عصرایران- دیروز، روز جهانی کودک بود. به این بهانه میخواهیم در 90 دقیقه گفتوگوی امروز در مورد کودکان با هم حرف بزنیم.
زیر بنای شخصیتی کودکان در 6 سال نخست زندگی آنها ساخته و شکل میگیرد و خانوادهها تاثیر زیادی در این شکل دهی دارند.
حالا اگر فرزند دارید، به سوالهای زیر پاسخ دهید و تجربههای خود را با دیگران به اشتراک بگذارید.
1- در این دوران چقدر با کودکان خود حرف میزنید؟
2- نکات اخلاقی را چگونه با آنها در میان میگذارید؟ به صورت مستقیم یا غیر مستقیم؟
3- در تصمیم گیریها خانواده بچهها مشورت میکنید؟
4- در مورد رفتارهایشان چقدر به آنها تذکر میدهید؟
5- در خانه چقدر آزادی عمل دارند؟
6- خاطرهای از رفتار پدر و مادرتان در کودکی با خود دارید که زمینه ساز برخی از مشکلات شما در بزرگسالی شده است.
زمان این گفتوگو 90 دقیقه است. از ساعت 11:00 تا 12:30، نظرات ثبت شده بعد از این ساعت منتشر نخواهد شد.
فکر می کنم کار درستی انجام نمیدم
متاسفانه با توجه به مشکلات اقتصادی اکثر خانواده های ایرانی و درگیری والدین جهت بر طرف نمودن نیازهای معیشتی خود و بچه هایشان ، متاسفانه کمتر با کودکان تعامل داشته و وقت سپری می کنند. که خود نیز درگیر این معزل هستم . ولی من چون فرزند دختر دارم سعی میکنم بیشتر با صحبت کردن در مورد مشکلات و مسایل آن را قانع کنم و خیلی هم جواب داده است.
نکات اخلاقی هم به صورت مستقیم به آن تذکر میدهم و سعی میکنم درجمع دخترم را سرزنش نکنم.
بی اعصاب
تند خو
بی تفاوت
منظور از سنت، مثل قدیم کتک زدن بچه هاست و فحش و ناسزا دادن به آنهاست، به قولی ضایع کردن بچه ها در جمع استو یا چیزهای دیگه
تربیت سنتی قدیمی چیست؟
و اسیری را وزیر کرد؟
به حرف هم آسان نیست. از مشاوران و روانشناسان و روانپزشکان بپرسید.
مشورت و صحبت با کودک باعث افزایش اعتماد به نفسش میشه
متأسفانه میانگین گفت و گو در خانواده های ایرانی کم شده است چون گفت و گو منجر به تعامل و همدلی بیشتر می شود اگر فضای گفت و گو در خانواده ها فراهم نباشد روی کودکان هم تأثیر خواهد گذاشت
کودک احتیاج به دیده شدن و توجه والدین دارد و گفت و گوی چهره به چهره با کودکان بسیار مهم است که خیلی از ما رعایت نمی کنیم.
همینطور ادامه بده، خدا بزرگه
ما با هم صحبت می کنیم و دخترم معمولا ارتباط خوبی با دوستانش داره و درباره اونا حرف میزنه و تاثیر پذیریش از دوستاش خیلی زیاده
دخترم نیازی به مشورت نداره و خودش حتی درمورد ما هم نظر میده به شکلی که من بیشتر لباسام صورتیه.
اما من برای شیوه ی صحیح آموزش و رفتار صحیح با کودک نیاز به آموزش دارم و فکر میکنم غالب افراد هم نیاز به آموزش دارند
پس کم کم این بحثها منتفی میشه
من از همان بدو تولد مدت زیادی را با فرزندانم سپری میکنم و در بازی های آنها مخصوصا دوچرخه سواری و بازی های کامپیوتری با هم اوقات خوشی داریم.
تنها مشکل من زود عصبی شدن است که آنها هم بندرت اتفاق میافتد.
پسر و دخترم بدلیل همین رفتار هردو از فن بیان بالایی برخوردارند و حتی پیشنهاد شده جهت یادگیری گویندگی تحت آموزش باشند.
هر دو درکنار تحصیل مشغول یادگیری زبان و موسیقی هستند.
در اکثر امور همه خانواده تصمیم گیری میکنند.
حتی انتخاب لباس از ابتدا با نظر مساعد فرزندان بوده است.
با سپاس
آنها مشورت کنیم چون آنها را با اعتماد به نفس به بار میاره و صاحب شخصیت میکنه و احساس میکنه در خانواده جایگاه مهمی داره در جامعه هم با مسائل راحت تر برخورد میکند.
بنده هر وقت با کودکم صحبت میکنم ازم میخواد برای تدارک یک مسافرت، پارک و تفریح و... را فراهم کنم و میدانید که همه این موارد نیازمند وقت و هزینه میباشد که متاسفانه بدلیل مشغله کاری و عدم رسیدگی مناسب به کارمندان شرمنده خانواده هستیم و بفرمائید چگونه بنده با کودکم درمورد تحریم، اختلاس،دروغگویی صحبت کنم تا توجیح بشه و بفکر تفریح نباشه؟؟!!! واقعا بدبحال ما و بچه هامون....