به عقيده روانشناسان افرادي كه به تنها ماندن در ساعات طولاني تمايل دارند يا در حال گذار از مرحله سلامت روان به افسردگي هستند و يا اين‌كه افسرده خويي را ترجيح مي‌دهند.

به گزارش شبكه ايران، به هر حال از ديدگاه سلامت رواني افسرده ماندن و زندگي در جوي افسرده مثل ابتلاي فرد به يك اختلال رواني است.

بنابراين اگرچه ممكن است او به افسردگي مبتلا نباشد اما از سلامت رواني متعارف برخوردار نيست.

* يك توصيه مؤثر

توصيه اصلي بر اين است از افرادي كه تمايل به زندگي در اين شرايط دارند خواسته شود تا ابتدا خود، رفتارها و نحوه گرايش به ديگران را از لحاظ معيارهاي سلامت روان بررسي كرده و اگر دريافت كه با آنها فاصله زيادي دارد با چند مشاور سلامت روان موضوع را در ميان بگذارد تا از نظر احتمال ابتلا به برخي بيماري‌هاي خلقي بررسي شود.

* فعاليت‌هاي فيزيكي

در صورتي‌كه فرد تمايل به رفتن نزد مشاور را نداشت با انجام فعاليت‌هاي فيزيكي ساده خلق خود را افزايش دهد.

فعاليت‌هايي مثل پياده‌روي، يوگا، ورزش‌هاي رزمي و پرتحرك باعث بالا رفتن سطح آندروفين و آدرنالين مغز شده و خلق فرد را شاد مي‌كند و در نتيجه احساس تنهايي در او كاهش پيدا مي‌كند. انجام حركات فيزيكي و بدني براي طولاني‌مدت باعث افزايش نياز افراد به شركت در فعاليت‌هاي اجتماعي شده و در نتيجه خلق او را تعديل مي‌كند.

* موسيقي‌ درماني

گوش دادن بـه موسيقي‌هاي شاد و كلاسيك نيز همين ويژگي‌ را دارد.
گوش دادن روزانه 15 دقيقه به موسيقي شاد به افراد كمك مي‌كند تا از احساس تنهايي فاصله گرفته و بتوانند با نيروهاي دروني خود به گفت‌وگو بنشينند.

* گفتارهاي دروني

گفت‌وگوي دروني نيز راهكاري ساده براي رهايي از گرفتاري از چنگال تنهايي‌‌ها است. گاهي اوقات نيروهاي دروني، گفتاري را با خود آغاز كرده كه باعث تعديل رفتار فرد حتي در شرايط تنهايي مي‌شود.

از اين رو نظر متخصصان روانشناسي بر اين است تا فرد از هر موقعيتي بهره بگيرد و خود را از تنهايي برهاند زيرا تنها ماندن در نهايت فرد را به ورطه افسردگي مي‌كشاند.