روز عقیم تیاتر

عصر ایران؛ روح الله صالحی- لبخند های رشید پور را که کپی پیست کردند جای متانت لج درآور حیدری، گفتیم این بار شاید صندلی داغی از لابه لای گفتگوی خاص با رئیس جمهور بیرون بیاید.

رنگین کمانی از مطالبات مردم ،روی شش های بی رمق سنگینی می کند. از هوای بی هوایی اهواز که در تمام نوستالژی های دهه شصت ما جا خوش کرده ،آغشته به مارش پر غرور پیروزی تا همین ساختمان مدور تئاتر شهر چهار راه ولیعصر ،بسیار کنارش خستگی سفر را از تن کنده ایم.

دل مان می خواست روحانی فقط این بار تکرار نکند و چیزهایی بگوید که نقد و انتقاد نباشد بلکه راه کاری بگوید که دل مان غنج برود برای یک آفتاب گرفتن از سر خوشی ها، اما انگار این برنامه کپی قبلی ها بود که امید را فقط از طریق گفتن، می خواست توی دست و پای ها بدمد.

امید صورتک خندانی بود که لابه لای فریادهای انتخاباتی دست به دست می شد و هر کاندیدا این امید را رنگی و طعمی می داد. چربش امید روحانی لابه لای چرایی لغو کنسرت موسیقی در مشهد، لعاب زیادی داشت.

دقیقا پیش از شروع لبخند و انگشت روی لب های رشیدپور مشکی پوش، قرار بود در جشنواره بین المللی تئاتر فجر، نمایش روز عقیم نوشته و کار حسین کیانی به روی صحنه برود که با نامه شورای ارزشیابی بر امور نمایش به جبر و یک باره، از جشنواره کنار گذاشته شد و حالا تماشاگران باید بروند بلیت ها را پس بدهند.

تلخی رویداد نمایش مغایر با جشن انقلاب است این چکیده امریه توقف نمایش بود. گویی مدیران فراموش کرده اند ویترین یک ساله تئاتر کشور همین جشنواره تئاتر فجر است که عنوان بین المللی را یدک می کشد.

ویترینی که سبد چین یک ساله تئاتر کشور محسوب می شودو از قضا زبان تئاتر زبان نقد ساختار پنهان جامعه است که تغییری ایجاد کند. تلخی جرم بزرگی است وقتی کیانی، پیش تر نامه زد و نگران این اتفاق احتمالی بود و فرهاد مهندس پور در پاسخ نوشت نگران نباش که چنین اگر شود از دبیری جشنواره بین المللی تئاتر فجر استعفا می دهم و حالا نوشتن متن استعفا دارد از 40 ساعت هم طولانی تر می شود.

نمایش روز عقیم پیش تر، در چند خیابان آن طرف تر، روی صحنه رفت و تماشاگران با رنج مویه زنان نمایش همذات پنداری کرده بودند.



رویداد نمایش روز عقیم را می شود لابه لای مردم همین شهر پیدا کرد.

تلخی جرم بزرگی است و نا خواسته آدم یاد آنتوان آرتو با تئاتر شقاوتش می افتد که تئاتر را طاعون می دانست که تن بدی ها و سیاهی های جامعه می افتد.

این که جشنواره تئاتر را بخواهی با جنگ شادی رتق و فتق کنی چندان شایسته سرزمینی نیست که هر کدام ،چند کارتن تلخی توی دل تلنبار کرده اند و امری بدیهی است که وقت تماشای هم به دروغ لبخند رد و بدل نشود.

در این که تئاتر برای بسیاری مهم نیست و دست و پا گیر شده است به این برمی گردد که سر به زیر به چند جمله معروف جهانی دل خوش کرده که می گوید تأتر مهم است به سان کشف آتش یا تئاتر چیزی شبیه نان است.

هنوز اتفاقی تلخ نیفتاده است که به یک باره عزیز شمرده شود. سانچی و پلاسکو باعث شد بخشی از جامعه را تا مدت ها روی دل دست به دست کنیم. تلخی را هم بگذاریم به حساب قسمت و به لبخند های رشید پور رنگی پوش حالا خورشید سینه سپر کنیم که همه چیز خوب است.

وسط قلب تهران، نمایشی، تنها به جرم تلخ بودن و نه دروغ گفتن یا حتی عنوان لهو لعب تعطیل می شود و آب از آب تکان نمی خورد و توی گفتگوی رئیس جمهور با مردم، فرهنگ و شرایطش جای ندارد و ما صبح به جای سلام می پرسیم قیمت دلار امروز چند است؟

تماشاخانه

همه چیز درباره کشفیات مرموز باستان‌شناسی در اصفهان / از کشف یک کوره اعجاب‌انگیز تاریخی تا لوله‌های عظیم آب و فاضلاب ۱۰۰۰ ساله و یک سازه عجیب مسقف احتمالا متعلق به یهودیان (فیلم)

جشن آب یا سال نو تایلندی / ببینید فقط از یک مراسم آب پاشی، تایلند چقدر درآمد داشته‌است (فیلم)

فیلم های دیگر