عصرایران - محمود احمدی نژاد سخنرانی خود در مجلس شورای اسلامی را آغاز کرد.


- من همه نمایندگان را دوست دارم. عده ای از تخریب روابط دولت و مجلس ، سود سیاسی و احیانا اقتصادی می برند. در حالی که خواسته همه ما در حد بالای 95 یکی است. همه ما برای خدمت امده ایم.

- بحث اصلی من بعد از این یادآوری به حوزه مسوولیت های دولت و مجلس است.
سطح اول همکاری ها ، مسائل منطقه ای است که نماینده ها مشکلات مناطق را پیگیری و منعکس می کنند.
از منظر دولت ، پیگیری نمایندگان محترم ، برکت و کمک به کشور و دولت ونظام و مردم است.

سطح دوم ، به مسائل کلان کشور است . در این باره سخنانی می گویم.

امروز دو موضوع اساسی و مهم داریم:
اول: روند رشد کشور - ما یک انقلابیم و یک ملت بزرگ که باید پیشرفت کنیم.
دوم: تحریم دشمنان - همه در پیشرفت کشور هم باوریم.

در سال های اخیر با همکاری مجلس و دولت ، کارهای بزرگی انجام شده است ، از جمله افزایش تولید برق.فولاد،سیمان و افزایش صادرات نفتی . در فرهنگ ، هسته ای ، پزشکی، دارو و ... اما تراز و توانمندی ملت ایران بیشتر از اینهاست و باید به سطح چند کشور اول دنیا برسیم اما مشکلات ساختاری داریم.
موضوع بعدی ، دشمن و تحریم هاست. بهانه آنها برای دشمنی با ما ، موضوع هسته ای و حقوق بشر است. در هسته ای به اندازه کافی توضیح داده ایم ولی درباره حقوق بشر میگویم که ما مدعی نیستیم هیچ حقی از هیچ کسی ضایع نمی شود ولی وضع خود غرب و دنیا در حقوق بشر چگونه است؟ خدا وکیلی مشکل آنها با ما ، حقوق بشر است یا با پیشرفت ما  مشکل دارند؟ آنها می خواهند با تحریم ، بودجه دولت را تحت فشار قرار دهند تا کشور به مشکل برخورد کند. آنها گام به گام همه توانشان را برای فشار به ملت ایران به کار می برند و در دنیا هم مقاومتی در برابر انها نیست.

تحریم ها ، سرعت رشد کشور را کاهش می دهد. بر مردم فشار می آورد مانند افزایش قیمت .
اخلال در تجارت خارجی به وجود می اید.
فاصله طبقاتی ایجاد می شود.
تولید وابسته به درامد ارزی به مشکل بر می خورد و نظایر اینها.

اما چه باید کرد؟
در برخورد با تحریم سه جهت گیری وجود دارد:
1 - ادامه وضع موجود: انها حمله کرده اند و ما سعی می کنیم فشار را خنثی کنیم .
2 - تسلیم در برابر دشمن: این گزینه از ساحت ملت و دولت و مجلس ایران بدور است.
3 - ایجاد تحول ساختار و استفاده از ظرفیت های ملی و عبور ازتحریم و مایوس کردن دشمن است.

جهت گیری اول ، به ضرر ماست چون کسی که حمله می کند در نهایت برنده است. با این روش ، نمی توان کار را جلو برد چون انها تجربه کسب می کنند و هماهنگ می شوند.
جهت گیری سوم اما مفید است و می شود با همکاری هم ،  طراحی دشمن را به فرصت تبدیل کنیم.
برای این منظور باید ضعف ها را از بین ببریم:

ضعف ها:
1 - مسیر جریان ثروت و سرمایه: 50 سال است که جریان سرمایه در جهات خاصی شکل گرفته است: از مناطق دورتر و محروم تر به مناطق مرکزی در جریان بوده است. جریان ثروت ، از جیب کم درامدها به جیب پردرآمدها رفته است. این حرکت ، در نظام سرمایه داری توجیه دارد ولی در ایران عدالت جو ، قابل قبول نیست.

2 - انحصار اقتصاد به افراد معدود و محرومیت مردم از فعالیت های اقتصادی. نمی شود که اقتصاد دست 3-4 هزار نفر باشد و بقیه ملت دنباله رو باشند. مشکل اصلی هم در این باره "سیستم بانکی" است که ثروت را از مناطق محروم به مناطق برخوردار می برد.
البته ما برای مناطق محروم کارهای زیادی در نقطه مقابل این جهت داشته ایم.

3 - وابستگی به درآمدهای نفتی ؛ به طور متوسط بودجه های هزینه ای دولت وابسته به نفت بوده است.

4 - عدم اتکای اقتصاد به منابع بومی و اتکا به نظریات اقتصادی اقتباسی مشکل چهارم ماست. نظریات اعمال شده ، نوعا یا سوسیالیستی است یا سرمایه داری و نه بومی.

راه حل ها :

4 راه حل اصلی داریم.

1- تغییر جریان ثروت و سرمایه - تا این مسیر تغییر نکند ، کارهای درست نمی شود. 25 درصد تولید و سرمایه ملی در تهران می چرخد. باید سفته بازی و گرایش به سمت فعالیت های کاذب را از اقتصاد خارج کنیم.

2- مردمی و عمومی کردن اقتصاد - باید کاری کنیم همه مردم در همه سرزمین ، فرصت فعالیت اقتصادی داشته باشند.

3- استفاده حداکثری از منابع بومی و سرزمینی- در این صورت رشدمان پایدار است.

4- قطع بودجه هزینه ای دولت با ارز نفتی - درست است که فشار می آید ولی باید کار را تمام کرد. یک بچه ای دو سال شیر می خورد ، نمی توان او را به راحتی از شیر جدا کرد ، چه برسد به ملتی که 100 سال از نفت برخوردار بوده استن.

من 4 تا پیشنهاد مشخص دارم:

1 - استفاده از زمین - 187میلیون هکتار زمین داریم که 25 میلیون هکتار کویر مرکزی است. 103 میلیون هکتار جنگل و مرتع است. 2.5 میلیون هکتار تحت اشغال کاربری های صنعتی و مسکونی و ... است.
45 میلیون هکتار زمین قابل کشت داریم. 14 میلیون ولی کشت می شود و 4 میلیون هم آیش است. یعنی 17 میلیون هکتار زمین داریم. آب هم داریم. مگه می شود خدا زمین حاصلخیز بدهد ولی آب ندهد؟
ثروت هایی که در بازار ارز و سکه است باید به سمت تولید منابع آب برود. یک زمانی گفتند دام را باید از جنگل بیرون ببریم تا جنگل حفظ شود. در حالی که خود دامداران بهترین حافظان جنگل هستند. باید آنها را به دامداران برگردانیم تا 400 هزار شغل تولید شود.
کل علوفه وارداتی کشور 7 میلیون است در حالی که 6 میلیون تن بلوط در جنگل ها از بین می رود و روند جنگل ها به سمت حفظ شدن نیست.
می شود از این جنگل ها استفاده بهتری کرد.

2 - استفاده از معادن - معدن کشور قابل تقسیم به 250هزار بلوک معدنی است و الان کمتر از 15 هزار بلوک استفاده می شود. باید اعلام کنیم هرکس معدن را کشف کرد ، 50 سال با این شرایط مال خودش.

3 - هدفمندی یارانه ها - این کار استفاده از منابع ملی است. ما گام اول را با آثار "خیلی خوب"ی که داشت برداشتیم. مدل هدفمندی یارانه در ایران ، در محافل جهانی به نام یک الگوی ایرانی ثبت شده است.
ضریب جینی از 40 به 37 درصد رسید. رشد مصرف حامل های انرژِی کاهش یافت .واردات بنزین که یادمان است که چقدر بود. صادرات غیرنفتی ما زیاد شد. واردات مان کاهش یافت.
بعضی ها می گویند هدفمندی قیمت ارز را بالا برد ، در حالی که مصرف ارز را پایین آورد. تورم هم کنترل شد. الان تورم نقطه ای و متوسط سالیانه منطبق بر هم شده است. این یعنی ، انرژی تورم تخلیه شد و تمام شد.
نقدینگی هم کنترل شد و کاهش یافت.
این طرح باعث شد ، نیار ما به واردات بنزین صفر شود و طرح دشمنان خنثی شود.

بعضی ها می گویند اگر یارانه نقدی بدهیم موجب تنبلی و بیکاری می شود. ولی مگر در همه دنیا ، بیمه بیکاری نمی دهند. آیا بیکارها دنبال کار نمی روند؟ چه کسی از پول زیاد بدش می آید؟
طرح هدفمندی ، باعث شد دنیا ما را تحسین کند و این طرح با موفقیت کامل اجرا شد. اینجا بود که دشمنان دیدند وحدت ملی ایران تقویت شد و اقتصاد ایران در حال رقابتی شدن است و رشد پایدار دارد شکل می گیرد.
به همین خاطر ، در شرایطی که داشت گفت و گو ها شکل می گرفت ، تحریم ها را مطرح کردند. 

یکی از راهکارهای دور زدن تحریم ، اجرای طرح هدفمندی است. در مصاحبه ام گفتم که می شود این طرح را اجرا کرد. مطالعات دولت اماده است. یارانه انرژی با ارز 2500 تومانی ، بیش از 310 هزار میلیارد تومان است و می توان آن را توزیع کرد. تبعاتش را هم پیش بینی کردیم.

در همین دور اول هدفمندی ، می گفتند نزدیک انتخابات است ، بار منفی دارد و حالا می گویند اجرای مرحله دوم بر روی انتخابات تاثیر مثبت دارد. از یک سو می گویند طرح مضر است و در همان حال می گویند منافع اقتصادی دارد. این دو با هم جمع نمی شود.

بعضی اختلاف نظرها داریم ولی قابل تفاهم است. البته خدمت رهبر انقلاب بودیم که رهنمودهایی ارائه فرمودند که بر این اساس می توان به راهکارهای مشترک رسید. همین امروز جلسه ای بین دولت و مجلس و کارشناسان داریم و معتقدیم که طرح های بزرگ بر اساس تفاهم همه جانبه قابل اجراست.

4 - اصلاح نظام بانکی - تشریح نمی کنم ولی اشاره ای کافی است. ما چند تا بانک را کرده ایم وکیل همه ملت و همه مردم را کنار گذاشته ایم. ثروت ملت را در چند بانک بلوکه کرده ایم و به بانک ها می گوییم چه کار کند و بعد به مردم می گوییم برو دنبالش و بگیر.

البته طرح های تحول اقتصادی را دنبال می کنیم ؛ ازجمله طرح تحول گمرکی و مالیاتی. طرح گمرکی را که مجلس تصویب کرد، طرح مالیاتی را هم زودتر بدهید.
اصلاح نظام های توزیع و پول را هم آغاز کرده ایم.
مردمی که قالی می بافند نباید روی حصیر باشند. مردم نباید این مشکلات را داشته باشند. می توان کارهای بزرگ انجام داد.

نکته مهم این است که باید تصمیم گیری و اجرا باید متمرکز باشد. اگر متمرکز باشد ، خودمان را ضمانت می گذاریم که موفق شود.

بعضی ها می گویند 6 ماه آخر دولت است. این طرح را الان انجام ندهید. من می گویم مگر روز اول و آخر با هم تفاوت دارد؟ ما تا روز آخر باید کار کنیم. ما اماده تحمل سختی ها و انجام کارهای بزرگ هستیم.

بعضی ها از مرز نقد عبور می کنند. گلایه نمی کنم ولی می خواهم بدانید اتهامات درست نیست. گفتند دولت بخشی از ارز را به 2500 تومان فروخته و آن را مخفیانه برای یارانه ها اختصاص داده است. این اتهامی است که نمی توان به "صادق ترین دولت" زد. به ما می گویند چرا مسائل را به مردم می گویید؟ در موضوع بانکی ، برخی اتهامات را به پاک ترین فرزندان ملت زدند.
البته ما که الان جایی برای طرح شکایت نداریم.

یک بنده خدایی رفت اصفهان علیه دولت اتهاماتی را مطرح کرد و بعد یکی پرسید: آیا سند داری؟ گفت: آقا رو باش! 7 سال است نهادهای نظارتی نتوانسته اند سند پیدا کنند ، من سند بدهم؟!

ما یک سندی داریم که مبنای حقوق ملت و مسوولیت های حکومت است و آن "قانون اساسی" است. دولت اختیارات مستقل دارد و اختیاراتی هم دارد که ناظر بر سایر قواست.
ما در قانونگذاری دخالت نمی کنیم اما اگر تصمیمات دولت ، حتی انتصاب افراد به مسوولیت ها با مصوباتی متوقف شود ، دولت چگونه کار کند؟!
تغییرات مکرر قانون دولت را به مشکل می رساند. توسعه مرز اختیارات یک قوه به سایر قوا ، به ضرر همه است. جایگاه مجلس بسیار رفیع و محترم است اما نباید به مرزهای اجرا برود.

طبق اصل 138 قانون اساسی ، تصویب نامه ها و آیین نامه های دولت ، ضمن ابلاغ برای اجرا ، به اطلاع رئیس مجلس می رسد تا در صورت مغایرت با قانون ، با ذکر دلیل به دولت برگرداند.

لایحه حق دولت است. اگر لایحه ای در مجلس آنچنان دگرگون شود که دولت تشخیص دهد که اهداف ما را محقق نمی کند؟ آیا در این صورت دولت باید ملزم به اجرا شود؟ من معتقدم دولت در هر مرحله ای می تواند ان را پس بگیرد. اگر مجلس نظر دیگری دارد ، خودش طرح بدهد.

اصل 126 هم می گوید که رئیس جمهور عهده دار مستقیم امور بودجه و اداری کشور است. اگر اینها از اختیار رئیس جمهور خارج شود چگونه اداره کند؟

من سوگند یاد کرده ام ، رئیس جمهور باید به سوگندش پایبند باشد و طبق نظر شورای نگهبان در صورتی که رئیس جمهور احراز نماید امضای او باعث زیان کشور است ، شرعاً باید از امضا خودداری کند.

بین خود و خدا ، آیا می توان تقریباً دوسوم وقت شان را در هفته ، به نهادهای نظارتی احضار شوند؟ می شود با گفت و گو حل کرد. اگر کسی تخلف کرده باید رسیدگی شود ولی با این روش نمی شود. وقتی دو سوم وقتش پرید و اعصاب برایش نماند چطور کار کند؟ نمی شود یک قوه تحت فشار باشد ولو با دلایل درست.

من و شما باهم هستیم. فقط جاها عوض می شود. از دولت به مجلس می روند و از مجلس به دولت. باید همدلی باشد.
راه تفاهم باز است.

من امروز آمدم حرف مشترک هر دو - دولت و مجلس- را فریاد بزنم تا دشمن بداند ملت ایران دست بسته نیست. باید باهم باشیم و کارهای بزرگ انجام دهیم.

جناب ابوترابی یادداشت داد که بنشینم و حرف های شما را گوش کنم ولی برنامه دارم و معذورم، نمی توانم بمانم. (همهمه نمایندگان).

از همه شما تشکر می کنم ، بیایید درباره پیشنهادات من فکر کنید.
جمله پایانی ام: عزیران من ! مردمی که قالی می بافند نباید روی حصیر باشند. مردمی که ثروت دارند نباید فقیر باشند. مردمی که علی و حسین و مهدی(ع) دادند ، کارهای بزرگی می توانند انجام دهند.

سخنان رئیس مجلس

 در پایان سخنان احمدی نژاد ، علی لاریجانی ، ضمن تشکر از رییس جمهور گفت: البته خوب بود آقای رییس جمهور در مجلس می ماندند و به سخنان نماینده ها گوش می کردند.

رئیس مجلس افزود نکاتی هم قابل ذکر است:
- این که رئیس جمهور ایده های خود را در مجلس مطرح کردند ، بسیار خوب است و رویکرد مجلس هم ، تعامل در مسائل مهم است. اگر اصول علمی بر تصمیم گیری ها حاکم باشد نزاعی درنمی گیرد.

- مجلس بیشتر ارتباط مردمی را با مردم دارد. برای ما ایده آل است که مردم بگویند کارها خوب پیش می رود ولی وقتی مردم به ما می گویند مشکلاتی هست ، باید با دولت در میان بگذاریم و احضار وزرا به مجلس ، بر مبنای نزاع نیست.

- صیانت از حقوق ملت ، کارکرد مجلس است. تبعاً مجلس دنبال کارخانه ساختن نیست ولی دنبال وضع قوانین مفید و اجرای مناسب قوانین است و وزرا باید پاسخگو باشند.
ما هم قبول داریم شرایط ، حساس است ، هم وضع داخلی و هم تحریم ها ؛ نکته مهم این است که با چه روش هایی می توان قدرت مردم را بیشتر کرد؟ تلقی ما این است که رونق تولید ، خنثی کننده تحریم هاست.
اگر مجلس ایرادی بر هدفمندی دارد ، بر نفس طرح نیست ، بلکه ایراد این است که آن بخش مربوط به تولید درست عمل نشد. دغدغه ما این است ، ما با اصل هدفمندی مخالف نیستیم ولی باید شرایط آماده باشد.

-طرح های رئیس جمهور که اینجا مطرح شد ، باید در کمیسیون های مختلف بررسی شود و باید طی لایحه به مجلس بیاید تا تصمیم گیری شود.

- درباره تشحیص مواردی از قانون اساسی معتقدیم که همه باید بدان پایبند باشند. می ماند این که گاهی در تشخیص ، تفاوت رای وجود دارد که تکلیف این موارد را هم شورای نگهبان مشخص می کند.
در همین مورد که درباره اصل 138 مطرح شد که آیین نامه های دولت را رئیس مجلس باید بررسی کند.
در اینجا تفاوت رای وجود دارد. در این موارد ،اعتراض دولت مسموع نیست . شورای نگهبان در این باره نطر داده و علاوه بر این ، شورای حل اختلاف نیز نظر شورای نگهبان را گرفته و به رهبری داده و رهبری هم ابلاغ فرموده اند که نظر رئیس مجلس باید اجرا شود ؛ پس جای چه اختلافی؟ نمی شود که یک جا حرف شورای نگهبان را پذیرفت و جای دیگر قبول نکرد.

- باید به قانون ملتزم باشیم . در خصوص هدفمندی یارانه ها ، مجلس گزارش رسمی از تخلفات داده است. بدون قانون که نمی توان گفت عدالت رخ داده است. نباید وقت کشور صرف سایش های قانونی شود.