عصر ایران ؛ رضا غبیشاوی - یادش بخیر دوران دانش آموزی! وقتی معلم قرار امتحان می گذاشت ما که درس را حاضر نکرده بودیم با دیگر دانش آموزان هماهنگ می کردیم که وقتی معلم آمد به سرعت مساله ای بی ربط و کم اهمیت اما با ظاهری علمی و مهم را مطرح کنیم و همین طور هم می شد و معلم از همه جا بی خبر مشغول جواب دادن به آن سوالات می شد.

هنگامی که معلم به پایان صحبت خود می رسید یکی دیگر از دانش آموزان سوال دیگری را مطرح می کرد و معلم هم همین طور به جواب دادن به سوالات ادامه می داد بدون اینکه متوجه گذر زمان شود و از نقشه از قبل برنامه ریزی شده مطلع باشد.

البته سوالات نیز چالشی و بحث برانگیز انتخاب می شدند طوری که واکنش معلم را برای جواب دادن مشروح به آنها برمی انگیخت. مطالب مطرح شده در پاسخ به سوالات نیز غالبا خارج از درس بود که با خاطرات و نصایح نیز همراه می شود.

این روند ادامه می یافت تا معلم خسته شود و زمان کلاس نیز به اندازه کافی به هدر برود. در این وضعیت معلم تازه یادش می آمد که زمانی برای گرفتن  امتحان وجود ندارد و به این صورت امتحان لغو می شد.

وضعیت حال کشور نیز همین گونه است. جمعی از مسئولان  کشور هراز چندگاهی حرف های غیرمعمول و حساسیت زایی می زنند. دیگر مسوولان و صاحبان تریبون واکنش نشان می دهند و آن ها دوباره جواب می دهد و این روند ادامه می یابد تا ... زمان از دست برود و امتحان لغو شود!

به عنوان مثال همین چند وقت پیش ابتدا اسفندیار رحیم مشایی رئیس دفتر رئیس جمهور گفت: "موسیقی را نمی فهمند می گویند حرام است"  شخصیت های مختلف شروع به واکنش کردند و سخن ها و مطالب متنوعی مطرح شد. مشایی در واکنش دوباره گفت: "موسیقی لهو و لعب و حرام است و دیگر موسیقی ها که حرام نیستند".

در این میان زمان و انرژی صرف شد تا درباره موسیقی و حرام و حلال بودن بحثی شود اما مشایی اصلا به دنبال بحث در این زمینه نبود بلکه او و بسیاری دیگر از مسوولان مثل همان دانش آموزانی هستند که می خواهند نگاه و توجه را از موضوعات اساسی و دارای اولویت کشور منحرف کنند و متاسفانه دیگران هم در این دام  می افتند و شروع می کنند به واکنش نشان دادن و بحث کردن.

اما ببینیم در حالی که مشغول این بحث ها هستیم ، در جهان اطراف مان چه می گذرد؟ در حالی که در ایران، خواص درگیر مجادله بر سر چنین موضوعاتی بودند در عراق موضوع افزایش تولید نفت خام این کشور از دو و نیم میلیون بشکه در روز فعلی به سه میلیون بشکه در سال 2011 و 10 میلیون بشکه در روز در سال 2020 یکی از مهم ترین مباحث بود.

تولید نفت عراق در سال های اخیر رشد صعودی داشته و البته در همین مدت ایران از تولید نفت چهار میلیون و 200 هزار بشکه در روز در سال 84 به حدود سه میلیون و 600 هزار بشکه در روز در حال حاضر رسیده است.

در کشور کوچک همسایه یعنی قطر برنامه ریزی آنها برای کسب میزبانی جام جهانی 2022 با موفقیت همراه شد و علاوه بر آن رسیدن به رکورد تولید سالیانه 77 میلیون تن گاز طبیعی مایع شده (ال ان جی) را جشن گرفتند تا مدعی شوند بزرگترین تولید کننده ال ان جی جهان هستند و این در حالی است که در ایران هنوز حتی یک کارخانه تولید ال ان جی راه اندازی نشده است.

 آن طرف تر هم در شهر دوبي، بيش از 500 هزار نفر در آخرين شب سال 2010 در کنار بلندترين برج جهان يعني برج خليفه به طول 800 متر جمع شدند و با آتش بازي هاي کم نظيري به استقبال 2011 رفتند تا با اين شگرد ، شهر خود را به عنوان يک مقصد توريستي ، براي چند هزارمين بار تبليغ کنند و از اين طريق در آمدهاي هنگفتي را وارد کشور بياباني شان کنند.

اما در ایران مردم در بزرگترین شهر، مشغول تنفس هوای آلوده و نخبگان و صاحبان تریبون نیز گرفتار بحث های بی فایده اند.
متاسفانه هم اکنون در ایران نه صحبتی از توسعه و اجرای چشم انداز 20 ساله می شود و نه کسی سخنی از چالش روند توسعه کشور در مقابل تحریم های بین المللی می کند. ای کاش به جای طرح و مجادله بر سر موضوعات درجه چندم (که در جایگاه خود می توانند مهم نیز باشند) موضوعات اصلی و مهم کشور مورد توجه قرار بگیرد و بر سر آنها بحث شود. ای کاش به جای گیرافتادن در دام ایجاد بحث های  ساختگی و مصنوعی، مباحث پرمغز و مهم توسط خواص دنبال شود.

ما همچنان دچار آفت بزرگي به نام جابجايي اولويت ها هستيم و قافله پيشرفت در جهان معاصر، بي توجه به اين بيماري ما، همچنان در حال حرکت است و چه شتابان هم مي تازد!