همه قانون را دور می زنند جز فرهاد

سایت گل- محبوب ترین بازیکن یک دهه اخیر استقلال، بعد از ثبت قراردادش در هیات فوتبال با انگشت عدد 4 را نشان می دهد و بلافاصله به پیشواز دربی ششم بهمن می رود تا کری خوانی را برای پرسپولیسی ها شروع کند. فرهاد مجیدی خوب می داند چطور باید عطش تماشاگران روی سکو را برای فریاد زدن نامش حفظ کند و شاید اگر در انتخاب شماره پیراهن محدودیتی نداشت، برای نیم فصل دوم لیگ، شماره 4 را به تن می کرد. اما انگار ماجرای طولانی پیوستن «هفت محبوب» به اردوی آبی ها تمامی ندارد.

بیست و چهار ساعت بعد از پیوستن فرهاد مجیدی به استقلال، گروهی از دوستان مطبوعاتی با بررسی آیین نامه نقل و انتقالات و مرور بند بند آن به این نتیجه رسیده اند که این قرارداد به صورتی غیرقانونی ثبت شده و اول می بایست قرارداد «لیام ردی» و یا «رودریگو توزی» فسخ می شده و بعد فرهاد اجازه می یافته به استقلال برگردد. بحث بر سر قانونی بودن و یا نبودن ثبت این قرارداد را به کارشناسان حقوقی مطلع به آیین نامه واگذار می کنم اما جنجالی که روز یکشنبه در فضای سایبری به راه افتاد، از سه منظر قابل بررسی است:

اول: در فوتبالی که از صدر تا ذیل اش مملو از بی قانونی و تخلف و دروغگویی و پرده پوشی است، دغدغه های قانونمداری ما معطوف به این می شود که «چرا اول اسم فلانی را خط نزدید، بعد اسم آن یکی را نوشتید؟» در فوتبالی که رئیس و نایب رئیس فدراسیونش به خاطر دو شغله بودن، به زعم سازمان بازرسی کل کشور به طور «غیر قانونی» بر صندلی ریاست و مدیریت تکیه کرده اند، زوم کردن بر ماجرای ثبت قرارداد فرهاد مجیدی، مصداق «رها کردن کت و چسبیدن به دکمه» است.

اگر سینه زدن زیر عَلَم قانون، خوب است چرا سراغ منابع مالی باشگاه ها نرویم؟ مگر در قانون بودجه تصریح نشده بود، تخصیص بودجه دولتی به باشگاه های فوتبال «ممنوع» است؛ کدام باشگاه لیگ برتری، از کمک های دولتی استفاده نمی کند؟ دوستانی که علاقمند به تفحص در آیین نامه هستند، بد نیست یک بار اساسنامه خنده دار باشگاه های لیگ برتری که هر سال برای کنفدراسیون آسیا ارسال می شود را هم مطالعه کنند. از باشگاه ها که بگذریم، ورزشگاه دستغیب شیراز که فاقد کمترین امکانات برای برگزاری یک مسابقه فوتبال است، به چه پشتوانه ای میزبان بازی های لیگ برتر می شود؟ انگار تاکید بر رعایت قانون خوب است، اما فقط وقت هایی که هزینه نداشته باشد!

دوم: به محض اینکه خبری با این مضمون منتشر می شود، گروهی فریاد «وا مصیبتا» سر می دهند و از «تبعیض» می گویند. از اینکه همه امکانات در اختیار استقلال و پرسپولیس است و بقیه تیم ها مظلوم واقع می شوند. چیزی شبیه قصه گرگ ظالمی که همیشه گرسنه است و شنگول و منگول و حبه انگور، بی پناه چاره ای جز دریده شدن ندارند. ژست چپ گرایی، آن هم به شعاری ترین شکل ممکن، در فوتبال کم طرفدار ندارد. از دکتر حمیدرضا صدر که هر هفته در رسانه ملی، از تیم های متمول غولی می سازد که خون باشگاه های کوچک را می مکند تا عادل فردوسی پور که سوال کلیشه ای «اگر استقلال و پرسپولیس بودند، همین تصمیم را می گرفتید؟» ترجیع بند همه برنامه هایش شده.

 ای کاش این دوستان به طور دقیق و با مصداق مشخص کنند «کدام تبعیض؟». اگر معیار، منابع مالی باشد، استقلال و پرسپولیس نسبت به تیم هایی مثل سپاهان و مس کرمان، تیم های فقیرتری هستند. ملوان و سپاسی و تراکتورسازی هم نیستند که بازیکن سرباز جذب کنند. اگر حرف زیرساخت و امکانات است که حتی تیم های کم تماشاگری مثل نفت و پیکان تهران، سایپای البرز و ذوب آهن وضعیت بهتری دارند. زمین تمرین اختصاصی مجهز دارند، سالن بدنسازی و استخر و سونا و...  استقلال و پرسپولیس بازیکن میلیاردی جذب می کنند، یکی بگوید رقم قرارداد بقیه تیم ها چگونه است؟ این کدام مدل از تبعیض است که جمع افتخارات یک دهه اخیر استقلال و پرسپولیس، با سپاهان برابری نمی کند؟

سوم: تا همین چند سال پیش، در تریبون های رسمی ما، فوتبال کشورهای جنوبی حاشیه خلیج فارس به خاطر نداشتن تماشاگر به سخره گرفته می شدند. هر وقت حرف از «مزیت نسبی« می شد، با غرور می گفتیم عرب ها برای اینکه تماشاگر جذب کنند، جایزه می گذارند و «مردم عاشق فوتبال» ما بی مزد و منت، استادیوم ها را پر می کنند. این روزها، سکوهای خالی استادیوم ها جایی برای تمسخر همسایه ها باقی نمی گذارد. وقتی که مجموع تماشاگران یک هفته لیگ، به عدد 30 هزار نفر نمی رسد، این فرضیه محتمل می شود که «بحران آینده فوتبال ایران، بحران تماشاگر است»

 بیست و پنج سال پیش، بازی دو تیم دارایی و ستاد مشترک در جام باشگاه های تهران در ورزشگاه امجدیه، میزبان 30 هزار تماشاگر بود و حالا در بازی های حساس سپاهان- استقلال (در فولاد شهر) و ملوان- پرسپولیس (در انزلی) استادیوم های ده پانزده هزار نفری، پر نمی شود. در چنین شرایطی، بازگشت فرهاد مجیدی به فوتبال ایران، حتی اگر هزار نفر به تماشاگران حاضر در استادیوم اضافه کند، اتفاق مثبتی است. اتفاقی که با ریز شدن در آیین نامه و بهانه های بنی اسرائیلی، جور در نمی آید.

                   برای خواندن سایر خبرهای ورزشی کلیک کنید