد هزار نبرد خروس ها در سال رقمي بيش از 400 ميليون دلار تنها از فروش بليت ها به دست مي آيد.

به علاوه تماشاچيان بسياري از سرتاسر امريکا که خروس بازي در آن منع شده براي ديدن جنگ خروس ها به پورتوريکو مي آيند که سود قابل توجهي از اين طريق نصيب ساکنان اين منطقه مي شود.

اندرو رابرتسون 19 ساله گردشگر کانادايي که به همراه هم دانشکده يي هاي خود در يکي از مسابقات خروس بازي شرکت کرده بود بيان داشت بهترين قسمت سفر او حضور در اين مسابقات بوده و او قصد دارد در دوران اقامتش در اين منطقه مجدداً به ديدن اين مسابقات بيايد. يکي از گردشگران ساکن مونترال نيز گفت؛ «اين مسابقات درست شبيه رقابت بوکس در ميدان است. البته با اين تفاوت که به جاي انسان ها حيوان ها زخمي مي شوند.»

وي همچنين افزود؛ «در مسابقات بوکس هيچ يک از شرکت کنندگان جان خود را از دست نمي دهند؛ ولي اغلب در رقابت هاي بين خروس ها يکي از حيوانات جان خود را از دست مي دهد. اما مگر جان يک خروس چه ارزشي دارد؟»

تماشاخانه

از کودکی برخی مردهای ایرانی تا قفس سرباز پارسی / لگدی که معنای زیادی پیدا کرد (فیلم)

فیلمی ناب از بازار تهران در حدود ۱۲۰ سال قبل / لباس پوشیدن مردان و زنان تهرانی جالب است (فیلم)

فیلم های دیگر