.png "عصر ایران")
۳۰ فروردين ۱۴۰۳
به روز شده در: ۳۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۲۳:۵۳
لحظه پیوستن روباه مادر به توله‌اش در ولنجک تهران (فیلم) سوريه جنگي براي آيندگان
روزنامه آفرینش نوشت:
جنگ و درگيري نظامي سوريه به ويرانه‌اي تبديل كرده و مردم آنها تحت عنواين مهاجران و جنگ زدگان تروريست، آواره شهرها و كشورهاي ديگر نموده است. تروريست‌هاي داعش و ديگر گروهاي تكفيري از يك سو، ائتلاف‌هاي نظامي به سركردگي آمريكا و روسيه از سوي ديگر و جاه طلبي‌هاي تركيه براي سهم خواهي از سرزمين شام در كنار حمايت‌هاي مالي و نظامي اعراب براي نابودي حكومت دمشق، بر وخامت اوضاع افزوده است و عملا نشان از تضاد منافع در ميان مداخلان دارد.
آمريكا و روسيه درپي رقابت‌هاي ابرقدرتي خود سوريه را به ميدان نبردي تبديل كرده‌اند كه هر روز در آن ارز اندام مي‌كنند. يك روز جنگنده‌هاي ائتلاف آمريكا به بهانه سركوب تروريست زيرساخت‌ها و نقاط حساس حكومت دمشق را بمباران مي‌كند و روز ديگر بمب افكن‌هاي روسي به بهانه نابود كردن داعش خانه‌ها و ساختمان‌هاي شهري را هدف قرار مي‌دهند تا تروريست‌ها را به عقب برانند. اما عملاً شهرها و خانه‌هاي مردم سوريه درحال نابودي است و فرقي نمي‌كند آمريكا مسبب آن بوده يا سوريه.
اين رقابت و خصومت ميان دو ابرقدرت به عينه خود را در شوراي امنيت نشان داده است. تاكنون شش بار پيش نويس قطعنامه‌هاي توقف جنگ و آتش بس از سوي روسيه و چين در شوراي امنيت وتو شده و اين بيانگر شدت اختلافات در حل بحران سوريه مي‌باشد. درهمين راستا شاهد تصويب قطعنامه آتش بس سوريه در مجمع عمومي سازمان ملل بوديم. قطعنامه‌اي كه سياسي بودن آن به وضوح قابل مشاهده بود و از سوي آمريكا و متحدانش براي تحت فشار گذاشتن روسيه و ديگر كشورهاي حاضر درجنگ سوريه به رأي گذاشته شد.
دربخشي از قطعنامه تقاضاي آتش بس فوري در تمامي مناطق تحت محاصره در سوريه از جمله حلب مطرح شده است كه خود به وضوح نشان دهنده جهت دار بودن اين قطعنامه است چرا كه درهيچيك از بندهاي آن به برخورد با تروريست‌ها و نابودي داعش اشاره‌اي نشده است.
تاكنون بارها مشاهده كرده‌ايم، هربار كه ارتش و نيروهاي مقاومت در سوريه پيش روي چشمگيري داشتند، آمريكا و متحدان غربي و عربي آن از طرق مختلف همچون مطرح كردن آتش بس، ارسال سلاح درقالب كمك‌هاي انساني، افزايش حمايت‌هاي مالي و ... درصدد تعديل شرايط ميداني برآمدند. درهمين راستا بار ديگر شاهد افزايش تحريم‌ها از سوي اتحاديه اروپا برعليه سوريه هستيم.
به نظر مي‌رسد تمام اين تحريم‌ها، قطعنامه‌ها و مداخلات نظامي براساس يك سياست كلي است كه در آن قرار است روسيه، ايران، عراق، حزب الله و ديگر نيروهاي مقاومت در وضعيت نگه داشته شوند كه هيچ پيروزي مشخصي در آن حاصل نشود. اگر امروز حلب در محاصره ارتش سوريه درآمده، از سوي ديگر شاهد بازگشت داعش به شهر پالميرا هستيم كه چند ماه پيش با كمك نيروهاي روسيه آزاد شد و درآن جشن و پايكوبي برپا شد!. به فرض اينكه حلب آزاد شد، آيا داعش و ديگر تروريست‌ها و تفكري كه پشت اين جريان قرار دارد پايان مي‌يابد؟!. اصلي ترين هدف آمريكا براي فرسايشي شدن جنگ سوريه افزايش هزينه‌ها و نهايتاً تضعيف رقيب ديرين و دشمنان منطقه‌اي همچون ايران و حزب الله مي‌باشد. لذا بايد تحولات سوريه را جنگي براي آيندگان دانست، چرا كه تبعات اين ويراني‌ها و حضور تروريست‌هاي تكفيري در اين كشور به آساني و يا با جنگ و نظامي گري از بين نخواهد رفت.
جداي از رقابت ميان دو ابرقدرت جهاني، بايد مراقب بود كه اين جنگ فرسايشي موجب فرسايش توان داخلي ايران نگردد. چرا كه جنگ فعلي مسلماً پيروز قاطعي نخواهد داشت و بار هزينه‌هاي آن دامن ايران را خواهد گرفت. لذا بايد ضمن حركت‌هاي نظامي در ميدان نبرد در صدد بهبود روابط و تعامل با كشورهاي منطقه بود تا از ميزان دشمني‌ها و مخالفت‌ها برعليه كشورمان كاسته شود و راهكارهاي سياسي را جايگزين مداخلات نظامي نماييم.
جنگ و درگيري نظامي سوريه به ويرانه‌اي تبديل كرده و مردم آنها تحت عنواين مهاجران و جنگ زدگان تروريست، آواره شهرها و كشورهاي ديگر نموده است. تروريست‌هاي داعش و ديگر گروهاي تكفيري از يك سو، ائتلاف‌هاي نظامي به سركردگي آمريكا و روسيه از سوي ديگر و جاه طلبي‌هاي تركيه براي سهم خواهي از سرزمين شام در كنار حمايت‌هاي مالي و نظامي اعراب براي نابودي حكومت دمشق، بر وخامت اوضاع افزوده است و عملا نشان از تضاد منافع در ميان مداخلان دارد.
آمريكا و روسيه درپي رقابت‌هاي ابرقدرتي خود سوريه را به ميدان نبردي تبديل كرده‌اند كه هر روز در آن ارز اندام مي‌كنند. يك روز جنگنده‌هاي ائتلاف آمريكا به بهانه سركوب تروريست زيرساخت‌ها و نقاط حساس حكومت دمشق را بمباران مي‌كند و روز ديگر بمب افكن‌هاي روسي به بهانه نابود كردن داعش خانه‌ها و ساختمان‌هاي شهري را هدف قرار مي‌دهند تا تروريست‌ها را به عقب برانند. اما عملاً شهرها و خانه‌هاي مردم سوريه درحال نابودي است و فرقي نمي‌كند آمريكا مسبب آن بوده يا سوريه.
اين رقابت و خصومت ميان دو ابرقدرت به عينه خود را در شوراي امنيت نشان داده است. تاكنون شش بار پيش نويس قطعنامه‌هاي توقف جنگ و آتش بس از سوي روسيه و چين در شوراي امنيت وتو شده و اين بيانگر شدت اختلافات در حل بحران سوريه مي‌باشد. درهمين راستا شاهد تصويب قطعنامه آتش بس سوريه در مجمع عمومي سازمان ملل بوديم. قطعنامه‌اي كه سياسي بودن آن به وضوح قابل مشاهده بود و از سوي آمريكا و متحدانش براي تحت فشار گذاشتن روسيه و ديگر كشورهاي حاضر درجنگ سوريه به رأي گذاشته شد.
دربخشي از قطعنامه تقاضاي آتش بس فوري در تمامي مناطق تحت محاصره در سوريه از جمله حلب مطرح شده است كه خود به وضوح نشان دهنده جهت دار بودن اين قطعنامه است چرا كه درهيچيك از بندهاي آن به برخورد با تروريست‌ها و نابودي داعش اشاره‌اي نشده است.
تاكنون بارها مشاهده كرده‌ايم، هربار كه ارتش و نيروهاي مقاومت در سوريه پيش روي چشمگيري داشتند، آمريكا و متحدان غربي و عربي آن از طرق مختلف همچون مطرح كردن آتش بس، ارسال سلاح درقالب كمك‌هاي انساني، افزايش حمايت‌هاي مالي و ... درصدد تعديل شرايط ميداني برآمدند. درهمين راستا بار ديگر شاهد افزايش تحريم‌ها از سوي اتحاديه اروپا برعليه سوريه هستيم.
به نظر مي‌رسد تمام اين تحريم‌ها، قطعنامه‌ها و مداخلات نظامي براساس يك سياست كلي است كه در آن قرار است روسيه، ايران، عراق، حزب الله و ديگر نيروهاي مقاومت در وضعيت نگه داشته شوند كه هيچ پيروزي مشخصي در آن حاصل نشود. اگر امروز حلب در محاصره ارتش سوريه درآمده، از سوي ديگر شاهد بازگشت داعش به شهر پالميرا هستيم كه چند ماه پيش با كمك نيروهاي روسيه آزاد شد و درآن جشن و پايكوبي برپا شد!. به فرض اينكه حلب آزاد شد، آيا داعش و ديگر تروريست‌ها و تفكري كه پشت اين جريان قرار دارد پايان مي‌يابد؟!. اصلي ترين هدف آمريكا براي فرسايشي شدن جنگ سوريه افزايش هزينه‌ها و نهايتاً تضعيف رقيب ديرين و دشمنان منطقه‌اي همچون ايران و حزب الله مي‌باشد. لذا بايد تحولات سوريه را جنگي براي آيندگان دانست، چرا كه تبعات اين ويراني‌ها و حضور تروريست‌هاي تكفيري در اين كشور به آساني و يا با جنگ و نظامي گري از بين نخواهد رفت.
جداي از رقابت ميان دو ابرقدرت جهاني، بايد مراقب بود كه اين جنگ فرسايشي موجب فرسايش توان داخلي ايران نگردد. چرا كه جنگ فعلي مسلماً پيروز قاطعي نخواهد داشت و بار هزينه‌هاي آن دامن ايران را خواهد گرفت. لذا بايد ضمن حركت‌هاي نظامي در ميدان نبرد در صدد بهبود روابط و تعامل با كشورهاي منطقه بود تا از ميزان دشمني‌ها و مخالفت‌ها برعليه كشورمان كاسته شود و راهكارهاي سياسي را جايگزين مداخلات نظامي نماييم.
نظرات کاربران
لینک کوتاه: کپی لینک
شنیده شدن صدای انفجار در ایلات دیدار امیرعبداللهیان و آنتونیو گوترش سیل در امارات، انجام پروازهای فرودگاه امام به دبی را متوقف کرد امیرعبداللهیان: پاسخ نظامی ایران به حمله اسرائیل صرفاً عملیاتی محدود و حداقلی بود ورود دادستان شهریار به افزایش نجومی اجاره واحدهای تجاری غرق شدن یک کودک ۱۰ ساله بر اثر آبگرفتگی بارندگی در داراب استان فارس رکورد تاریخی جانشین بیرانوند: 4 بازی بدون گل خورده سخنگوی سپاه : ادعای آسیب دیدن ساختمان نیروگاه دیمونا عملیات روانی است امید عالیشاه: مصدومیت؟ چیز خاصی نیست نتانیاهو : موجودیت اسراییل در خطر است سرمربی تیم فوتبال صنعت نفت آبادان: خاک بر سر ما با این فوتبالی که بازی می کنیم! آمریکا عضویت فلسطین در سازمان ملل را وتو میکند پنالتی پرسپولیس مقابل صنعت نفت درست بود؟ سرمربی پرسپولیس: نتیجه ۳ بر صفر عالی است خبرنگاران آبادانی نشست سرمربی پرسپولیس را تحریم کردند
وبگردی