نزدیک به 70 درصد از 334 گونه موجود در این فرورده در استرالزی، که شامل استرالیا، گینه نو و جزایر نزدیک به آنها می‌شود، یافت می‌شوند و 100 جانور دیگر باقی‌مانده نیز ساکن قاره آمریکا هستند.

دانشمندان در صحرای استرالیا گونه‌ای را کشف کردند که تصور می‌شد 100 سال پیش منقرض شده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، گونه‌ای از کیسه‌داران موسوم به مولگارای دم‌یالدار که تصور می‌شد بالغ بر یک قرن است که منقرض شده‌اند، در صحرای استرالیا کشف شد.

کیسه‌داران(Marsupialia) فرورده‌ای از پستانداران هستند که مشخصه‌شان دارا بودن یک کیسه در بدن است که در آن نوزادان خود را بزرگ می‌کنند. همانندی آنها با دیگر پستاندارانی که در فرورده جفت‌داران طبقه‌بندی می‌شوند، در این است که هر دو زنده‌زا هستند و این آنها را از تک‌سوراخیانی چون نوک‌اردکی و مورچه‌خورک متمایز می‌کند.

با این حال برخلاف دیگر پستاندارانی که فرزندان خود را در شکلی کامل با دارا بودن اعضای زیستی به دنیا می‌آورند، کیسه‌داران نوزادانی کم‌ رشدیافته به دنیا می‌آورند که به هیچ وجه قادر به زندگی در دنیای طبیعی بیرون نیستند و ناچارند به درون کیسه مادر بروند تا از شیر مادر تغذیه کنند.

از دیدگاه تکامل، کیسه‌داران نمونه‌ای یکتا و مهم از چگونگی خو گرفتن به طبیعت و زادآوری را به نمایش می‌گذارند.

از شناخته شده‌ترین کیسه‌داران می‌توان به کانگورو، کوآلا، وامبت، و شیطان تاسمانی اشاره کرد.

به جز صاریغ ویرجینیا که در آمریکای شمالی نیز یافت می‌شود، دیگر کیسه‌داران همگی در نیم‌کره جنوبی زندگی می‌کنند.

بیشتر آنها در آمریکای جنوبی به سر می‌برند و تنها 13 گونه در آمریکای مرکزی زندگی می‌کنند.

پدید آمدن تبادل بزرگ در دوران پالئوسن باعث هجوم پستانداران جفت‌دار به آمریکای جنوبی و انقراض گونه‌های بسیاری از کیسه‌داران شد.

هنگامی که مولگارای دم‌یالدار در سراسر بیابان‌های استرالیا گسترده شد، عمدتا توسط خرگوش‌های وحشی، گربه‌ها و روباه‌ها کشته شدند.

این کیسه‌دار شکارچی گوشت‌خوار در طول یک قرن در نیوساوث‌ولز دیده نشده بود، اما محققان محیط زیست از یکی از دانشگاه‌های سیدنی اخیرا این موجودات را دوباره در این منطقه در صحت و سلامت یافتند.

مولگارای دم‌یالدار اگرچه در نگاه اول به نظر می‌رسد که یک موش است، اما بیشتر به شیطان تاسمانی نزدیک است.

این کیسه دار گوشت‌خوار با خزهای به رنگ شن که بدنش را پوشانده و یال سیاهی که روی دم خود دارد و نام خود را از آن گرفته است، پستانداران کوچک، خزندگان و حشرات را شکار می‌کند.

مولگارا همانند بسیاری دیگر از گونه‌های بومی استرالیا پس از ورود اولیه اروپایی‌ها و وارد شدن خرگوش‌های وحشی و روباه‌ها به استرالیا، تلاش کرد زنده بماند.

شکار توسط روباه‌ها و رقابت با خرگوش‌های وحشی برای تصاحب زمین، جمعیت باقی‌مانده از مولگاراها را به دورافتاده‌ترین نقاط استرالیا راهی کرد. تا اینکه این موجودات در حدود 100 سال پیش در نیوساوث‌ولز منقرض شده فرض شدند.

اکنون یک پروژه حفاظت از گونه‌های نادر در استرالیا، به خصوص مولگارا در حال شکل‌گیری است.

"جیمی نوریس"، مدیر پارک‌های ملی و حیات وحش می‌گوید: هدف این پروژه بازگرداندن گونه‌هایی از پستانداران است که بیش از 90 سال است در زیستگاه طبیعی خودشان در پارک ملی استورت(Sturt) دیده نشده‌اند.

وی افزود: خرگوش‌ها، گربه‌ها و روباه‌ها توسط کشیدن حفاظ از دسترسی به 20 کیلومتر مربع از پارک ملی استورت محروم می‌شوند تا گونه‌های در معرض خطر در امان باشند.

طی چند دهه گذشته، شکار باعث کاهش تعداد گربه‌های وحشی و روباه‌ها شده است، در حالی که ویروس‌ها به کنترل جمعیت خرگوش‌ها کمک کرده‌اند. در نتیجه، جمعیت مولگارا در این مناطق به حالت عادی بازگشته است و قلمرو آن گسترش یافته است.

خوشبختانه برنامه‌های حفاظتی به تثبیت جمعیت گونه‌های مختلف کمک کرده است.

"ریس پدلر"، هماهنگ کننده پروژه‌های حفاظتی می‌گوید: سال آینده ما باید شروع به ریشه‌کنی حیوانات شکارچی و خرگوش‌ها از یک منطقه بزرگ کنیم که بدون شک به مولگاراها کمک خواهد کرد.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه