عصر ایران؛ مصطفی داننده- مشکل کشور کنسرت و فضای مجازی نیست؛ این جمله آشنایی برای همه ماست. هر گاه بحث کنسرت، فضای مجازی و یا ورود زنان به ورزشگاه مطرح میشود از تریبونهای مختلف فریاد زده میشود که درد این کشور، بیکاری جوانان است نه کنسرت رفتن آنها.
بله، بر کسی پوشیده نیست که این روزها دغدغه همه معیشت است. تمام پدران و مادران دوست دارند، فرزندشان کار مناسبی پیدا کند و به قول معروف « دستشان در جیب خودشان باشد.» اما سوالی در این میان مطرح میشود. آیا در کنار مشکلات اقتصادی نمیشود به مسائل فرهنگی و اجتماعی پرداخت؟
آنقدر باید این مسائل در حاشیه باشند تا رسما تبدیل به بحران شوند. جوانان اول انقلاب و یا دهه ۷۰ درگیر رسیدن به آرمانهای خود بودند. انقلاب، جنگ، اصلاحات و … باعث شده بود آنها اندیشهای متفاوت از جوانان امروز داشته باشد.
جوان امروز در کنار تمام مشکلات اقتصادی به دنبال تفریح و جایی برای سپری کردن وقت خود است. این معنا نه مختص جوانان ایران بلکه دربرگیرنده همه جهان است. تفاوت جهان با ما در این است که آنها اجازه میدهند جوان انرژی پنهان خود را در مکانهای فرهنگی و اجتماعی تخلیه کنند.
در ایران اما جوانان به دلیل نبود چنین امکاناتی مجبور هستند انرژی خود را در فضای مجازی و در حال ناسزاگفتن به این و آن صرف کنند. کاش مسئولان کشوری بگویند جوان به کنسرت نرود کجا برود؟ چه برنامهای برای خالی کردن انرژی جوانان طراحی کردهاند؟ کاش پاسخ میدادند برای جوانان مشهدی چه امکاناتی تدارک دیدهاند که آنها زمان را خود را در این مکانهای فرهنگی و اجتماعی سپری کنند.
به قول فرخی:
به وقت جوانی بکن عیش؛ زیرا
که هنگام پیری بُوَد ناتوانی
نکته جالب ماجرا این است که میگویند کنسرت و امثال اینها دغدغه مردم نیست و هر هفته در نماز جمعه یا تریبونهای مانند آن در مورد کنسرت و فضای مجازی حرف زده میشود. واقعا اگر مسئله نیست چرا به آن پرداخته میشود؟
به طور مثال حجت الاسلام محمدتقی پورمحمدی در خطبه های نماز جمعه این هفته مراغه میگوید:« اداره ارشاد و دیگر دستگاه های دولتی که برای برگزاری کنسرت ها بی محتوا و خارج از عرف مجوز صادر می کنند معصوم و بی گناه نیستند و باید در مقابل مردم و انقلاب اسلامی پاسخگو باشند. برخی افراد که به این کنسرت ها می روند از شرایط جسمی و روحی مناسب برخوردار نیستند و نهادهای اجرایی و مرتبط باید به این مشکلات توجه داشته باشند.»
وقتی هر هفته با الفاظی نه چندان شایسته در مورد کنسرت حرف زده میشود، یعنی این مسئله فرهنگی و اجتماعی بخشی از جامعه امروز ایران است.
باید برای آن راهکار ارائه بدهیم و اجازه ندهیم که جوان ایرانی با تمام مشکلات اقتصادی سرخوردگی اجتماعی هم داشته باشد و تصور کند در این کشور حتی اجازه رفتن به یک کنسرت را هم ندارد.
رفتار قهرآمیز تنها باعث میشود، جوانان به راحتی و بدون هیچ زحمتی به سمت درهای خروجی کشور راهنمایی شوند. مواظب باشیم با سختگیریهای فرهنگی نسل سوم خود را از دست ندهیم. ضمن این که در دنیای امروز سرگرمی تنها سرگرمی نیست یک صنعت است و عده ای در این صنعت سرگرم اند و اشتغال تنها در کارگاه و کارخانه تبلور نمی یابد.